Samael nie gap mi się w monitor - plany na czerwiec

Z planów z zeszłego miesiąca zrobiłam.... wielkie zero. 

No prawie. 

Coś tam zrobiłam. 

Ale nie to co chciałam.

Nie oznacza to jednak tego, że nie zrobiłam nic. 

Bo... przetłumaczyłam całe AxeTale. Iiii dotłumaczyłam ZombieTale - co wyszło właściwie samo z siebie podczas prania. No i przetłumaczyłam Będziesz moja. 

I w ogóle... 

Coś tam się napisało nawet.

Do tego przeżyłam trzy załamania nerwowe w tym jedno poważne! Ale serio, bardzo poważne. 

Po czym to poznaję?

Bo w trakcie przechodzenia przez to załamanie ryczałam i krzyczałam wtulając się w Samael, że nie umiem odpoczywać nawet na blogu - co jest kłamstwem. Bo jeżeli cokolwiek na tym świecie daje mi upust emocjom - to jest właśnie to miejsce. Dlatego proszę sobie wyobrazić, w jak wielkiej rozsypce byłam mówiąc tak irracjonalne słowa. 

Wielokrotnie pisałam - tłumaczenie i pisanie daje mi ulgę. Nie męczę się i nie przemęczam się. Co więc doprowadziło mnie do takiego stanu? Oh...

Problemy w pracy + Zbliżająca się sesja i świadomość, że totalnie nic nie umiem, bo przez pracę bardzo rzadko bywam na zajęciach + Licencjat i jego obrona + Chęć zrobienia wszystkiego w pierwszym terminie + bolączki natury prywatnej (blog to nie miejsce aby dzielić się takimi rzeczami) + świadomość czerwca. 

O co chodzi? 

W czerwcu są zaliczenia, prawda? Kolokwia i te sprawy. W tym miesiącu mam "aż" 8 dni wolnego, z czego jak już jestem na zmianach w pracy to pracuję od 8 do 11 godzin. Jeżeli odejmiemy z pozostałego czasu - sen, jedzenie, dojazdy wszelakie, chwile załamania i po prostu chęć zrobienia czegokolwiek, aby się zrelaksować - pozostaje bardzo niewiele czasu na naukę. A musicie wiedzieć - że nauki mam sporo. Tylko do jednej profesorki mam 9 prac oddać, by zaliczyła mi przedmioty jakie z nią mam. Zrobiłam już 5 i do 4 z nich się przyjebała. Fajnie, nie? 

Maj miał też swoje dobre strony. Byłam z Aru i Samael na Deadpoolu 2. Polecam. Samael podobała się bardziej pierwsza część, moim zdaniem dwójka utrzymuje poziom jedynki. 

Zobaczyłam z Samael serial Lucyfer. 

Teraz cisnę Tokyo Ghoul. 

Jakoś znowu mnie wzięło na oglądanie clipów i komiksów z Attack on Titan - ze specjalizacją LeviHan (to jest kurwa kanon! i chuj) 

Wpadłam też na pomysł dwóch zabaw, znaczy się jednej zabawy i jednego większego opowiadania. Grając w grę Cindirella Phenomenon (polecam wszystkim fanom gier OTOME - którzy znają angielski) naszło mnie na zrobienie czegoś fajnego. Ostatnio też myślę o czymś innym. Tak więc to nie tak, że wany brak czy inspiracji. Co to to nie. Jest tego za dużo! A czasu tak mało. Tak straszliwie mało. 

A i byłam w maju jeszcze z Samael, Kotu (siostra Samael) oraz Aru w papugarni. Generalnie cały wypad był jedną wielką konspiracją przeciwko Samael. Ona UWIELBIA papugi. Od roku nawołuje, że chce mieć papugę i jak chcę poprawić jej humor (albo odwrócić uwagę) puszczam słodkie papugi na YT. Heh. Sprzątając dom, radio na full, Samael na balkonie wiesza pranie, Kotu w swoim pokoju też sprząta, ja kuchnię ogarniam i reklama papugarni. Niczym jeden mózg, wraz z Kotu pognałyśmy do siebie i postanowiłyśmy zrobić wielki spisek. Obczaiłyśmy kiedy jest otwarta, gdzie jest, powiedziałam Aru o spisku. Chętnie wziął w nim udział. Jego zadaniem było przetrzymać Samael w tym dniu, w którym mieliśmy iść na papugi. Samael głupia nie jest, więc wywęszyła spisek, lecz nie wiedziała czego dotyczył. Heh. Dawno dwie godziny tak szybko mi nie zleciały. Ha!

