Undertale: Klatka z kości -Rozdział VI - Głód [Cage of bones - Hungry - tłumaczenie PL] [+18]

Obrazek autorstwa: Golen-dragons-flower

Notka od tłumacza: Jest to opowiadanie z serii NSFW, osadzone w alternatywnym uniwersum (AU) gry Undertale nazywanym Underfell. Czym się charakteryzuje ta rzeczywistość? Frisk dobry - potwory złe. Floweya w tym wypadku nie ma w opowiadaniu. Autorką  jest Golden thread (Lusewing). Co warto jeszcze zaznaczyć? A tak, głównym bohaterem opowiadania jesteś... cóż TY. Tak, Ty. Opowiadania pokroju Postać x Czytelnik są dość modne poza granicami naszego zaścianka i jakkolwiek za nimi nie przepadam tak to opowiadanie wyjątkowo mnie do siebie przekonało. Jeżeli komuś nie odpowiada taka forma tekstu może wyobrazić sobie w roli siebie np Friska czy własne ulubione OC. Warto jednak zaznaczyć, że treść jest dostosowana pod kobiecego czytelnika.Główna para to Ty x Sans (Underfell)

W opowiadaniu występuje BDSM, gdzie kobieta jest uległa, a mężczyzna jest dominujący - jeżeli nie lubisz takich rzeczy - zrezygnuj z dalszego czytania (chociaż pewnie będziesz żałować). To by było chyba na tyle.

Oryginał: klik

Spis treści:

Rozdział I - Polowanie

Rozdział II - Pułapka

Rozdział III - Za drzwiami

Rozdział IV - Lekcja 

Rozdział V - Wilgoć

Rozdział VI - Głód (obecnie czytany)

Rozdział VII - Smak

Rozdział VIII - Wybór

Rozdział IX - Dotyk

Rozdział X - Moja

Rozdział XI - Żar

Rozdział XII - Rodzina

Rozdział XIII - Niewinność

Rozdział XIV - Poparzenie

Rozdział XV - Dom

Rozdział XVI - Sytość

/Na prośbę autora - dalsze tłumaczenie zostało przerwane./

-A co jeżeli powiem „nie”? - Nie próbowałaś już się szarpać. Zdałaś sobie sprawę z tego, że to byłoby bezsensowne. Obserwowałaś więc swoją duszę. Tooooo było naprawdę dziwne uczucie, tak jakbyś patrzyła na siebie, patrzącą w lustro i ... odbicie też patrzyło jak patrzysz. Niezwykłe doznanie, lecz... bardzo nieprzyjemne. Poczułaś jak Sans przenosi głowę, zębem zahaczając o płatek Twojego ucha i delikatnie go szarpnął. Zaraz potem wodził w górę i na dół po Twojej szyi skubiąc cię co chwilę zębami delikatnie, uważając, aby nie zranić Cię. Jego głos, rany... jeżeli jest cokolwiek dobrego, cokolwiek co Ci się podoba w tym paskudnym demonie to będzie to jego głos. Mroczny, głęboki, rozkazujący. Jego słowa natomiast sprawiały, że robiło Ci się zimno.

-Dla mnie to bez różnicy. I tak miło spędzimy czas. - Zatrzymał się, a Ty poczułaś c o ś ciepłego, miękkiego bardzo powoli przesuwającego się po Twoim karku. Dreszcz podniecenia przeszył Cię na wskroś, zaś serce zamigotało jaśniej. Nie chcesz nawet myśleć co to było; jeżeli zaczniesz się nad tym zastanawiać chyba nie powstrzymasz swojego krzyku. - Albo będziesz udawać dalej, że nie jest ci przyjemnie.

Byłaś zagubiona, uwięziona, przerażona na śmierć. Nie miałaś już kontroli nad niczym. Nawet Twoje ciało Cię zdradziło. Chciałaś być silna. Chciałaś walczyć... ale nie chciałaś już cierpieć. Starałaś się powstrzymać łzy jakie pojawiły się w kącikach oczu. Nie chciałaś płakać, nie przed Sansem. Nie chciałaś dać mu tej satysfakcji. Jeżeli tylko to mogłaś zrobić, to będziesz się tego trzymać. Lecz... Twoja dusza nie umiała kłamać, nie miała sekretów. Mały, czarny refleks przelał się przez serce.

-Boisz się? - Sans zamoczył gąbkę w wodzie i zaczął obmywać Ci plecy.

-Tak. - praktycznie to wyszeptałaś, lecz było to wystarczająco słyszalne mimo tego, że szkielet wyżymał materiał.

