Handlarz Iluzji

Autor obrazka: Kaweii

-H-hej, c-co się dzieje? - mruknął Goth po przebudzeniu.

Nie otrzymał odpowiedzi, więc podniósł się z ziemi, zakaszlał i obszedł pomieszczenie, w którym się znajdował.

Po krótkiej analizie uznał, że to musi być podziemny bunkier, w którym magia nie działa. Przeszedł do następnego pomieszczenia, w którym znalazł różne modele masek przeciwgazowych. Uświadomił sobie, że musi być w GasTale.

Na stoliku w zasięgu swojego wzroku znalazł karteczkę z zapisanymi poleceniami.

Odnalazł szafkę wspomnianą w notatce i zabrał z niej plan bunkru. Było na niej rozmieszczenie kilkudziesięciu pomieszczeń na dwóch piętrach.

Ale to jest wielkie. - pomyślał.

Nie miał pojęcia gdzie jest wschód, więc szedł tam gdzie go prowadziła intuicja. Minął łazienkę i kilka zamkniętych pomieszczeń.

Przebył niemały kawał drogi, aż trafił na ślepy zaułek uświadamiając sobie, że źle skręcił. Cofnął się do punktu wyjścia i tym razem na rozwidleniu poszedł w lewo.

Był bardzo szczęśliwy gdy po przejściu kilku dobrych kilometrów nareszcie znalazł kuchnię. Było to niewielkie pomieszczenie w którego skład wchodził mały stolik z trzema krzesłami, lodówka, blat, kuchenka i toster.

Goth widząc torebkę śniadaniową ze swoim imieniem zaczął rozmyślać cóż może w niej być. Był bardzo głodny i mimowolnie zaczął się ślinić czując znajomy zapach.

Był to jeszcze ciepły Glamburger którego wyjął z opakowania i ugryzł. Długo przeżuwał delektując się smakiem, gdy usłyszał dziwny hałas. Coś jakby dźganie ciała i upadek...

Goth szybko wstał z krzesła i się odwrócił. Nic nie widział poza... dłonią wystającą zza futryny. Lekko się przestraszył, ale i tak poszedł sprawdzić kto to.

-Cholera! - krzyknął reagując na to co zobaczył.

To był ledwo żywy Sans z tego AU. Po sprawdzeniu jego statystyk zauważył, że on ma już tylko 0,01 HP. Zaraz umrze.

-U-uciekaj. - wyszeptał po czym zmienił się w popiół.

Goth nie był pewien co robić, więc spakował ćwiartkę burgera ze sobą i wybiegł z kuchni.

Według mapy składzik z lekami powinien być na piętrze. Dojdzie tam, odnowi energię swojej duszy i teleportuje się do domu, a przynajmniej taki był plan.

Goth szedł marszobiegiem przez kolejne korytarze co chwila słysząc stukanie nad głową, które starał się ignorować.

Po kilku metrach coś zatrzeszczało i pękł sufit, a z niego wylazł wielki szlamowaty potwór. Nasz bohater zaczął biec ile sił w nogach, ale mackowaty stwór był szybszy.

Złapał Gotha za szyję wyrzucając go w powietrze. Gdy ten upadł potwór był już na nim zrywając z niego ubrania. Szarpał się ile mógł, ale macki były silniejsze i od razu związały my kostki i nadgarstki.

Zaplątały się dookoła jego żeber i miednicy. Goth krzyczał jęcząc jednocześnie domyślając się jakie ten stwór ma zamiary.

Już nie panował nad sobą i mimowolnie zmaterializował sobie pochwę. Jego wróg jakby na to czekał. Jedna z macek wślizgnęła mu się do ust, gdy druga rozpoczynała penetrację.

Goth całkowicie zesztywniał, gdy został wypełniony po brzegi, ale tamtemu to nadal było za mało i wszedł także w drugi otwór jednocześnie dokładając kolejną mackę do pierwszego.

