Undertale: Blizna czasu - Rozdział IV [Time Scar - tłumaczenie PL]

Autor: c-puff

Tłumaczenie; Nessa

Spis treści:

Rozdział I

Rozdział II

Rozdział III

Rozdział IV (obecnie czytany)

Rozdział V

Rozdział VI

Read More

Gra: Poznaj(my) się - Rozdanie szóste

Rozdanie piąte

151. Miłość ma swoją przyczynę, koniec i początek, czy może jest czymś, czego absolutnie nie da się zmierzyć ani uzasadnić?
152. Czy lubisz sztukę nowoczesną?
153. Czy kiedykolwiek zdarzyło Ci się coś ukraść?
154. Czego potrzebujesz aby się dobrze bawić?
155. Są takie momenty w życiu, kiedy mówi się: „zabrakło mi pewności siebie”. Czasami to tylko chwila, chwilowe zawahanie, ale konsekwencje tego bywają duże. Jak u Ciebie jest z tą pewnością siebie? Były takie sytuacje gdzie jej brak coś zmieniło,coś uciekło bezpowrotnie?
156. Co sądzisz o nastoletnich matkach i ojcach?
157. Amortencja to silny eliksir miłosny, który dla każdego przybiera zapach tego, co go najbardziej pociąga. Jak Ci się wydaje, czym by pachniała dla Ciebie?
158. Zjadając coś zastanawiasz się skąd pochodzi? Zwracasz uwagę na to co jesz? Starasz się odżywiać zdrowo? Co najbardziej lubisz jeść?
159. Twoim zdaniem, jaka jest najokrutniejsza rzecz, która może zostać wyrządzona drugiemu człowiekowi?
160. Jak reagujesz kiedy w Twoim otoczeniu ktoś zaczyna płakać?
161. Kiedy tęsknota staje się obsesją?
162. Jakie jest Twoje zdanie na temat współczesnego przemysłu pornograficznego?
163. Czy pamiętasz swój pierwszy dzień w szkole?
164. Czy fascynuje Cię jakieś zwierzątko, które jest iście interesujące, a mało znane? Dlaczego? Jakie cechy posiada? Jak wygląda?
165. Opowiedz mi o czymś, co Cię zaciekawiło.
166. Czy oglądanie filmów erotycznych/pornograficznych to objaw demoralizacji? Czy tylko zdemoralizowani ludzie je oglądają?
167. Mówi się, że "zemsta jest rozkoszą bogów", jednocześnie dodaje się, że "mszczą się tylko słabi". To w końcu jak jest Twoim zdaniem z tą zemstą? Jest ona cechą silnych czy słabych ludzi, a może są jakieś kryteria kiedy należy i kiedy trzeba się mścić, a kiedy nie?
168. Jakiego zawodu nigdy się nie podejmiesz?
169. Każdy z nas ma jakieś oczekiwania względem pracy i widzi rynek pracy. Zatem jakie są Twoje oczekiwania względem ewentualnego zatrudnienia? (kwota, przełożeni, jakość usług, czy kierunek usług). Czy współczesny rynek pracy Ci to gwarantuje?
170. Dokończ według własnego uznania: Czego oczy nie widzą...
171. Nie raz spotkałam się z pytaniem, czy wybaczyłoby się zdradę. Odwróćmy szachownicę. Czy Ty jesteś w stanie być kochankiem/kochanką wiedząc, że obiekt Twoich westchnień jest już po ślubie (a nawet może mieć dzieci)?
172. Wyobraź sobie, że przez nadzwyczajny zbieg okoliczności zostajesz władcą niepodzielnym i absolutnym jakiegoś przeciętnego kraju. Jakim będziesz władcą? Jakie będą Twoje priorytety? Co zamierzasz zrobić z władzą?
173. Posiadasz jakąś nietypową umiejętność?
174. Skoro mamy świadomość tego że horrory to tylko aktorzy i efekty specjalne, dlaczego dalej panicznie się ich boimy? A może jesteś tym wyjątkiem który się nie boi?
175. Co byś powiedział/a osobie, która właśnie ma popełnić samobójstwo rzucając się z dachu wieżowca?
176. Jak zaakceptować swój wygląd?
177. Kiedy ostatni raz zachwyciłaś się pięknym widokiem,kolorem nieba lub smakiem owoców?
178. Co według Ciebie jest gorsze: uszczęśliwianie kogoś na siłę, czy pozostawienie go w nieszczęściu?
179. Większość ludzi podczas przerw w szkole pali, je, sika, uczy się i takie oczywiste rzeczy. A znasz kogoś kto podczas przerw robi coś niezwykle nietypowego? Jeśli tak - co to jest?
180. Czy zdarzyło Ci się kiedykolwiek przeżywać świat przedstawiony książki na tyle, by "żyć" w nim wraz z bohaterem podczas czytania? Który tytuł dostarczył Ci tak intensywnych wrażeń?

Rozdanie siódme

Read More

Praktyka czyni mistrza: rysunek od Rivie

Pierwsza praca jest z kwietnia 2017r. gdy dopiero zaczynałam rysować na telefonie. Nie umiałam jeszcze wtedy odpowiednio operować rysikiem po ekranie ani dobierać perspektywy :D Cóż, mam nadzieję, że teraz jest o wiele lepiej ;D

Read More

Praktyka czyni mistrza: Kurodiva - Jest Progres

Rysunek z lewej był wykonany w okolicach roku 2014-2015.
W czasie gdzie miałam wielką fazę na Fnaf'a, a dokładniej chyba Foxy'iego (wnioskując po obrazku). Szczerze nie mam pojęcia co dokładniej miał przekazać ta praca, ale jak na rok w którym zaczęłam się interesować różnymi formami sztuki, nie jest źle.
Natomiast rysunek z prawej jest z aktualnego roku- 2018. Jest to rok w moim życiu gdzie zaczęłam się interesować realizmem (myślę, że to chyba widać).
Welp, nie zostanie mi nic innego niż mieć nadzieje, że wam się spodoba i zaproszenia was do komentowania.
Miłego dnia ♥

Read More

Praktyka czyni mistrza: Shouko - Draw This Again!

Heju :>
Postanowiłam że wezmę udział w tym o to..

​wyzwaniu? Grze? Naprawdę ktoś to w końcu musi określić X3
Więc zrobiłam dosyć nie dawno redraw , a dokładniej 3 czerwca rysunku z przed 5 miesięcy i 17 dni (kalkulator dni się przydaje).
Więc co o nim myślicie?
Progres czy raczej regres?
Proszę o rady , krytykę (oczywiście konstruktywną :v) I dziękuję za poświecenie czasu na czytanie tego!