Macie poniżej kilka zdjęć z tego wypadu! No i nagrań. Od razu mówię, to grube, rude (próbuję siebie w rudym) i w białej koszulce z jednorożcem - to ja. Tak. Jestem brzydka, ale jakoś wisi mi to! 

 Tutaj mamy tyłek Aru i papugę żako - Bolek. Jakoś bardzo umiłował sobie jego jędrne pośladki :D Ale nie tylko to

 Tutaj Bolek obrabia mi buty. Generalnie papugi uwielbiały rozwiązywać sznurówki. Nie wiem dlaczego. 

 Na zdjęciu widać też Samael - jest to jedyne zdjęcie na jakie łaskawie pozwoliła opublikować. A szkoda, bo mam wiele innych na których wyszła prześlicznie. Ale - prawa autorskie i takie tam. Puuuf. Heh. 

 Ogólnie bardzo polubiłam tę papugę i ona chyba mnie też. Taka ciamajdowata, chodziła po ziemi, bawiła się sznurówkami, a gdy się zmęczyła, podleciała do mnie na ławkę i po zjedzeniu ziarenek - poszła spać. Słodka. I śliczna!

 Papugi są bardzo przyjazne, i jest ich naprawdę wiele w papugarni. Przylatują, dają buzi, bawią się, no i chcą jeść. W sensie, smakołyki z jakimi wchodzisz. Możesz je kupić od przesympatycznego pana w recepcji i się zapomnieć na kilka godzin spędzając popołudnie z ptakami. 

 Jedyne co mi nie odpowiadało to - inni ludzie. W sensie, była taka para z dziećmi. Wpierw chłopiec bał się wejść, bo bal się ptaków. Potem dziecko zaczęło płakać bo - uwaga - papuga ją "ugryzła". Owszem, łapały dziobkami, ale nie jakoś specjalnie boleśnie. Ale wiecie - ugryzła ją. Małżeństwo zgłosiło skargę na babkę, która stała w papugarni z gośćmi, bo była "niesympatyczna" - moim zdaniem była raczej zmęczona. Ale ok. Nie wspominając już o tym, że ogólnie... no nie wiem, ja rozumiem i w ogóle, była mama z córeczką, które zachowywały się naprawdę fajnie. Babcia z wnuczkiem, który był grzeczny i jeszcze jedna babcia z wnuczką które potrafiły zachować kulturę i przede wszystkim - szacunek do zwierząt. Ale to małżeństwo... Ech.

 Mniejsza! Skupiamy się na pozytywach, prawda? Oto Teodor. Tak, mówił i tak, był panem i władcą papugarni. 

 Widzicie? Hah. Ale mimo wszystko był naprawdę przesympatyczny. Wredny, złośliwy, uparty, pokazywał obrazę majestatu, kiedy nie dostał tego czego chciał i potrafił wejść na głowę - w moim wypadku plecy. Ale nie tylko on! 

 Papugi dosłownie wchodziły na głowy! Heh. Naprawdę. Wrócę tam. I tak, jest to reklama. Jeżeli jesteś z Kielc - albo okolic. Koniecznie musisz odwiedzić papugarnię Arę. Bilety nie są drogie zaś zabawa niezapomniana. Wrócę tam z pewnością. 

Heh. To w sumie pochwaliłam się tym czym chciałam od dawna się pochwalić. 

Wracając do spraw blogowych. Sukcesywnie przerzucam prace z bloga na wattpada - nie wszystkie, ale stanowczą większość. Blog oczywiście jest dla mnie priorytetem. Wattpad pomaga wszystko uporządkować, ale denerwuje mnie to jego ciągłe "zawieszanie się", ale cóż począć? Nic się nie zrobi, prawda?

Ech...

Napisałam już jak ma wyglądać mój czerwiec. Dlatego w tym miesiącu niczego nie obiecuję. Codziennie będą się pojawiać jakieś notki - tego jestem pewna. Będę wdzięczna też za każdą pomoc z waszej strony - za opowiadania, komiksy, tłumaczenia, wasze prace gry i zabawy. 

Z pewnością zaktualizuje spis treści, poprawię linki w AxeTale i wrzucę kolejną część gry Pisz... widząc ile radości wam ona sprawia. Co będzie więcej? Mam nadzieję, że wiele rzeczy więcej. 

Chcę tylko, aby czerwiec się skończył... W sumie lipiec tak do połowy też mógłby się skończyć. 

Nie pozostaje nic innego, jak tylko czekać i pozwolić czasowi płynąć. 

Trzymajcie za mnie kciuki!