Kochani!

Witajcie moi kochani. 

Czas zacząć z kilkoma ważnymi rzeczami jakie pojawiły się ostatnio w mojej głowie. No i jakie się zebrały od czasu ostatniej takiej notki.

Przede wszystkim chcę powiedzieć, że czas jaki macie na składanie prac eventowych jest przedłużony. Do 31.10.2017. Na prośbę kilku osób. Tak więc nie ma się co spieszyć, nadal możecie oddać swoje straszne historie, albo okolicznościowe obrazki/opowiadania na mojego maila. 

Informacje o Evencie Halloweenowym

Spis treści zostanie zaktualizowany w przyszłym miesiącu i będę go aktualizowała systematycznie w pierwszym tygodniu każdego miesiąca. Tak aby zaoszczędzić sobie ciągłego edytowania jak tylko pojawi się jakaś nowa pozycja. 

Jako, że do końca tego miesiąca to jest mój ostatni wolny dzień i aż do wtorku mam na II zmianę, będę pojawiać się bardzo rzadko. Notki jakie będą publikowane w godzinach od 14 do 24 będą zaplanowane/automatyczne. Nie spodziewajcie się też mnie wtedy na mailu czy fanpage na facebooku. 

Serdecznie dziękuję tym, co się łączy z powyższym tematem - za pomoc w pracy nad blogiem. Dziękuję za każde nadesłane opowiadanie, one-shoot, komiks, tłumaczenie. To wszystko wiele dla mnie znaczy i nie tylko. Wasza pomoc jest dla mnie skarbem <3

No i nieco mniej ciekawe informacje czas zacząć.

Z racji, że przez ostatnie dwa miesiące miałam mniej czasu na nadzorowanie plagiatów jakie się pojawiały, zrobiło się ich całkiem sporo. Dodatkowo zauważyłam, że pojawiło się wiele nowych osób które nie wiedzą najwyraźniej jaki klimat panuje na Handlarzu. Dlatego:
Co do plagiatów - sprawa głównie się tyczy osób dubbingujących komiksy z tego bloga i wrzucających swoje prace na YouTube. Jak wiecie, nie mam przeciw wskazań aby tak robić. Możecie dubbingować prawie wszystkie komiksy jakie są na blogu. Mówię prawie. Bo są autorzy komiksów którzy NIE wyrazili zgody na dubbingowanie ich prac. Tak więc jako tłumacz muszę pilnować, aby jakiś Janusz nie zniszczył tego zakazu. 

Tak więc NIE wolno dubbingować komiksów z 

Seeing Eye Flowey 

 Naprzeciw

Co do tych dwóch jest kategoryczny zakaz. Jeżeli ktoś zrobi z nich fundub będzie przymusowe natychmiastowe skasowanie pracy. 

Natomiast komiksy tekitourabbit od SecuriTale można dubbingować tylko i wyłącznie wtedy kiedy się do niej napisze i otrzyma zgodę. 

Nie wiem jak się tyczą sprawy na innych blogach czy na WTT. Ostatnio było kilka plagiatów mojego spisu treści AU z Undertale. No i komiksy. Nie miałam jednak czasu jeszcze przejrzeć prac sprzed ostatnich dwóch miesięcy na tej stronie, aby poszukać czy ktoś przypadkiem czegoś nie ukradł. Jak tylko będę miała więcej czasu - czeka mnie sporo pracy.

To jeden z komentarzy od pewnej dziewczynki, i tylko dlatego, że nie chcę robić gównoburzy nie powiem od jakiego to dziecka. Dziecka. Dlatego sprawa mnie jakoś specjalnie nie obeszła, ani tym bardziej słowa nie zraniły. Boli mnie natomiast poziom wychowania dzieci, ale to już raczej głos mojego wewnętrznego pedagoga.

Oficjalnie daję znać, że prace z tego bloga jakie znajdują się na innych stronach w tym także dubbingi z YT jakie w opisie NIE będą posiadały linka do bloga do 31/10/2017 będą zgłoszone do administracji strony z informacją o łamaniu praw autorskich oraz z prośbą o ich usunięcie. Będzie to masowe kasowanie nagrań. Póki co wyczaiłam ich ponad 20. Z czego trzy osoby nie chcą współpracować i dostosować się do moich wymagań.