Read More

Praktyka czyni mistrza! - Czyli kolejny genialny pomysł

Po otrzymaniu maila od Arii wpadłam na genialny pomysł. Zabawę. Event. Grę? Sama już nie wiem, ale wiem, że to jest genialne. A więc Khem

Praktyka czyni mistrza!

Bierzecie jakąś swoją pracę sprzed roku, albo pół roku - im odleglejsza w czasie tym lepsza i porównujecie ją z obecną. ale nie, to nie mają być różne prace, tylko dokładnie te same. Znaczy się, bierzecie jakiś rysunek z "dawniej" (tutaj wpisz jakąś przestrzeń czasową) i rysujecie go od nowa, a potem wysyłacie do porównania.

Jeżeli nie rysujesz, a piszesz, to weź jakąś krótką scenkę, albo też opis jakiś przypadkowy z opowiadania. Tak na stronę, góra dwie - i napisz to jeszcze raz BEZ wcześniejszego czytania tej scenki. Po prostu przypomnij sobie co się w niej miało dziać i do jakiej akcji miała prowadzić i spróbuj opisać to jeszcze raz.

Jeżeli zajmujesz się tłumaczeniem, weź jedną ze swoich prac dawniejszych i przetłumacz ją jeszcze raz - jeżeli to jakieś opowiadanie to na góra dwie strony fragment. Sprawdźmy jakie postępy zrobiliśmy!

W wiadomości można umieścić swoją notatkę wyjaśniającą albo jak chcecie coś opisać.

Prace można słać na maila

yumimizuno@interia.pl

Termat: PCM - nick - tytuł pracy

Treść: Notatka od was - strona / blog / konto gdzieś jakie chcecie podlinkować (jeżeli tego nie ma, możecie zostawić miejsce puste)

Limit prac? - Brak. Chodzi o to, aby jednorazowo opowiadanie było nie dłuższe niż dwie strony, ale takowych można przesłać kilka. To samo z obrazkami, trzeba pamiętać, aby wszystkie były zaznaczone, który jest wcześniejszy, a który jest późniejszy!

Dokładnie jak w tej notce

Klik

W razie pytań, zapraszam do komentarzy

Read More

Rysunki od Arii

Witajcie :3
Zrobiłam pierwszy rysunek na tablecie graficznym, jak i redraw mojego rysunku sprzed trzech miesięcy (13 kwietnia), kiedy zaczynałam moją przygodę z rysowaniem. Starszy rysunek zajął mi dwa dni (sama nie wiem jak to w ogóle możliwe. Może policzyłam razem z przerwami). Obecny zajął mi ok 5 godzin. Najbardziej namęczyłam się z nosem.
Niewzorowane, rysowane w sai.
Mam nadzieję, że zrobiłam progres, a nie regres ^^"
Jak oceniacie? Jakieś rady? Krytyka?

Read More

Undertale: Nie jest to najlepszy sposób na życie - Szerokie nabrzeże [Not the best way to go about Life - Wide berth - TŁUMACZENIE PL]

/To opowiadanie potrzebuje okładki/

Notka od tłumacza: Potwory zostały uwolnione z podziemia i szczerze mówiąc, tak naprawdę nie sądzę, że powinny. Nie uważałaś się za „rasistę”, boisz się o własne bezpieczeństwo, gdy mordercy wędrują po ulicach i przemieszczają się obok.
Tak więc rozlewanie kawy po bardzo dużym i przerażającym szkieletowym potworze prawdopodobnie nie było twoim najlepszym posunięciem. Ale zamiast się wściec, proponuje ci kolejną kawę. I pomimo jego ... "prymitywnego" języka, wydaje się miłym facetem. Może potwory wcale nie są takie złe? Ale dlaczego potwory, które niegdyś cię nienawidziły, teraz rzucają ci litościwe spojrzenia i nie unikają cię?
Opowiadanie dostosowane pod kobiecego czytelnika. (Underfell) Sans x Reader. Wszystkie notki +18 będą oznakowane.

Tłumaczenie: _Dream_Catcher_

Oryginalne opowiadanie: klik

Autor oryginału: Llama_Goddess

Spis Treści:

O cholera, mój błąd

 Szerokie nabrzeże (obecnie czytane)
...

sans: ejj robisz coś dzisiaj?

sans: jestem zmęczony.

sans: i bardzo znudzony. chcesz się spotkać?

sans: mogę zapłacić za twoją kawę.

sans: nie myślę, że jesteś biedna, czy coś.

Patrzyłaś na teksty i czułaś jak twoje serce uderzało o klatkę piersiową. Pomyślałaś, że to tak, jak w przypadku większości SMS-ów, przez które przeszłaś -obie strony zapominają odpowiedzieć na wiadomość do drugiej, a po trzech latach zapominasz do kogo należał numer telefonu, więc go usuwasz.
Ale Sans wydawała się NIEUGIĘTY, aby znowu się spotkać. Nie miałaś nic przeciwko temu i uznałaś, że naprawdę warto jest wstać z tyłka i spotkać się z nim. Ostatnio dobrze się bawiłaś z tym kolesiem. Wydawał się nawet zainteresowany tym, co masz do powiedzenia.
Był tylko jeden drobny problem. Mały, malusieńki problem.
Byłaś przerażona, wobec potworów takich jak Sans. On był jednak wyjątkiem, bo nie uważałaś go za strasznego tylko ... trochę przerażającego.
Walczyłaś sama ze sobą. Połowa twojego umysłu mówiła, że powinnaś iść, a druga połowa, aby zignorować jego wiadomości, dopóki się nie znudzi. Logicznie rzecz biorąc, to wyglądałoby tak: nie jest złym potworem, ale jeśli będziesz spędzać z nim czas, jesteś zmuszona do spędzania czasu z innymi, prawdopodobnie mniej przyjaznymi potworami.
Westchnęłaś i wstałaś z łóżka. Był tylko jeden sposób, aby się zdecydować.
Otworzyłaś drzwi i wysunęłaś głowę. Twoja mama słyszała, że robisz coś podejrzanego z odległości mili.
-MAMO! - krzyczałaś głośno. Dźwięk odbijał się od ścian dużego domu i byłaś absolutnie pewna, że ​​to usłyszała.
-CO!? - odpowiedziała gniewnym głosem z dołu. Towarzyszyło temu krótkie mruczenie, prawdopodobnie serię przekleństw wysłanych w twoim kierunku.
-Lubisz potwory? -zapytałaś, wychylając się nieco, żeby móc lepiej usłyszeć jej odpowiedź.
-Oczywiście, że nie! Dlaczego miałabym je lubić!?
-Bez powodu. - Zatrzasnęłaś za sobą drzwi szybkim ruchem. Problem rozwiązany. Spojrzałaś na telefon i napisałaś odpowiedź.