Nagle zaczął się poruszać, a Goth był całkowicie bezbronny i myślał, że zaraz zostanie rozerwany żywcem.

-N-nie... Mmpf... Po... mocy... - ledwo mówił przez jęki.

Potwór nie dawał za wygraną i utrzymywał tępo. Po kilku minutach Goth poczuł falę gorąca przeszywającą jego ciało. Sperma przepełniała jego organizm.

Gdy stwór podobny do Nightmare'a skończył, po prostu uciekł do dziury z suficie pozostawiając swoją ofiarę płaczącą z bólu na podłodze.

Teraz Goth miał wszystko głęboko gdzieś. Chciał tylko wrócić do domu, więc nie dbając o nic pobiegł do składziku.

Zamknął za sobą drzwi i zaczął szukać jakichkolwiek energetyków. Znalazł jedną strzykawkę pełną błękitnego płynu.

-Raz kozie śmierć! - powiedział po czym wbił sobie igłę w sam środek duszy. Po wstrzyknięciu medykamentu od razu zauważył różnicę i podjął próbę otworzenia portalu.

Nie mógł uwierzyć, że mu się to udało i bez zastanowienia przeszedł przez niego.

Wtedy sam fakt ucieczki z tak okropnego miejsca był niesamowity , a jego szczęście sięgnęło zenitu, gdy zorientował się, że stoi przed swoim własnym domem w swoim AU.

To, że nie miał wtedy ubrań nie miało dla niego znaczenia. Wbiegł do salonu, przytulił Papyrusa i pobiegł do swojego pokoju aby się przebrać.

Goth postanowił na zawsze zapomnieć o tej sytuacji i żyć dalej

...

Chociaż to nie jest takie łatwe.

Autor: Wichan

Autor obrazka: Kaweii

"To koniec, wyprowadzam się!" - Te słowa odbijały się w głowie Reda już któryś miesiąc z rzędu.

Leżał w łóżku jak zwykle bez zamiaru ruszania się z niego. Czy strzepie sobie po raz kolejny myśląc o nim? - pomyślał przejeżdżając ręką po kroczu. Nie, trzeba z tym przestać.

Cały czas myślał o Sansie, dlaczego go zostawił? Czym sobie zawinił? Płakał praktycznie bez przerwy nie mogąc się pozbierać.

Wstał aby napić się musztardy, sprawdzić telefon i znowu zasnąć. Gdy szedł do kuchni mijając stertę listów pomyślał, że nie brakuje mu czasu więc je przeczyta.

Usiadł przed górą i zaczął segregować koperty.

-Bank, reklama, rachunek, pozdrowienia, wodociągi, bank, podatki, gazeta. - mruczał pod nosem przebierając papiery.

Po odłożeniu kilkunastu kartek jego wzrok utkwił w ładnie przyozdobionej kopercie z jego nazwiskiem wypisanym na złoto.

-Oho, coś mniej nudnego niż reszta tego dnia. - warknął zam do siebie i zaczął czytać.

To było zaproszenie na wesele Fresha i Paperjama. Red sam nie mógł uwierzyć, że go zaprosili. Chociaż znając tego idiotę z lat dziewięćdziesiątych mogli zaprosić wszystkich.

Wydarzenie odbędzie się w anty-voidzie 18 września. To już za tydzień! Dopiero wtedy zaczął się zastanawiać jak długo nic nie robił, że wcześniej o tym nie wiedział.

-Wejdę, złożę życzenia i wyjdę. - postanowił odkładając list na bok.

Ten tydzień zleciał mu bardzo szybo na robieniu niczego. Wziął z portfela 1000G jako prezent dla nowożeńców i włożył kurtkę.

Ostatni raz rozejrzał się po mieszkaniu i wyszedł. Na początku słońce mocno raziło go w oczy, ale się przyzwyczaił. Wziął głęboki wdech otwierając portal.

