Autorzy rozdziału i ilustracji: Majmacz oraz Kiełbiewełbie
- Nie muszę podejmować żadnego wyzwania! Jeśli Metatton kocha Muffet, to niech ją sobie bierze za żonę. Mnie ona niepotrzebna!
- Więc już się poddajesz? A co z klątwą? Nie chcesz, aby została zdjęta? – Asriel był wyraźnie oburzony.
- Mam to gdzieś! – Wrzasnąłeś i schowałeś głowę z powrotem pod poduszki, byleby odciąć się od całego świata. Nie możesz nic zrobić, nie potrafisz niczego zmienić. Leżałeś przez dłuższą chwilę. W końcu zabuczało ci w brzuchu. Czy to już pora obiadowa? W zamku było cicho i spokojnie, zdecydowanie za cicho i za spokojnie.
Wszedłeś do jadalni, ale nikogo w niej nie zastałaś. Po środku wielkiego stołu ujrzałaś wazon pełny złotych róż. Podszedłeś bliżej. Do kwiatów przyczepiona była mała karteczka.
Na górze róże, na dole mak
Kocham Cię… bo tak
- Więc już się poddajesz? A co z klątwą? Nie chcesz, aby została zdjęta? – Asriel był wyraźnie oburzony.
- Mam to gdzieś! – Wrzasnąłeś i schowałeś głowę z powrotem pod poduszki, byleby odciąć się od całego świata. Nie możesz nic zrobić, nie potrafisz niczego zmienić. Leżałeś przez dłuższą chwilę. W końcu zabuczało ci w brzuchu. Czy to już pora obiadowa? W zamku było cicho i spokojnie, zdecydowanie za cicho i za spokojnie.
Wszedłeś do jadalni, ale nikogo w niej nie zastałaś. Po środku wielkiego stołu ujrzałaś wazon pełny złotych róż. Podszedłeś bliżej. Do kwiatów przyczepiona była mała karteczka.
Na górze róże, na dole mak
Kocham Cię… bo tak
~KONIEC~
0 komentarze:
Prześlij komentarz