Ty: kawiarnia o 11. Brzmi ok ??

~~~

Cały czas powtarzałaś sobie, że to tylko spotkanie. Odruchowo chciałaś wziąć swoją ulubioną bluzkę, ale przypomniałaś sobie, co się z nią stało. Rzucasz okiem w kąt pokoju, gdzie leżała, pokryta brązową plamą po kawie i zakurzona. Jeśli plama z kawy nie zejdzie, będziesz musiała ją wyrzucić. Zamiast tego wybrałaś czarną bluzę z kapturem i czapkę zimową. Zwykle nosiłaś czapki, kiedy było NAPRAWDĘ zimno. Dziś nie było specjalnie chłodno na dworze, ale przez jakiś czas nie myłaś włosów i były tłuste.
Mama nie zadawała żadnych pytań, tylko patrzyła na ciebie przez komputer, po czym wróciła do pracy.
-Pewnego dnia.- Pomyślałaś i zamknęłaś za sobą drzwi. -Pewnego dnia będę miała ładne mieszkanie z dala od rodziców, gdzie będę mogła mieć dziesięć psów i robić to, co chcę, i wydawać pieniądze, na co tylko zechce. Do głowy przychodziło ci tylko jedno "Powodzenia" Szłaś żwawym krokiem, zimne poranne powietrze wiało ci w twarz.
Wsadziłaś ręce do kieszeni i spojrzałaś przed siebie. Zobaczyłaś potwora zbliżającego się do ciebie. Podniósł wzrok, wzdrygnął się, a potem ... przeszedł przez ulicę?
Spojrzałaś za siebie na wypadek, gdyby coś go przestraszyło, ale nikogo tam nie było. Tylko ty.
Potwór miał spuszczoną głowę. Kontynuowałaś chodzenie, gdy w pewnym momencie jakiś inny potwór podszedł do ciebie. To był antropomorficzny królik, patrzył na ciebie, jakbyś była ofiarą losu i minął cię wielkim łukiem.
O co mu chodzi? Czy wyglądałaś dzisiaj naprawdę źle? Było kilka sytuacji, kiedy ludzie patrzyli na twój stan i zakładali, że jesteś bezdomna, ale nigdy potwory.
Wzruszyłaś ramionami. Zbliżyłaś się do kawiarni. Byłaś około dziesięciu minut wcześniej, ale ku twojemu zaskoczeniu w oknie zobaczyłaś Sansa. W dłoni trzymał telefon, który wyglądał tak, jakby był starszy od twojej babci.
Zapomniałaś jak wielki i onieśmielający był. Na samą tę myśl zadrżałaś. Był co najmniej o głowę wyższy od ciebie.
-Lubisz potwory?
-Oczywiście, że nie! Dlaczego miałabym je lubić!?
Przypomniał ci się powód, przez który tu jesteś. Ta krótka odpowiedź od twojej mamy, napełniła cię determinacją.

~~~

Usiadłaś naprzeciwko Sansa i odkryłaś, że już zamówił kawę i ciastko. Aura wokół niego niemal cię dusiła, a cała odwaga i determinacja zabrały głos.
-Ile lat ma ten telefon? - Sans najwidoczniej przestraszył się i upuścił telefon, a jego aura znikła jak bańka.
-jezu, kurwa, ( y/n )! nie rób tak nigdy więcej! - Zachichotałaś i podniosłaś nieuszkodzony telefon, przeglądając go w dłoni. Wyglądał jak ze starożytności, delikatnie mówiąc. Tak jakby ktoś włożył Nokię do rzeczywistej cegły, a następnie pomalował całość na czarno. Ekran był malutki i przez chwilę zastanawiałaś się, dlaczego nie miał telefonu z ekranem dotykowym. Po chwili oddałaś mu go.
-Jestem pewna, że przez twój telefon Nokia Brick będzie sprzedawana za grube pieniądze. - Zamrugał dwa razy i prychnął ze śmiechu. -kurwa, ludzie zrobili telefon z cegły -to głupie.- Oparł łokcie na stole.
-Nie, nie, nie zrobiliśmy.- Zachichotałaś do siebie, odchylając się do tyłu, wzięłaś łyk kawy. Zastanawiałaś się, jak długo czekał na ciebie Sans. -Dziwię się, że tak to nazwali, ale to tylko stary telefon, który jest niemal niezniszczalny, a Internet uwielbia memy z "Nokią Brick".
-kurwa co to są "memy "?- spytał Sans, a jego ostre zęby otworzyły się nieco, by mógł napić się kawy. Pytanie, w jaki sposób mógł wypić kawę, natychmiast znikło, gdy zorientowałaś się, że nie wiedział, czym są MEMY. Nie mogłaś się powstrzymać od wybuchu śmiechu. Myślałaś nawet, żeby mu nie mówić. Widok kompletnego zamieszania na jego twarzy, gdy płakałaś ze śmiechu, był bezcenny.
-Taki niewinny żarcik.-Roześmiałaś się jeszcze bardziej, zanim wyjęłaś swój telefon z kieszeni. -Jedna sekunda ... ach, zaczynamy ... słownik slangów mówi ...słowo pochodzi od greckiego mimesis – naśladownictwo – i oznacza informację, która jest bardzo intensywnie powielana. Dla przykładu są to te same zdjęcia, ale opatrzone różnymi komentarzami. Zwykle dotyczy to akcji naśmiewania się z czegoś lub kogoś.- Zerknęłaś na jego całkowicie zdezorientowaną twarz.
-Zasadniczo to ogromny żart, który wszyscy dookoła internetu kopiują ... Na przykład Chuck Norris, nie wiem, skąd się wziął, ale jest pełno memów o tym, że jest całkowicie nietykalny.
-więc co to ma wspólnego z pieprzonym telefonem?- Był kompletnie zdezorientowany. Zobaczyłaś, że jego brwi podniosły się i zmarszczył czoło. Kurwa? Kości brwiowe? Ale fakt, że nic nie rozumiał, wciąż był zabawny, przez co chichotałaś. Włożyłaś telefon z powrotem do kieszeni.
-Wszyscy śmieją się, że Nokia Brick jest w rzeczywistości niezniszczalna, na przykład... "ustawiłem moją Nokię na wibracjach i wsadziłem ją do kieszeni, po czym złamała mi nogę " lub "Chuck Norris versus Nokia". Tego typu rzeczy.- Sans wziął kolejny łyk kawy i spojrzał przez okno. Jego uśmiech rozszerzył się, a złoty ząb świecił jasno. -Wy, ludzie, jesteście niesamowici w marnowania waszego cholernego czasu.-

~~~

Zaskoczyło cię, jak łatwo rozmowa przebiegła i jak bardzo chciałaś spędzić z nim czas. I raz w życiu ... zaczęło cię obchodzić, jak wyglądasz. Podobnie jak regularne branie prysznica. Wiedziałaś, że kilka razy naprawdę źle wyglądałaś, ale szczerze to cię nie obchodziło. Teraz gdy miałaś spotykać się z kimś regularnie, kto wydawał się zainteresowany Tobą jako osobą, czułaś wtedy... że musisz o siebie zadbać, aby go nie odstraszyć swoim wyglądem. Czułaś się tak tylko kilka razy w swoim życiu. Kiedy byłaś młodsza, zdecydowanie chciałaś być ładna, ale ...
-hej, lubisz gwiezdne wojny?- Zapytał Sans. Jego głos wydawał się trochę zdenerwowany i zaczął się trochę pocić. W kawiarni byłaś tylko ty, Sans i inni stali bywalcy, do których przywykliście. Zamrugałaś.
-C... Co gwiezdne wojny?
-podobają ci się?
-Oczywiście, że tak, komu nie !?- Uderzyłaś pięścią w stół. -To jest najlepszy film, jaki może lecieć w kinie!
-więc jeśli ktoś zaproponowałby ci, go zobaczyć, poszłabyś?
-Sans, jesteś zdecydowanie nietypowo za bardzo spocony. Czy ...- zatrzymałaś się. Właśnie wtedy przyjęłaś do siebie straszliwą możliwość. Czy on... -Sans-Ustawiłaś łokcie na stole, a ręce złożyłaś razem, a twój głos był zupełnie płaski. Patrzyłaś na niego martwym wzrokiem. To niemożliwe.
-...tak...?- Cofnął się nieco pod twoim niezachwianym spojrzeniem, uśmiechał się nerwowo.
-Mówisz mi ...- Wskazałaś na niego palcami. -Nigdy nie widziałeś Gwiezdnych Wojen?-
-cóż ... miałem płytę z czwartą i piątą zepsutą, ale ...- Jego czerwone oczy oderwały się od twojego niezachwianego spojrzenia i potarł tył czaszki. Jego szkieletowy uśmiech wyglądał na trochę wymuszony. -technicznie, nie oglądałem.
Spojrzałaś na niego, jakby właśnie ci powiedział, że księżyc jest zrobiony z sera. Twoje usta trochę się otworzyły. Nadal miałaś obie ręce razem, jakbyś modlił się do niego. Wypełniało cię silne pragnienie EDUKACJI. Po długim milczeniu wiedziałaś, co musisz zrobić.
-Ty, ja, kino, właśnie teraz
-czekaj, co?
-W tej chwili, zapłacę.