W kilka sekund przeteleportował się na miejsce zabawy i założył swój standardowy uśmiech. O dziwo bankiet nie był taki duży jaki sobie wyobrażał. W prawdzie grała głośna muzyka i było ponad stu gości, ale Red przewidywał imprezę na dużo większą skalę.

Postanowił od razu udać się do pary młodej aby im pogratulować i dać prezent. Idąc przez tłum przywitał się z kilkoma kolegami i przedstawił się kilku nieznajomym.

Około dwieście metrów od siebie przy ścianie zobaczył GO. Dusza zaczęła mu pulsować, a magia szybciej płynąć po ciele, gdy zbliżał się do powodu swoich westchnień i szlochów.

Udało mu się go ominąć dużym łukiem praktycznie na jednym oddechu. Zbliżył się do pary młodej pannę całując w wierzch dłoni, a panu podając rękę.

-Życzę wam szczęścia i abyście się nigdy nie rozstali. - starał się jak najnaturalniej uśmiechać podając im kopertę z pieniędzmi.

Wydawało mu się, że zaraz pęknie. Wszystkie dekoracje, słodkości, muzyka, a nawet ubiór gości kojarzył mu się z jego nieudanym związkiem.

Już miał wybiec, aby wrócić do stanu załamania, gdy Sans stanął mu na drodze.

-Cześć Red! Jak się masz? Długo nie rozmawialiśmy. - Zaczął życzliwie się uśmiechając

Ten właśnie przestał rozumieć co się dzieje. Czyżby jego ukochany mu wybaczył cokolwiek zrobił? Może chce aby się znowu zeszli? To wydawało się zbyt piękne, aby było prawdziwe.

-Wszystko w w-porządku. A co tam u Ciebie? - zaczął się pocić ze stresu.

-U mnie jest wręcz wyśmienicie! - mówiąc to przytulił Reda. - kojarzysz pewnie Sci?

-Nooo...

-Jesteśmy parą! - Sans bardzo się cieszył mogąc podzielić się tą informacją.

-T-to dobrze. Życzę szczęścia. - mruknął cicho.

-Daj mi minutkę, zawołam go.

Gdy Sans zagłębił się w tłumie Red nie czekał ani chwili dłużej i przeniósł się prosto do swojego salonu.

Upadł na kolana i zaczął głośno płakać.

-Kurwa! Dlaczego mnie takie rzeczy spotykają!? - wrzasnął przez łzy.

Pomyślał, że nikt nie może żyć bez żadnej miłości i położył się na kanapie. W jednej chwili wyciągną swoją duszę i zmaterializował naostrzoną kość.

Teraz wystarczy jeden zdecydowany ruch...

...

...i

...

Czerwona duszyczka została przebita na wylot. Red wyszeptał ostatni raz:

-Sans... kocham cię...

...

Dusza pękła a ciało zmieniło się w pył.

Autor: Wichan

Autor obrazka: Kaweii

Red szedł do Grillby's napić się musztardy - miał ciężki dzień. Nagle ktoś gwizdnął na niego z zaułka pomiędzy barem i biblioteką. Podbiegł do źródła dźwięku myśląc, że to jego szef.

Było ciemno i nikogo nie widział, gdy nagle poczuł mocne uderzenie w głowę, zapewne jakimś stalowym prętem. Wrzasnął szukając przeciwnika, ale zobaczył tylko niebieskie światełko w ciemności po czym znowu oberwał i zemdlał.

6 GODZIN PÓŹNIEJ

Red obudził się z zasłoniętymi oczami i zakneblowanymi ustami nie mogąc się ruszać. Po chwili zdał sobie sprawę z tego, że został przykuty kajdankami do jakiegoś krzesła.

Nagle usłyszał dźwięk otwierania włazu.

-Widzę, że się obudziłeś~ - powiedział ktoś niskim głosem.

-mmph!