-To dobrze. Martwiłbym się, gdybyś się nie bała. Podziemie to naprawdę bardzo przerażające miejsce, nawet dla nas potworów. - Sans klęczał za Tobą, czułaś jego oddech na swoim ramieniu. Na całym ciele pojawiła się gęsia skórka zaraz po tym jak zaczął obmywać Twoje nogi. Ta krótka pogawędka nawet Ci pomogła odnaleźć poczucie bezpieczeństwa, ale... co miał na myśli mówiąc „podziemie”? - Mimo wszystko nie musisz bać się siebie samej.

-Ja nie..

-Kochanie, ja widzę to w twojej duszy. Boisz się tego co czujesz. - Powoli przeciągnął mokry materiał w dół po zewnętrznej części Twojej prawej nogi. Jego druga ręka złapała za Twoje biodro mocno i pewnie, lecz nie sprawiała Ci bólu. - Boisz się czerpać przyjemność z tego co czujesz. - Gąbka prześlizgnęła się na wewnętrzną stronę uda. Wstrzymałaś oddech, ale materiał przesunął się szybko i nim znowu znalazł się w „bezpieczniejszych” rejonach, musnął Twój dziewczęcy sekret.

Czy on naprawdę widział to w Twojej duszy? Jak bardzo się siebie brzydzisz po tym co stało się w lesie? Jak bardzo zagubiona i przerażona jesteś teraz? Jak bardzo chcesz uciec?

-Nienawidzę cię. - Nie mogłaś mieć nawet kilku chwil prywatności dla siebie. Co jeszcze chce Ci odebrać ten obleśny potwór?

-Taaa, wiem, suczko... ale masz też swoje potrzeby. - Gąbka zaczęła robić to samo co wcześniej, tylko, że na Twojej lewej nodze. Powoli i dokładnie przesuwała się po Twojej skórze, pozostawiając ją wilgotną. Nie mogłaś uciec od uczucia, że tam gdzie była wcześniej, teraz czułaś zimno.
-A potrzeby powinny być zaspokajane. Jak jesteś spragniona to pijesz. - Powoli wypuściłaś powietrze przez usta, miałaś wrażenie, że i ono drży. To ciepłe i miękkie c o ś właśnie przesuwało się po Twoim karku. Oczy zaszły Ci mgłą, lecz mózg nadal starał się analizować co to za uczucie. Czy on... ma j ę z y k? Cóż, to zdecydowanie było podobne do języka... Ale jak do diabła mógł mieć język?!
- Jesteś głodna to jesz... - Myśli i rozważania na temat języka Sansa rozwiały się kiedy ten uszczypnął Cię w biodro. Przesunęłaś głowę i spostrzegłaś jego wzrok wpatrujący się w Ciebie. Jego szczęka zaciskała się teraz na Twoim ramieniu, skubał Twoją skórę i przygryzał. Dziki głód jaki malował się na jego twarzy, rozgrzał Cię niemalże do czerwoności, w bezwarunkowym odruchu zacisnęłaś nogi. Wyglądał tak, jakby zaraz miał Cię pożreć w całości. Twoje ciało i Twoją duszę. I.... patrząc na nią, na jasne i ciemne refleksy się w niej odbijające... nie jesteś do końca pewna jak się z tym wszystkim czujesz.
- Robimy tylko to, co musimy by przetrwać. Czy to grzech czerpać przyjemność z życia? Kraść te małe skrawki rozkoszy i czynić je ... własnymi? - Usłyszałaś, że gąbka znowu jest namaczana, ale nie mogłaś oderwać wzroku do Sansa. - Chcę, aby było ci dobrze. - Obie jego ręce dotykały teraz Twoich bioder, zerwał wasz kontakt wzrokowy i wstał. Mocny uścisk jego kościstych palców zmusił Cię do tego, abyś podniosła się, mimo to nadal Cię przytrzymywał. Opuszki palców rysowały krawędzie Twoich ud, pośladków, talii. Tańczyły na Twojej skórze, aż nie spoczęły na Twoich ramionach. Poprowadził Cię do kanapy i po tym jak usiadł na niej przyciągnął Cię do siebie, zapraszając byś usiadła razem z nim. Jedna jego noga wsunęła się między Twoje. Zamarłaś próbując odepchnąć jego kolano. Byłaś taka wrażliwa, taka delikatna. Zdałaś sobie sprawę, że to przez jego zachowanie, jego słowa, jego delikatne ruchy, jego dotyk i jego pieszczoty. Byłaś przepełniona uczuciami i pragnieniami jakich do tej pory nie znałaś. Twoja dusza, podążyła za Tobą, nadal znajdując się w bliskiej odległości od Twojego mostka. Migotała, zmieniała kolory i falowała wszystkimi znanymi Ci odcieniami fioletowego.