~~~

-Czy próbował czegoś?- Damski głos przeszedł przez głośnik twojego laptopa.
-Nie
-Niczego?
-Nic mi nie zrobił... Cóż, zaproponował, że odprowadzi mnie do domu, ale to odrzuciłam.
Honey, twoja jedyna przyjaciółka oprócz Sansa, patrzyła na ciebie przez ekran laptopa i stukała w podbródek.
-Czy on rzeczywiście zwrócił uwagę na ten film?
-Uwielbia Gwiezdne Wojny, nie chciał przestać mówić o pistoletach laserowych.- Honey poprawiła trochę swoje okulary i znów postukała w brodę. Byłyście przyjaciółkami od zarania dziejów i nic nie mogło was rozdzielić, nawet gdy ona z rodzicami przeprowadziła się do Australii. Samotność była dla ciebie problemem przez jakiś czas po jej odejściu, ale nie dla Honey, ponieważ była pewną siebie i piękną brunetką, która przyciągała przyjaciół jak ćmy do płomienia.
-Mówię ci, on się w tobie zadurzył.- Zachichotała.
-Honey!- Krzyknęłaś, a na twojej twarzy pojawiły się rumieńce.
-Wygląda na to, że lubisz jego towarzystwo ... Ostatnie kilka razy, kiedy wychodziłaś z facetem, nie chciałaś się zamknąć, jak okropny był. Wydaje mi się, że dobrze się bawiłaś, a poza tym niczego nie próbował.
-Dlaczego miałby mnie lubić w ten sposób?- To ja zaprosiłam go na film, a jeśli tak, to pewnie myśli, że to ja go lubię.
-Wiesz, jacy są faceci, kochana! Większość z nich będzie skakać przy każdej okazji, aby dostać się do spodni, a ci, którzy szanują twoje granice, są zdecydowanie typem opiekuńczym-
Westchnęłaś i wzruszyłaś ramionami. Nie było sensu kłócić się z Honey. Jeśli sobie coś uzmysłowiła, to już tak zostanie.
-Poprosiłaś mnie o radę i to wszystko wygląda na to, że jest wystarczająco dobrym facetem, z tego, co mi powiedziałaś. Wiem, że twoje przeszłe doświadczenia z kolesiami nie były tak wspaniałe, ale on jest potworem, tak? Nowa strona.-
Zachichotałaś, odwołując się do twoich przeszłych związków. I nie można kłócić się z argumentami, które stworzyła. Miałaś tylko nadzieję, że Sans jest dobrym facetem.
-Dzięki kochana.
-Nie ma problemu, skarbie.

Read More

Undertale: Nethertales - Rozdział 3

Notka od autora: W opowiadaniu mogą się pojawić przemoc, przekleństwa, Treści obrażające wartości społeczne, przekonania religijne, światopogląd. Brak treści pornograficznych.

Prosimy nie wrzucać bez pozwolenia na inne strony lub wattpada. Ciemne, mroczne królestwo, ukrywające w swych mrokach najciemniejsze moce i złowieszcze demony, karmiące się bólem i cierpieniem upadłych dusz. Gdzie usłyszysz tylko jęki i lamenty grzejników, morderców, złodziei, gwałcicieli, terrorystów, którzy z własnej głupoty zginęli w imię wierzeń oraz Szalonych Yaoistów i fandomu, skazanych na wieczne męki, rozdzierającą rozpacz, wżerające się w umysł ofiar oraz memów internetowych które zalały Internet. To raj płynący mlekiem i miodem niegodziwości, gdzie złe uczynki to chleb powszedni dla demonów. W tym świecie jest jedna zasada...
Zabijaj albo Giń!

Nasza historia zaczyna się przy zapomnianym przez demony wejściu, przy samej górze Mt.Ebott, w ludowych przekazach nazywaną " góra samobójców". Tam właśnie pewien nieszczęśnik miał pecha i wpadł do ciemnej czeluści góry, po czym słuch o nim zaginął... Czy na pewno? Tak się zaczęła Nasza opowieść....