Przypominam. Działalność Handlarza Iluzji jest działalnością non-profit. Owszem, na górze jest strona gdzie możecie dobrowolnie podesłać swoje datki. Lecz
a) w tym momencie ona i tak nie działa i w ciągu najbliższych dni przeniosę się na inną stronę
b) datek/napiwek/darowizna jest oznaką tego, że podoba się wam to co robię i chcecie mnie wesprzeć nawet tymi dwoma złotówkami jakie dorzucę do czekolady. To symboliczny gest. Nic więcej.

Naprawdę WIEM kiedy autor opowiadania jakie tłumaczę wrzuci coś nowego. Nie muszę dostawać o tym informacji wszędzie gdzie się da od pięćdziesięciu osób. Proszę nie pytajcie się mnie też o to, kiedy pojawi się kolejny rozdział, bo nie wiem. Tłumaczę to co chcę, kiedy chcę i jak długo chcę. To samo też tyczy się pisarzy i tłumaczy jacy wrzucają swoje prace. Komentarz z informacją co się podobało etc jest znacznie lepszy, niż taki z treścią „kiedy następny rozdział?!” i pokrewne. Tego typu komentarze mogą wywierać na pisarzu presję. A co za tym idzie, przyjemność z pisania/tłumaczenia łatwo może przerodzić się w obowiązek.
Tak więc komentarze jasne, skłaniam was do komentowania, dzielenia się własnymi myślami, uczuciami, spostrzeżeniami etc. Komentujcie, bo to naprawdę miłe dla autorów kiedy ktoś skomentuje ich pracę. Nawet jak będzie to proste słowo „dziękuję”, czy wiadomość „czekam na dalszą część”. Świadomość, że gdzieś tam ktoś jest i czeka i czyta sprawia, że serce rośnie!

Kultura osobista, szacunek dla drugiego człowieka, jego pracy, wysiłku i poświęcenia to kluczowa sprawa. Dlatego też pozwól, że odpowiem tutaj na tekst jaki dostałam od ciebie. Mianowicie, kilka dni temu pewien osobnik zaszczycił mnie mailem, w którym informował mnie, że poziom Handlarza Iluzji jest niski, głównie dlatego, że publikuję wszystko co dostanę. W tym „bazgroły” oraz „wypociny szczeniarni z podstawówki”. Uznałam, że powiem tutaj co myślę na temat tej wiadomości, bo są to słowa, które powinni przeczytać wszyscy.
Każdy od czegoś zaczynał. Te bazgroły nie są bazgrołami. To prace malarzy, jacy poświęcili swój własny prywatny czas na stworzenie tego co chcieli. Czas którego już nigdy nie odzyskają. To mali artyści, jacy to co stworzyły ich wyobraźnie przelali na papier by pochwalić się najbliższym tym co drzemie w ich sercach. Oni zaczynają. Zaczynają swoją przygodę. Nie wiedzą jeszcze jakim ołówkiem będzie szkicowało się najlepiej. Nie wiedzą jak dobrze mieszać barwy, jak robić cienie, jak robić odbicia światła, uczą się anatomii, uczą się otoczenia. Uczą się. Aby w przyszłości malować lepiej, piękniej, cudowniej!
To nie są „wypociny szczeniarni z podstawówki”. Nawet jeżeli fabuła jest naiwna, nawet jeżeli błąd goni błąd i poświęcam godziny na redakcji jednego tekstu, jaki potem publikuję, a jaki mimo to nadal zawiera błędy. Nawet jeżeli postacie są płytkie, odrealnione, niekanoniczne. To NIE są wypociny. Sprawdzając pracę mam przed oczami człowieka, który z uśmiechem na ustach siedzi przed komputerem i klepie kolejne wersy swojej historii. Tej jaka pojawiła się w jego głowie. Tworzy opowiadanie w jakie wkłada część siebie, swoje myśli, ambicje, cele, ideały wkłada w usta i serca fikcyjnych postaci jakim nadaje życie. Potem ta sama osoba siedzi w swojej skrzynce pocztowej i z mocno bijącym sercem waha się, czy podesłać mi to co stworzyła, bo boi się odrzucenia. Boi się krytyki. Boi się tego, co Tobie tak łatwo przychodzi. Lecz to też jest osoba która zaczyna, osoba która szuka swojego stylu pisarskiego, osoba która poznaje, uczy się i nie rozumie do końca samej siebie. Ktoś kto dopiero zbiera własne doświadczenia, a tym lepszy pisarz im więcej wie o świecie... i o sobie samym.
Chwalę się pracami jakie powstały z myślą o Handlarzu Iluzji dlatego, że jestem DUMNA z każdego kto poświęcić czas, pracę i wysiłek na stworzenie czegoś z myślą o mnie. Fanarty, obrazki, opowiadania, są dla mnie znacznie cenniejsze niż cokolwiek innego.
Łatwo powiedzieć, że coś jest chujowe. Trzasnąć drzwiami i wyjść. Łatwo jest wytknąć błędy i zniszczyć kiełkujący talent, albo też po prostu zabawę komuś, kto robi coś z przyjemności. To jest bardzo łatwe. Znacznie trudniej jest nie tylko powiedzieć, że coś jest dobre. Ale też dopingować twórcę w jego tworzeniu, pomagać mu szukać nowych dróg i alternatyw. To właśnie chcę robić. Pomagać. Bo w każdej osobie jaka publikuje coś u mnie widzę taki mały nieoszlifowany diamencik, błyszczący, śmiejący się, który dopiero się wykształca. I nie jest ważne, czy osoba ma dwanaście, czy dwadzieścia lat. Wiek, płeć, pochodzenie, majątek - to mnie nie interesuje.
Dlatego też nie patrzę na „poziom” Handlarza, nie patrzę na statystyki, nie patrzę na nic. Nigdy nie pojawi się tutaj notka typu „klikajcie i polecajcie!” albo nigdy nie podpiszę współpracy z Durexem aby jego gumki reklamować na blogu tylko po to, aby otrzymać forsę.
Każdy z nas ma swoje własne zdanie na temat tego co się dzieje. Ja osobiście uważam, że blog trzyma się tego co planowałam. W komentarzach jest spokój, prace napływają, wszyscy się cieszą. Jedyne czego żałuję to to, że nie mogę poświęcać temu miejscu w sieci tyle czasu i wysiłku ile bym chciała. Głównie przez pracę, nie czarujmy się. 
 
