Dramatu ciąg dalszy

Tak jak sądziłam, na Przewodniku i Oplątanych się nie skończyło. Dzisiaj (kilka godzin temu) autorka Klatki z Kości zakazała dalszego tłumaczenia swojego opowiadania. Wspaniałomyślnie jednak pozwoliła zostawić to co jest. Tak więc fanów tego opowiadania serdecznie przepraszam, ale nie dowiecie się co dzieje się w dalszej akcji, chyba, że pójdziecie do oryginalnego angielskiego tekstu. Heh. Śmieszne prawda? 

Polskiemu fandomowi z racji na tłumaczenia, zarzuca się brak własnej inwencji twórczej. Co mnie boli. Dodatkowo brak poszanowania praw autorskich z mojej strony. No, ale myślmy logicznie. Zgoda została wydana, nie robię awantury o to, że ktoś chce zdjąć swoją pracę, albo nie wściekam się, jeżeli ktoś nie wyrazi zgody na tłumaczenia. 

Tutaj jednak autorzy wykazują się brakiem szacunku nie tylko do mojej krwawicy ale i do Was - polskich czytelników. Wynikać to może z wielu czynników. 

-obawy przede wszystkim. O to, że tłumaczenie będzie złe. 

-popularności. Widzicie, kiedy byłam małym praktycznie nic nie znaczącym tłumaczem - pozwalano mi na wszystko. Teraz autorzy wychodzą z założenia, że czerpię sławę tylko na ich pracach. Co jest lekko głupie bo jak wiecie, na blogu znajdziecie nie tylko opowiadania, ale i komiksy, no i moje prace jak i Wasze. No ale okej. Pomijam już zupełnie fakt, że jak np czytamy książkę dajmy na to pani Rice, czy jakiegokolwiek zagranicznego pisarza, doceniamy JEGO pracę, a nie tłumacza. Gdzie to tutaj zasługi powinny należeć się jemu. A przynajmniej część ich.

Różnice kulturowe jakie wynikają z wychowania są też znaczące. Zagranica - tak mi się wydaje, mogę się mylić - postrzega Polskę jako mały, nic nie znaczący kraj, gdzie grupka fanów bez własnego dorobku kulturowego czerpie z cudzej pracy. Co jak wiecie Wy jak i ja jest nieprawdą.No ale gadaj sobie tutaj z kimś, kto jest wychowany w innym kraju i "wie lepiej"

Na słuszną sprawę zwróciła uwagę Samael dzisiaj rano, kiedy cała się telepotałam z nerwów, rozgoryczenia, smutku, żalu, poczucia niesprawiedliwości i wielu innych negatywnych uczuć. Toby Fox - twórca Undertale - zdjął swoje prawa autorskie umożliwiając każdemu fanowi dorabianie się na własnej trówczości. Stąd można dowolnie robić maskotki, figurki, wydawać komiksy i gry bez uprzedniego proszenia się go o zgodę. Osoby piszące opowiadania na podstawie jego dzieła, też z tego czerpią. Jakby się one czuły, gdyby nagle mu się odwidziało? Postanowił jednak cofnąć wcześniejszą zgodę prawną (a jak wiemy, prawo nie działa wstecz), i nakazał każdemu skasowanie opowiadania/komiksu/utworu muzycznego/animacji i czegokolwiek innego bo nie - tak i już? Raczej by nie było im miło. 

To samo tyczy się tej sprawy. Najbardziej śmieszy mnie jednak zarzucenie mi braku szacunku do autorów. Wiecie, zapewne buszując po sieci, że mało kto umieszcza autora danego komiksu do swojego tłumaczenia. Wiele prac jest kradzionych. Obrazki bez podpisów krążą w sieci i na dobrą sprawę, nie wiadomo kto jest ich twórcą. Na moim blogu nie ma ani jednej cudzej pracy bez podania autorstwa, a jak sama go nie znam - daję odnośnik do miejsca gdzie to znalazłam. Lub też, jak nie mogę się skontaktować z twórcą, bo albo konto nieaktualne, albo po prostu nie i już. 

No ale to, że grzecznie pytałam o zgodę i czekałam na odpowiedź to oznaka mojego braku szacunku do cudzej pracy. No dobrze. Postanowiłam więc od dzisiaj, kiedy się pozbierałam, a ślady łez wyschły z moich policzków - że się nie dam. Pozostanę, heh, zdeterminowana i od teraz będę przestrzegać prawa autorskiego takim jakie jest. 