Autor: GrimAngel

Beta: Turpistyczna

Spis treści:

1 | 2 | 3 (obecnie czytany)| 4 | 5 |

6 | 7 | 8 |

     Minęła już godzina, od kiedy nasz bohater dostał komórkę w swoje ręce, przejrzał całe menu i zagrał 3 razy w kultowego wężyka, o którym słyszał od dorosłych wspominających lata 90. Dorośli czasami byli bardziej dziecinni niż się dzieciom wydaje. Zauważył, że jego osobista komóreczka Nokia 3310 jeszcze się nie rozładowała, i że ma tylko numer Toriel. Przez chwilę przez jego umysł przeleciała jedna króciutka myśl: „Czy to możliwe, że Toriel czekała na niego albo na kogoś innego?”. Ale Frisk stwierdził, że nie warto w tej chwili martwić się o takie detale, tylko cieszyć chwilą, bo nie wiadomo czy Toriel nie rozmyśli się i nie zabierze komórki. Był tak zaabsorbowany sprzętem, że zignorował czerwoną lampkę ostrzegającą, że coś jest nie tak lub jak by powiedział Spider-man – jest coś nie tak. Bohater zignorował fakt, że jego podświadomość wysyła mu wyraźny sygnał, iż jest obserwowany!

Nagle Frisk poczuł na sobie czyjeś oczy. Zerwał się silny wiatr. Chłopak bardzo się zdziwił – w ruinach nie powinien odczuwać powiewu wiatru, biorąc pod uwagę że wszędzie był drzwi, masa drzwi, które wręcz go prześladowały. Usłyszał mroczny głos, jakby znajomy, ale nie mógł go skojarzyć:

- Idź dalej… Idź dalej…

Chłopiec spojrzał za siebie , ale nikogo nie było, rozejrzał jeszcze raz, ale był sam.

- Idź dalej, idź dalej…

Znowu ten tajemniczy głos. Bohater poczuł zimne ciarki, spływające po plecach. Rozglądał się nerwowo, panika przejęła jego zdrowy rozsądek.

- Kim jesteś!? - zapytał Frisk, ale nie dostał odpowiedzi. Chłopiec coraz bardziej odczuwał zimny dreszcz oraz smród we własnych portkach.

- Idź dalej, idź dalej…

- Ej, ty! Do ciebie mówię, mroczny, zły głosie, który udaje, że jest fajny! Przynajmniej odpowiedz na pytanie! - odważnie krzyknął przerażony Frisk (jak widać ironia tej historii dalej nie chce odejść).

- Idź dalej. NO WRESZCIE IDŹ DALEJ, DO JASNEJ CHOLERY!!!

Chłopiec zrobił marsową minę, zaczął bardziej przyglądać się pomieszczeniu, zaglądał w każdy kąt, każdy kawałek uszkodzonego bruku, który wystawał z chodnika, podłogi, mozaiki itp. Dotykał każdą ścianę jaka była w pomieszczeniu ale niczego nie znalazł, nie było żadnego tajemniczego pomieszczenia czy przejścia. Frisk zaczął dalej krzyczeć - Nie jesteś moim szefem! Nigdzie się nie wybieram!

- Czy ty jesteś Idiotą!? Czy udajesz Idiotę Roku?

- Mówi Idiota do Idioty, który każe idiocie iść dalej. Co za Ironia! HA!

- Ty naprawdę jesteś idiotą *Siorp*

- Czy ty coś pijesz?

- Nieeeeee, wydaje ci się! *Siorp, Siorp*

- Nieprawda! słyszałem jak siorbiesz jakiś badziewny napój.

- Nie badziewny ! Tylko dobrą Pepsi!

- Ha! Przyznajesz że pijesz!!!

- Nie, wydaje ci się *Siorp, Siorp*

- Nie wydaje mi się! Robisz ze mnie Idiotę!

- Już taki się urodziłeś! Rusz tą grubą dupę, i idź dalej, bo nudno jest.

- Moja pupa nie jest gruba!

- Tylko Ty tak uważasz…

- Wiesz co? Wal się, gnoju nie wiadomo skąd! Nie mam zamiaru się stąd ruszać! Żadna siła mnie nie ruszy! – powiedział Frisk, który klapnął na ziemię z niezadowoloną miną, złapał powietrze w policzki i fochnął się jak mała dziewczynka.

- Czy ty myślisz, że masz coś do powiedzenia? Oj, bardzo się mylisz.

- Co masz na myśli? - zapytał się przerażony Frisk. ale już nie usłyszał żadnej odpowiedzi. Tej chwili zauważył że pomieszczenie zrobiło się bardzo mroczne i nie przyjemnie aż upiorne.. Trzymał się kurczowo komórki oraz paska od plecaka którego nosił od początku tej szalonej przygody,

*KLIK*

Frisk usłyszał pracujące trybiki jakiegoś niewidzialnego urządzenia, miał wrażenie, że te trybiki są w ścianach. Nagle wszystko ucichło, było cicho jak grobowcu, tak cicho, że słyszał własny oddech. Zdezorientowany chłopak instynktownie wstał z ziemi. Podświadomość świrowała i dawała mu sygnał: uciekaj, uciekaj ALE JUŻ!

Nagle usłyszał mroczny głosy znikąd:

- Koleżko tutaj panują moje zasady, moje reguły, moje zabawki… Witaj w moim świecie! O, byłbym zapomniał, życzę miłej zabawy.

Frisk spojrzał za poprzednie drzwi i usłyszał niepokojące odgłosy, instynktownie zaczął się cofać, ale nie mógł oderwać oczu od drzwi. Nagle drzwi zostały rozwalone przez wielki okrągły głaz z rodu Indiany Johnsa… (Wow, w Pieklę bardzo uwielbiają tą serię albo Steven Spielberg  machnął autograf na cyrografie jakiemuś demonowi.

Nieważne, wróćmy do fabuły....)

- O cholera! - krzyknął przerażony chłopiec i zaczął spie… znaczy… uciekać jak szalony! Biegł najszybciej jak mógł, byle do przodu! Przebiegł następne drzwi, a głazy z tyłu jakby bawiły się z nim w berka, tyle, że dla niego to wcale nie było zabawne. Głazy rozwaliły następne drzwi i nie dawały za wygraną, ale nasz bohater też nie! Chłopiec biegł szybko i sprawnie, jak młoda gazela uciekająca przed lampartem (hmmm, można porównać głazy do lamparta? Nie wiem, ale mi pasuje takie porównanie. Znowu wychodzę poza fabułę![1])

W tym momencie Frisk zobaczył żabki, które stały na trasie jego ucieczki, ale to młodego bohatera nie zniechęciło, oj nie! Wręcz przeciwnie! Determinacja dodawała mu skrzydeł - w przenośni. Chłopiec przeskoczył przez nasze kochane żabki, i dalej biegł, omijając wszystkie przeciwności losu, czyli kamienie, popsute płytki i rozrzucone fragmenty sufitu. Ale głazy nie dawał za wygraną i dalej toczyły się w kierunku bohatera niszcząc po drodze  wszystkie drzwi, bramy i inne przejścia, jakie napotkały po drodze! Chłopak przeskakiwał i prześlizgiwał przez każdą przeszkodę, która mu się napatoczyła, ale jednocześnie darł się jak głupi:

- MATKO BOSKA CZĘSTOCHOWSKA! JEZU CHYRYSTE Z NAZARETU, NARODZONY W BETLEJEM I UMARŁY, I POWSTAŁY JAKO ZOMBIE, JANIE PAWLE II, FRANCISZKU II, MICKEY’U BAY , MAGDALENO NAŚWIĘTSZA, OJCZE RYDZYKU Z RADIA MARYJA, TELEWIZJO „TRWAM” ORAZ NAJŚWIĘTSZA MARIO PANNO! BOŻE, JAHWE, BUDDO, MAHOMECIE I LATAJĄCY PAGETII ORAZ MROCZNY KLANIE SITA Z SERII FILMÓW, KTÓRYCH NIGDY NIE WIDZIAŁEM, BO NIE WOLNO BYŁO MI OGLĄDAĆ „GWIEZDNYCH WOJEN”, KTÓRE NIE SĄ ZGODNE Z NAUKĄ KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO I CHRZEŚCIJAŃSKIEGO!! RATUNKU, NA MIŁOŚĆ BOSKĄ!!!!!!

Skoro nasz bohater wzywał ojca Rydzyka to już wiedział, że coś się dzieje! Być może nawet niedługo zacznie uważać, że czarny kolor jest kolorem jaskrawym! Nagle chłopiec zauważył wiszącą przed nim gałąź. Trochę go to zdziwiło, ale rozum w tej chwili poszedł w diabły i Friskowi wszedł tryb myślenia „Łap za gałąź, bo zaraz będzie po tobie!”. Chwycił ją i zaczął się wspinać. W ostatniej chwili! Ledwie wdrapał się na samą górę, a już głaz poleciał do przodu, rozwalając następne drzwi. Chłopiec mocno trzymał się gałęzi, sapał ciężko, ledwo łapiąc oddech, jego mięśnie bolały od stresu, jakiego doświadczył, trzymał się kurczowo i czekał.  Na nasłuchiwał każdego szmeru i świstu wiatru, który w tej chwili bardziej go drażnił niż uspokajał. Mijały minuty, chłopiec niczego podejrzanego nie usłyszał, jego mięśnie powoli zaczynały odpuszczać, jego umysł uspokajał się, dając zdrowemu rozsądkowi pole do działania.

Chłopiec ześlizgnął się na sam dół, jego stopy dotknęły posadzki tak delikatnej, jakby podłoże było ze szkła. Oddychał cały czas powoli, uspokajał się, wreszcie zaczął logicznie myśleć.

- Co to k*rwa było? - padło pierwsze pytanie. - Jego czaszka płonęła z przepracowania! – Jakim cudem ten głaz? – zadał sobie źle ułożone pytanie.

- Skąd się wzięła gałąź, jeśli jestem w podziemiu!? Chwila to nie gałąź, to korzenie drzewa…. Ale przecież wcześniej widziałem drzewo.. jakim cudem w środku ziemi ROSNĄ DRZEWA I KWIATY!??

Chłopiec zaczął krążyć w myślach oraz wokół własnej osi, jak wół na pastwisku, próbował uspokoić myśli, ułożyć chronologicznie wydarzenia dzisiejszego dnia. Ciężko mu było ułożyć myśli, bo sytuacja w jakiej się znalazł była irracjonalna i nieprzewidywalna.

- Czy w ogóle to jest normalne, że ma się takiego życiowego pecha? - zapytał sam siebie bohater. Frisk zamknął oczy i próbował przez kilka minut wsłuchać się we własny oddech. To zawsze mu pomagało, kiedy był zestresowany albo bliski załamania nerwowego.

- Po prostu przemyślę na spokojnie sytuację.- pomyślał bohater i oparł się o ścianę ..

****

Netherworld i Celestia, jak wspominaliśmy wcześniej... chwila, nie omawialiśmy, czym dokładnie są te dwa byty! Jedyne co - to wyjaśniliśmy, że piekło oraz niebo posiada wielu bogów, jak i mrocznych władców! Jak do tego doszło? Zaraz wam odpowiemy .

Teraz spokojnie usiądźcie i wysłuchajcie mego wyjaśnienia..

To od początku!!!

Celestia, jako królestwo niebiańskie, posiada wielu Bogów i Bóstwa, które mieszkają w tajemniczym wymiarze, gdzie można przybyć jako zbawiona dusza lub przejść przez bramę niebiańską.

Za to z Netherworld jest już o wiele łatwiej! Ale jak to? - zapytasz mój słuchaczu. Netherworld to nie jedno miejsce, je jeden świat, tylko kilkanaście płaszczyzn[2] albo jak kto woli planet, kilkanaście planet, które tworzą Galaktykę! Tak, Galaktykę, gdzie mieszkają same demony i diabły! Na każdej planecie żyje jeden władca – jest nim Overlord, najsilniejszy osobnik na planecie, któremu nie dmucha w kaszę i nie zaczyna z nim walki. O monarchii opowiem później…

Każdy Overlord i jego podwładni wiedzą, że nie są sami w Galaktyce, czasami między planetami bywają wojny, np. legendarna wojna w czasach, których same gwiazdy nie pamiętają. To był czas, kiedy władał sam demoniczny Lord Dark Voidem[3], który pragnął podbić wszystkie Netherworld, jakie istniały. Była to jedna największa wojna, jaka miała miejsce w tej Piekielnej Galaktyce!!! Jedyna wojna, w której wszyscy Overlordowie walczyli przeciw jednemu władcy. A zatem to normalne, że demony i diabły walczą z każdym, kto im się napatoczy - mają to w genach. Czasami nawet jadą na „wakacje” do innego Piekła, po to, żeby po „zwiedzać”, czyli zrobić burdę w pięciogwiazdkowym hotelu. Na szczęście tacy klienci płacą za poczynione szkody. Czasami zdarza się, że na Netherworld pojawią się żywi ludzie, tacy, jak nasz bohater. Tylko jak się tam dostają? Są tylko 2 sposoby:

- wpaść do jakiegoś źle zabezpieczonego teleportera[4] (jak nasz bohater lub stażyści Nippona - firma Nippon co rok wysyła stażystów - przeżywa zaledwie 5%);

- znaleźć wejście do magicznych mostów, które łączą wszystkie planety z równoległymi światami, takimi jak ziemia! A istnieje niezliczona ilość światów i wymiarów!  Mosty wytwarzają pewien labirynt i nie wiadomo do jakiego Netherworlda wpadniesz - trochę jak Kinder Niespodzianka, tylko mniej przyjemna, bo jak wcześniej mówiłam , nie wiadomo do jakiego królestwa diabelskiego wpadniesz.