Cóż... czuję, że powinnam napisać coś jeszcze, choć nie do końca wiem co. Lecz myślę, że wszystko co chciałam powiedzieć - już powiedziałam.

Teraz jeszcze jedna informacja. Już nieco lepsza. Albo raczej porada dla wszystkich pisarzy. Ostatnio Samael zrobiła mi wielką niespodziankę. Ściągnęła program do pisania. Zasadniczo taki bardziej odpicowany notatnik, jak to powiedział Aru. Lecz bardzo, bardzo pomocny. Jak widzicie, dzisiejsza notka w całości powstała na nim. Samael zrobiła mi też własny szablon, abym mogła czuć się dobrze. Ciemne tło mniej męczy wzrok, niż jasne, co pomaga pisanie. 

I nie, to nie jest wycięte okienko. To cały monitor. Zasłonięty zegarek, pasek menu, inne programy oraz przyjemy dźwięk przy pisaniu podobny do maszyny do pisania sprawia, że notkę pisze mi się znacznie wygodniej i szybciej. Nie ma udziwnień, nie ma walki z myślnikami, tekst jest podkreślany jak zawiera błędy. Można zapisywać pliki, kopiować, ściągać, pogrubiać tekst i dawać kursywę. Całe menu jest pochowane i pojawia się tylko wtedy, kiedy najedzie się na nie myszką. To co mnie jeszcze oczarowało to kalendarz oraz zegar, który liczy ile czasu dziennie poświęciło się na pisanie. Jest też alarm, który pojawia się, kiedy ustalimy sobie, że dajmy na to, do 22:00 skończymy pisać. No i kiedy wskazana godzina wybije - program daje nam znać, że czas skończyć.

Polecam. Bardzo polecam.

A jak się nazywa to małe cudo? FocusWriter. Możecie go pobrać stąd.

KLIK

No i to byłoby na tyle. Teraz idę oglądać film z Samael, a potem będę tłumaczyć Wpadki :D