Autor obrazka: Usterka
Dzieciństwo opiera się na bajkach. Czy to czytanych do poduszki, czy oglądanych jako adaptacje filmowe. Piękne księżniczki, zacni książęta, chrzestne wróżki i magia miłości. Czego chcieć więcej? Niczego, dla dziecięcego umysłu. Prawda jednak wygląda inaczej. Wiele z oryginalnych bajek na podstawie których powstały znane wszystkim adaptacje można raczej nazwać horrorami. Oto kilka z nich.
Opisy powstały przy współpracy Demona Foe i Yumi Mizuno.
Miłego czytania!
Spis treści:
Czerwony Kapturek
Pinokio (Obecnie czytany)
Brzydkie kaczątko
Księżniczka i żaba
Mulan
Alladyn
Mała syrenka
Roszpunka
Śpiąca Królewna
Kopciuszek
Przyjazny chłopiec z drewna, którego
przyjacielem jest świerszcz, pragnie zostać prawdziwym chłopcem. Optymistyczna
baśń o odwadze, rodzicielskiej miłości i marzeniach, jakie wydają się
niemożliwe do spełnienia. Ale jak wyglądał oryginał?
Pinokio
to jedna z pierwszych bajek jakie przeczytałam i wywołała we mnie wiele emocji.
Pozytywnych oczywiście. Siedziałam wtedy na łóżku, przy lampce i czytałam od
deski do deski, sama. Ze względu na wzrok, wcześniejsze lektury w podstawówce
czytała mi mama. Więc ta pozycja jest dla mnie tym bardziej ważna. Z trwogą
sięgnęłam po oryginał napisany przez Carla Collodi. Nie miał on żadnych dzieci
i nienawidził ich całym sercem. Da się to zauważyć w jego powieści. Wszystkie
dzieciaki są niegrzeczne, psują, niszczą, są hałaśliwe i głośne. Właśnie tak
Carlo widział dzieci. Jako małe diabły. Pinokio nie jest od nich inny. Szybko
przejmuje ich nawyki i zabija gadającego świerszcza. Niszczy rzeczy, rujnuje dom
w którym mieszka. Można powiedzieć, że bajka Pinokio w oryginale jest raczej
przestrogą dla dorosłych, aby nie mieli dzieci. Jego wandalizm to jedno, za
każdy swój uczynek jest brutalnie karany i poddawany torturom. Gepetto wiesza
go na drzewie przywiązując za ręce i pozwala aby wiatr miotał nim na wszystkie
strony. Morał całej bajki Pinokia jest prosty. Jeżeli będziesz niegrzeczny,
będziesz poddany torturom a potem zabity. Nie trudno doszukiwać się sadyzmu w
chłostaniu Pinokia, upokarzaniu go, zamykaniu w pokoju, zmuszaniu do jedzenia
tego czego nienawidzi – sadyzmu. W najczystszej postaci. Sadyzmu skierowanego
wobec kukły reprezentującej dzieci. Dawno temu ludzie wychodzili z założenia,
że dzieci naprawdę są małymi diabłami, zaś świat jaki je otaczał pełen był
śmierci, bólu i przemocy. Pinokio stanowi kwintesencję tego jak społeczeństwo
postrzegało dzieci i co im mogło grozić za nieposłuszeństwo czy swawolenie.
Dzieci nie miały żadnych praw, w wielu państwach do około 7-8 roku życia nawet
imion, a ich śmierć nie była w ogóle przeżywana, zaś o swoje potrzeby musiały
troszczyć się same.
0 komentarze:
Prześlij komentarz