O wilku mowa,

Właśnie w tej chwili na takim moście widzimy sześciu młodych ludzi…

- John, czy to konieczne, żebyśmy szli do Piekła? – zapytał młody czarnoskóry człowiek w niebieskim kostiumie.

- Oczywiście, mój czarnoskóry przyjacielu, którego przodkowie pracowali jako niewolnicy w moim rodzinnym domu. Ba! to naszym  obowiązek!- odpowiedział młody blondyn o jaskrawych oczach, których spojrzenie skierował w stronę gwiaździstego mostu, na którym stali.

- John, ile razy Cię prosiłam, żebyś tak nie mówił do Mickela? – oburzyła się młoda Chinka w żółtym kostiumie

- Penn, nie martw się będzie dobrze!

- Nie taką odpowiedź chciałam usłyszeć – zaoponowała Chinka

- John, przypomnij nam, dlaczego jesteśmy na gwiaździstym moście?- zapytał rudy, chudy człowiek w czarnym kostiumie.

- Bo nasz ukochany przywódca Zordon kazał nam pokonać Overlorda - powiedział dumnie chłopak

- Czy na pewno to powiedział? Bo wydawało mi się, że kazał pokonać Lorda jakiegoś tam, ale nie słuchałem uważnie, co gadała latająca głowa - powiedział rudzielec .

- Ja mam lepsze pytanie! Dlaczego ten debil jest naszym liderem? – zapytała drobniutka dziewczynka w jaskrawym, landrynkowo różowym kostiumie, od którego w tej chwili połowa czytelniczek dostaje cukrzycy.

- Bo jestem najsilniejszy, najsprytniejszy oraz mam duszę lidera – odpowiedział Johny

- Pfi! Chyba twoich snach - odpowiedziała Różowa.

- Moja droga przyszła dziewczyno o imieniu Clover, prawdą jest, że tacy jak ja są zawsze rycerzami lub bohaterami ratującymi księżniczki takie jak ty, słoneczko – odparł Johny, kompletnie nie zwracając uwagi na fakt, że dziewczyna zrobiła się czerwona jak burak ze złości.

- Mów człowieku po ludziku! - powiedział znudzony rudzielec, który w myślach liczył ilę sekund życia ma tej chwili lider, przed atakiem młodej Clover.

- Ej, nie zgadzam się! Nie jestem niewiastą w opałach! Jestem wodą, ogniem, burzą i perłą na dnie, jestem[5] NIEZALEŻNĄ KOBIĘTĄ!- ryknęła zdenerwowana Clover, szykując się do ataku.

- Johny, stary, nie denerwuj „Wilczycy Która Wyszła z Lasu” i uszanuj zdanie tej laski, ona naprawdę jest rezolutną i silną dziewczyną, która nie tylko przewyższa zaradnością niejednego chłopa to jeszcze  niejednemu  „rycerzykowi” może skopać cztery litery - powiedział Mickel, w ostatniej chwili łapiąc agresywną Clover.

- Mick, nie pomagasz – znowu odezwał się rudzielec.

- Mick, Mick, mój czarnoskóry kolego, ty nie rozumiesz kobiet, kobiety są słabiutkie i delikatne, niektóre udają, że są silne, a tak naprawdę w głębi duszy chcą być zaopiekowane przez takich mężczyzn jak my. No nie, Sam?- powiedział Johny, ignorując fakt, że dziewczyny, które obok niego stały, właśnie zostały urażone stereotypowym opisem kobiety. Na dodatek gotowały się z wściekłości.

Z dziwnej maszyny, która wyglądała jak hybryda konia z lampartem, wyszła męska, ale drobna postać w białym kostiumie. Osoba ta ściągnęła biały kask, z którego wysypały się gęste, czarne włosy, spięte w roztrzepany kucyk, po czym spojrzała z niesmakiem na Czerwonego Rendżera i rzuciła z obrzydzeniem:

- Ile raz mam powtarzać? Mam na imię Samantha.

- Widzicie, najbardziej wyluzowany, męski odludek taki jak Sam, zgadza się ze mną.

- Nie sądzę! Po drugie dlaczego my mamy takie kolory?! Dlaczego ja mam kostium Różowego Rendżera? Ja nienawidzę tego koloru, jest taki seksistowski! Czuję się w nim jak tania striptizerka z klubu go-go. Dlaczego ja nie mogę być zielona? - zapytała Clover.

- Ja bym wolał kolor biały, a nie ten niebieski. Mam wrażenie, że każdy czarnoskóry Rendżer musi nosić niebieski po tej wpadce z pierwszej serii Pałer Rendżer, gdzie Autorzy na chama dali Azjatce żółty kolor, a Murzynowi czarny - odpowiedział Mickel.

- Ja też czuję się w tym kostiumie źle, mam wrażenie że mi wybrano kolor pod kolor mojej rasy. To takie rasistowskie – odezwała się Penn

- A ja mam dość, że ten debil wraz Zordonem traktują mnie jak faceta. To, że urodziłam z męską budową i mam małą miseczkę to nie znaczy, że nie jestem kobietą.  Wiecie jak ciężko kupić fajną kieckę na siebie, jak nie ma się bioderek oraz nie ma rozmiaru, a nie wspomnę o posiadaniu ładnego biustu? Ja bym chciała kostium Clover, ale on standardowo  jest za mały - powiedziała zasmucona Samantha.

- Oni mają rację, naprawdę, nie dość, że ta głupia latająca w słoiku głowa bez pytania ściąga naszą całą paczkę do swojego wymiaru, to jeszcze nas szufladkuje! To takie niesprawiedliwe! - powiedział rudzielec.

-Oj Oliver, ty mały głupiutki gej.. znaczy kolego o innej orientacji seksualnej, takie jest życie! - powiedział beztrosko John, który chyba nie był świadomy, że przez przypadek wyjawił jaki ma stosunek do osoby z inną orientacją seksualną.

Cała paczka spojrzała na Johnego, jak na człowieka, który przyznał się na głos, że jest pedofilem - nie dowierzali temu, co usłyszeli! Tym razem Oliver nie wytrzymał: - Słucham?! Nie jestem gejem! To, że jestem informatykiem i geniuszem inżynierii genetycznej oraz absolwentem politechniki i magistrem w zakresie biomechaniki, to wcale nie znaczy, że jestem gejem! Jestem bardziej męski niż ty i mam większe doświadczenie seksualne niż się tobie wydaje. Więcej lasek zaliczyłem niż ty przez całe swoje życie!  Studentki lecą na młodych geniuszy!

- No właśnie, Johnny, co ty masz do osób, które mają inną orientację seksualną? Tak się składa, że ja jestem taką osobą, jestem bardzo męski, uprawiam typowo męskie sporty, oglądam futbol Amerykański i piłkę nożną oraz umawiam się z innym facetami. Moja rodzina mnie wspiera i szanuje moje decyzje. Chłopie, co z tobą nie tak? - powiedział zdenerwowany Mickel.