-Nie bój się siebie, kochanie. Odpręż się. - Byłaś zaskoczona. Sans właściwie dał Ci chwilę na zaczerpnięcie oddechu, a potem powoli osunął się wraz z Tobą tak abyś usiadła... cóż... właściwie to na nim. Z tą różnicą, że noga nadal tkwiła między Twoimi. Zaraz jak ściągnął ręce z Twoich ramion zaczął poruszać rytmicznie kolanem podrażniając Cię jeszcze bardziej. Chciałaś uciec. Najdalej jak się da od tego uczucia jakie właśnie w Tobie wzbudzał. Przygryzłaś wargę. Jego palce szybko znalazły Twoje biodra i uniemożliwiły Ci odwrót, ale jednocześnie zatrzymał się dając Ci kolejną chwilę wytchnienia nim ponownie przybliżył Cię do swojej nogi.

Byłaś naga, więc czułaś każdy nawet najmniejszy dotyk. Każde przesunięcie jego palców po Twoim ciele, każda próba ustawienia Twojego ciała przez jego dłonie, wszystko drażniło Twoje wrażliwe nerwy. Czułaś jak bardzo mokra jesteś, jak bardzo spragniona, jak bardzo wyposzczona. Resztką świadomości starałaś się z niego zejść, ale kiedy mocniej Cię przycisnął do swojej nogi cichy, stłumiony jęk wydobył się powoli z Twoich ust, wtedy znowu zaczął się powoli poruszać.

-Nie walcz, kochanie... - Jego palce zaczęły zachęcać Twoje ciało, aby samo się poruszało. Delikatnie, powoli, niewielkimi ruchami. Jak ktoś, ktoś tak okrutny, tak z ł y.... był w stanie z taką łatwością Cię rozszyfrować? - Nie ma nic złego w rozkoszy.

-Nie.... proszę....- Nie dokończyłaś, znowu jęknęłaś. Sans uniósł swoją nogę delikatnie tak, że jego kolano było wyżej od biodra, nachylenie spowodowało, że Twoje wrażliwe ciało rozpoczęło taniec dookoła jego kości. Starałaś się walczyć z tym, starałaś się nie ruszać, lecz wystarczyła naprawdę niewielka zachęta, abyś zaczęła znowu się poruszać. Drżałaś za każdym razem kiedy przyciskałaś swoje krocze bardziej do jego kolana.

-Jesteś spragniona, suczko. Nie ukryjesz tego przede mną. - Poruszałaś się nadal, nawet kiedy ściągnął ręce z Twoich bioder by przesunąć je wzdłuż Twojej talii, pieszcząc Cię jeszcze dokładniej, sprawiając że coraz głośniej stękałaś. W tej chwili zapomniałaś o tym, że obok waszej dwójki migocze Twoja dusza. Czułaś się taka spokojna, taka wolna, było Ci tak miło. Bezpieczeństwo. Pierwszy raz odkąd się tutaj znalazłaś, poczułaś się bezpiecznie.

Ręce kościotrupa przesunęły się w okolice Twojej kości ogonowej. Ciepło jego ciała było silniejsze, przybliżał się do Ciebie. Czułaś jego ciepły oddech na ramieniu, jak delikatnie odsuwa Twoje włosy na bok odsłaniając skórę. Byliście blisko, tak bardzo blisko. Ocieraliście się o siebie, jego słowa, jego pieszczoty ... no i Twoja dusza... Tego było za wiele. Czułaś, jakbyś miała się zaraz rozpaść na kawałeczki. Ciepłe dreszcze spłynęły w dół Twoich rąk. Otworzyłaś szerzej oczy, nie byłaś nawet pewna kiedy je przymknęłaś. Wszystko to co widziałaś to taniec fioletowego światła i czerwonych gwiazd. Przyglądałaś się nowym wzorom malującym się na Twojej duszy. Byłaś... tak blisko... Ostatnim co przyniosło Ci ukojenie okazało się to przyjemne, ciepłe uczucie c z e g o ś na ramieniu. T o, dotykało Cię, to ciepłe c o ś tańczyło na Twoim karku.

Krzyknęłaś głośniej i przylgnęłaś całym ciałem do niego głowę kładąc na jego ramieniu, sparaliżowana orgazmem. Twój oddech stał się wolniejszy, powoli się osunęłaś na klatkę piersiową Sansa, nie byłaś w stanie w całości się pozbierać. Wtedy koścista dłoń pomogła i umieściła Twoją duszę tam, gdzie było jej miejsce.

-Dobra dziewczynka. Ciii. Już wszystko dobrze, jesteś bezpieczna. - Chciałaś coś odpowiedzieć, ale ... to co właśnie miało miejsce, to co się stało sprawiło... że zachciało Ci się płakać. - Nie myśl, ciiii. Kochanie zacznij czuć... - Jego palce zaczęły przeczesywać Twoje włosy. Gładził, głaskał, bawił się. Powoli i delikatnie. To Cię uspokajało... Powoli Twoje oczy się zamykały... W głowie słyszałaś echo jego słów:

Nie myśl... Zacznij czuć...