Undertale: Te ciche momenty - dodatki - Spadająca gwiazda [In These Quiet Moments - bonus - tłumaczenie PL]

Notka od tłumacza: Są to dodatki do opowiadania Te ciche momenty oraz Te mroczne momenty autorstwa MuhBezz. Stanowią one uzupełnienie akcji, luźne historie jakie miały miejsce w toku całej fabuły, czy też stanowią po prostu pomysły czytelników. Sami też możecie takie podsuwać autorce klikając tutaj i pisząc wasz pomysł zaznaczając perspektywę Sansa bądź Czytelniczki (Reader). Jednocześnie uczulam, że autorka nie rozumie polskiego więc wypadałoby napisać po angielsku. Nie bójcie się. Sama mówiła, że z przyjemnością przywita pytania i sugestie od polskich czytelników. ~_^

Jako dodatki będą publikowane nie chronologicznie, jednak w spisie treści postaram się wstawiać je zgodnie z linią czasową.

x
Spadająca gwiazda (obecnie czytany)
Rozpacz Sansa 
 Deszcz
Sans czyta opowiadania o sobie
Sans vs niemowlak

xxx

Nie minęło wiele czasu zanim słońce całkowicie zaszło, a potwory rozbiły obóz u podnóża góry. Po krótkiej dyskusji z Friskiem odnośnie „magii ognia” i słuchaniu argumentów, Toriel zdecydowała stworzyć małe ognisko, przy którym potwory mogły się zagrzać jeżeli będą tego potrzebowały. No i Pyrope był stworzony praktycznie z ognia, więc wśród nich były też potwory jakie mogły nieść ciepło.

Sans popatrzył na grupę, która układała się już do snu. Kroki skierował w las, nie przejmował się tym, że się może zgubić. Jak ktokolwiek mógł mieć ochotę na sen w tej chwili? Cały świat czekał na nich! Po dłuższym czasie bezcelowego spacerowania po leśnej gęstwinie, miał wrażenie że drzewom nie ma końca. Mijał rosnące luźno krzewy, deptał miękką trawę. Doszedł do małego kamiennego wzniesienia i postanowił na nim odsapnąć.

Cieszył się, że to zrobił. Nocne niebo otworzyło się przed nim, spełniło się jego największe marzenie – miliony miliardów gwiazd świeciły, mrugały nad jego głową, poczuł jak wypełnia go ekscytacja. Zamarł otwierając szeroko oczy, zapomniał jak się oddycha.

Usłyszał czyjeś kroki w lesie i odwrócił się w ich kierunku. Już wiedział kto to.

-cześć, dzieciaku

-Cześć Sans – powiedział Frisk podchodząc do niego. Sans rozłożył ręce, ten wskoczył na jego kolana i wtulił się w niego – Więc naprawdę lubisz gwiazdy, co?

-zdecydowanie – zachichotał. Zaczął głaskać włosy Friska, ten zaśmiał się lekko – dzięki za to, dzięki.

-Co? Myślałeś że zostawię was w Podziemiu? - zapytał lekko urażony. Sans wzruszył ramionami, nie wiedział co kierowało dzieckiem kiedy robił kolejne resety, ale teraz miał to gdzieś. Był wdzięczny – Nigdy bym tego nie zrobił.

-nie, nigdy – mruknął. Zaczął zastanawiać się nad rzeczami, których już nigdy nie będzie musiał robić. Frisk wychylił się lekko wysoko zadzierając małą bródkę

-Sans, patrz! Tam! Spadająca gwiazda!

Popatrzył tam gdzie pokazywało dziecko i dostrzegł to – zniewalające piękno, smugę światła przeszywającą nocne niebo, wirowała i drgała w trakcie spalania w atmosferze, aż przepadła całkowicie. Najpiękniejszy widok jaki był mu kiedykolwiek dany oglądać.

-Pomyśl życzenie! - powiedział Frisk uśmiechając się do niego

Chcę móc oglądać nocne niebo już zawsze.