-Nie stawiaj się, jesteś teraz u mnie~

Nieznajomy zdjął Redowi kurtkę i sweter gdy był nieprzytomny zostawiając go półnagiego. Dzięki temu zyskał łatwy dostęp do jego żeber, a co ważniejsze miał duszę na wyciągnięcie ręki.

Sądząc po dźwiękach podsunął jakieś siedzisko naprzeciw Reda po czym się na nim usadowił. Przejechał po mostku uprowadzonego i złapał go za żebra przyciągając blisko do siebie.

-Wiesz kim jestem? - wyszeptał.

Red kiwnął przecząco głową i w sekundę dostał policzka.

-Powinieneś był się domyślić śmieciu~ - oprawca nadal zachowywał spokój.

Wstał i poszedł na drugi koniec pomieszczenia. Gdy wrócił założył swojej ofierze stalową obrożę z dwoma łańcuchami zakończonymi kajdanami, do których przykuł jego nadgarstki.

Red miał teraz ręce przy klatce piersiowej i okropnie się bał tego co będzie dalej. Zaczął się pocić i drżeć.

-Nie bój się wisienko, nie spopielę Cię tutaj~ - teraz ten głos bardzo przypominał jego własny, co jeszcze bardziej go przerażało.

W chwilę został pozbawiony spodni, butów i całej reszty garderoby. Siedział teraz jak skuty, nagi niewolnik. Usłyszał znajomy mu już dźwięk naprężenia skórzanego bicza po czym został uderzony w piszczele, miednicę i kilka razy w klatkę piersiową.

Jego krzyki były skutecznie stłumione przez knebel, a łzy wyciekały spod opaski. Nadal nie wiedział dlaczego mu się to dzieje.

-Zastanawiasz się pewnie "Dlaczego ja". Prawda robaczku?~

Więzień nie miał jak odpowiedzieć, ale pokiwał czaszką.

-Zbeszcześciłeś duszę i ciało najbliższej mi osoby i teraz za to zapłacisz. - Powiedział porywacz po czym zdjął opaskę.

Red nie mógł uwierzyć w to kogo zobaczył, ale nadal nie widział swojej winy.

-Masz szczęście, że jestem w nastroju. To drugi dzień mojej rui więc mamy do przeżycia jeszcze wiele wspólnych chwil.~

Red przełknął ślinę wpatrując się w gołego szkieleta stojącego naprzeciw niego.

-Spokojnie, nie będzie aż tak bolało~ - powiedział oprawca uśmiechając się zawadiacko.

Usiadł na jego kościach udowych tak, że stykali się żebrami. Wgryzł się w szyję do krwi po czym spojrzał na dół zwracając tym uwagę swojej ofiary. Jego grube przyrodzenie zmaterializowało się w pełnej okazałości.

-Teraz będziemy mieć DOBRY czas~

Red jęknął na samą myśl o TYM, ale mimowolnie zmaterializował swojego członka. Porywacz zaśmiał się gardłowo po czym stanął przed nim przymierzając się do wejścia.

Poczekał kilka sekund po czym wbił się z całą siłą od razu poruszając się z nieludzką prędkością.

Jęczał lekko się podśmiewając z satysfakcji, gdy jego więzień krzyczał i płakał. Red starał się wyrwać, albo chociaż złączyć nogi, ale mocno zaciśnięte kajdany uniemożliwiały mu jakiekolwiek ruchy.

Jego oprawca jeszcze przyśpieszył, co wydawało się niemożliwe i po kilku mocniejszych pchnięciach doszedł w nim. Z uśmiechem patrzył się w puste oczodoły ofiary czekając aż wyleci wszystko.

-Na tą chwilę mi wystarczy kolego. Przyjdę za kilka godzin, bądź gotowy~

Wtedy Red usłyszał kroki i trzaśnięcie włazu. Został sam.

Autor: Wichan

Categories

POPULAR POSTS

ARCHIWUM BLOGA

Labels

Obserwatorzy