Widzicie w kwestii tłumaczenia mamy dwie osoby - autora oryginalnej pracy oraz tłumacza. Każdy kto choć raz tłumaczył cokolwiek wie, że nie jest to nic łatwego. Edycja tekstu, siedzenie w słownikach, szukanie polskich odpowiedników na zagraniczne określenia, dobór stylu który będzie odpowiadał oryginalnemu. To są godziny pracy. Czasem jeden krótki komiks potrafię tłumaczyć godzinę. Czasem opowiadanie czterostronicowe - cały dzień. Bo dochodzi korekta pierwsza, druga i jeszcze podesłanie tekstu Samciowi - mojej becie. Tłumaczenie w prawie jest postrzegane jako własna praca. Jako przetworzone dzieło, lecz nadal własne, oryginalne, autorskie, indywidualne. Ma takie same prawa jak oryginał.

Pomijam już zupełnie to, że nie czerpię korzyści materialnych z tego co tłumaczę i jest to praca typowo - od fanów dla fanów nie na sprzedaż. 

Nie wiem kto i czy się jeszcze do mnie zgłosi, obecnie spodziewam się wszystkiego. Dlatego nie zdziwcie się, jeżeli jeszcze jakieś prace zostaną zdjęte i dostępne tylko u mnie na mailu, albo też zostanie zaprzestane ich tłumaczenie.

Dlatego smutny Yumiś się zezłościł i postanowiłam wziąć prawa autorskie po swojej stronie. Od dzisiaj, każde opowiadanie jakie zostanie przeze mnie przetłumaczone, będzie tylko na tej stronie, ewentualnie na koncie na Wattpad. Lecz główny człon zawsze tutaj. Autorzy opowiadań nie będą informowani o tłumaczeniach - póki co. Zgodnie z prawem, jeżeli po prostu dam link do oryginalnej pracy z zaznaczeniem, że jest tłumaczenie, mam prawa do publikacji. Tak więc prawa się łamać nie będzie. Póki co, bo powiem, że też nie jest mi dobrze z tą świadomością. Chcę poczekać, aż burza ucichnie... Przeczekać złość i zawiść, przeczekać gniew i smutek. 

Najzabawniejsze w tym wszystkim jest jednak to, że gdzieś ucieka nauka zawarta w grze. Może tylko ja to tak przeżyłam, bo jestem emocjonalnie nadwrażliwa - ale ... gra nauczyła mnie miłosierdzia. Tolerancji. Szacunku do drugiego człowieka. Życie wychowało mnie w przeświadczeniu, że należy liczyć się z cudzą pracą. 

Mogłam przecież, przetłumaczyć opowiadanie i wrzucić jako własne. Powiedzcie mi proszę, czy gdyby nie ja, znalibyście wspomniane opowiadania: Klatka z kości czy Przewodnik? Oplątani było już sławne wcześniej. Jeżeli kilka osób na to by trafiło to super, ale reszta? Wątpię. Takie coś byłoby praktycznie nie do wykrycia. Mogłam też zaczerpnąć z cudzego pomysłu i napisać własnymi słowami opowiadanie. Ooo takie coś ciężko byłoby tym bardziej udowodnić. Zrobiłam to? Nie-e. 

Tak więc przepraszam Was za zamieszanie, za to że sprawy potoczyły się tak, a nie inaczej, za to że ludzie są jacy są.

Aby uspokoić, nie zawieszam działalności bloga. Co to to nie, póki nerwy mi nie ostygnął, będę Was męczyć moimi wypocinami, albo Waszymi pracami jakie nadeślecie mi na maila. Potem wrócę do komiksów, a następnie do opowiadań. Potrzebuję jednak odpoczynku. 

Ten blog to dla mnie ostoja spokoju i relaksu po dniu pełnym zmartwień, kłopotów i wyzwań. To miejsce gdzie mogę być sobą także dzięki Wam, bo liczę się też z Wami, o czym wielokrotnie Wam wspominałam. Strasznie mi przykro, że ludzka głupota sprawia iż nawet tutaj, nie mogę cieszyć się spokojem i wolnością. Wiele dla mnie znaczy możliwość powrotu w domowe pielesze, rozebrania się (prawie do negliżu - ten kto wymyślił stanik musiał być sadystą), zrobienia herbaty, siedzenia obok mojej kochanej Samael i odpalenia bloga. 

A i jeszcze jedno, taka wesoła może nowinka. Mam nadzieję, że Rydzia się nie obrazi za to co teraz powiem, ale psssst jutro ma urodziny ;) Ja dla niej coś szykuję, więc pojawi się jutro coś ode mnie dla Rydzi. Te osoby jakie będą miały czas i chęci mogą dzisiaj i przez cały jutrzejszy dzień, a nawet i do 9 maja podsyłać mi coś dla naszej kochanej rysowniczki ;3