- Pfi, kochani, jesteśmy idealnie dopasowani od kolorów do naszych charakterów! Ja, jako czerwony Rendżer, jestem liderem idealnym, dobrym chłopakiem podwórka. Mickely jest czarnoskórym niebieskim Rendżerem, który nie wie co ma robić ze swoim życiem i jest moim najlepszym kolegą Clover jest Różowym Rendżerem, który dobrocią serca i delikatnością oraz bezradnością ma przyciągać małe dziewczynki. Za to Oliver czarnym, który jest bezradnym geniuszem o niewiadomej orientacji seksualnej, tworzącym dla Nas super wynalazki. Natomiast Penny jest żółtą Rendżerką, która daje nam azjatyckie rady oraz pokazuje, jak dobrym wojownikiem jest. A, zapomniałem o naszym Samuelu - biały Rendżer, który jest samotnikiem z mroczną przeszłością oraz złą reputacją, który na szczęście nawrócił się w stronę dobra i jest najsilniejszym Rendżerem w drużynie. Tak, jesteśmy idealną drużyną dla Zordona - powiedział spokojnie Johny.

- ŻE CO!? - krzyknęła cała piątka. Byli tak wściekli, że ledwie stali na miejscu. Clover paliła od środka złość, Mickel już szykował się do ataku, do momentu, kiedy odezwała Clover: - Zaraz go zamorduję, tego nietolerancyjnego dupka z poglądami faszystowsko-komunistycznymi! Zaraz wsadzę w jego cztery litery moją stopę i ZOBACZYMY, JAK BĘDZIE MNIE WIDZIAŁ TERAZ!

- Nie, Clover! - złapał ją w ostatniej chwili Oliver. Clover zaryczała jak rozwścieczony byk, cała trójka musiała pomóc Oliverowi w trzymaniu dziewczyny. Oliver kontynuował rozmowę: - Clover, nie rób tego, nie pamiętasz jak było ostatnim razem?! Jak było na pierwszym  Czarnym Proteście?! Zaatakowałaś niewinnego człowieka, który miał inne zdanie niż ty! Wiesz, że temu biedakowi przez 4 godziny wciągano twój czarny parasol z zadka! Nie wspomnę, że miałem problem, żeby wyciągnąć cię z aresztu po tym jak policja cie zgarnęła i wyzywałaś policjanta od kurew! Kobieto on tylko wypełniał swoje obowiązki!

- Bo mnie komunista wyzywał od „pierdolonych feministycznych suk!!”[6] – zaoponowała Clover.

- Uspokój się, Młoda, szkoda nerwów na takiego dupka jak Johnny, zawsze możemy wykorzystać naszych Zordów do rozjechania frajera - powiedziała dumnie Sami.

- Sami, coraz bardziej cię lubię, po tym bałaganie pójdziemy na zakupy, znam fajny sklep z ciuszkami, gdzie znajdziemy ci modne fatałaszki - uśmiechną Mickel i delikatnie przytulił Sami, która uśmiechnęła się pięknie z wdzięcznością.

- Wiecie co, mam wrażenie, że Zordon jest rasistowskim dupkiem, który na siłę próbuje zamydlić ludziom oczy tolerancją i empatią, a jednocześnie powtarza te same schematy, jedynie tylko zmieniając ludzi. Dodatkowo nie słucha, co inni mają do powiedzenia, gnębi osoby, które się wyróżniają, mają swoje zdanie itp. Bo jakby popatrzeć na całą serię Pałer Rendżer - to samo tylko w innej otoczce. Nigdy nie widziałam, żeby liderem była kobieta, nigdy nie widziałam w drużynie hindusa, muzułmanina czy też osoby niepełnosprawnej. Zawsze jest ten sam motyw z małymi poprawkami, nigdy żadna postać nie przyznała się do innej orientacji seksualnej, a kobieta, która powinna być feministką była tak zniewieściała, że to woła o pomstę do nieba! Można by powiedzieć, że Johnny jest typowym dzieckiem wychowywanym przez ten serial, że przesiaknął tą ideologią, że nie potrafi zobaczyć świata takiego, jaki naprawdę jest[7]- powiedziała Penny, patrząc z politowaniem na Johnna, pieczołowicie czyszczącego swojego Zorda, nie mającego świadomości, że obraził całą drużynę.

- Penny, to ty powinnaś być liderką - stwierdziła Sami, kładąc dłoń na ramieniu Chinki -. Jesteś od nas mądrzejsza, masz duszę przywódcy, posiadasz umiejętność słuchania i jako jedyna wiedziałaś co robić, kiedy nagle pojawiliśmy się w tym absurdzie. Ten Zordon naprawdę nie widzi w tobie potencjału, jaki my widzimy.

Nagle bohaterowie usłyszeli głos Czerwonego Rendżera: - Kochani! Już czas jechać! Znalazłem drogę! Chodźmy zbawiać świat od zła i występku, moja idealna drużyno, którą kieruję!

- Kto jest za tym, żeby go rozjechać? - zapytał Oliver

- JA!!! – krzyknęli pozostali bohaterowie wsiadając do Zordów.

Johnny nadal niczego nie podejrzewał, zawołał więc radośnie: – No chodźcie, kochani! Ile można czekać!?  Jak mówiłem wcześniej - idziemy ku przygodzie. Rozwalimy kilku kitowców, zmorfujemy swoje zajebiste kostiumy, będziemy walczyć z Rittą Odrazą i jej pachołkami, rozkwasimy maskę Lorda Zetta, użyjemy Mega Zorda! Zostaniemy bohaterami!! Już nie mogę się doczekać naszych wspólnych przygód!

- Wiesz, o co mu chodzi? - zapytał zdezorientowany Mickel Olivera.

- Ni chuja, nie mam pojęcia, o co mu chodzi, co brał i dlaczego się z nami nie podzielił działką - odpowiedział Oliver, przyglądając się wesołemu Johnnemu, który wciąż polerował na błysk swojego Zorda, nie wiedząc, że czeka go nieprzyjemna niespodzianka.

Penn spojrzała przed siebie, ujrzała miliard gwiaździstych mostów, które tak pięknie błyszczały jak gwiazdy na niebie, a ich barwy cieszyły duszę. Nie mogła uwierzyć, że te piękne mosty prowadzą do piekielnych bram, gdzie króluje zło i występek, a nierząd jest codziennością. Pomyślała przez chwilę, co czeka w tej szalonej przygodzie? Czy na pewno oni są tymi dobrymi, jeśli w tej chwili próbują zaatakować bogu ducha winnego Overlorda, którego nie dość, że nie znają to jeszcze nic złego nie zrobił?

Uśmiechnęła się i spojrzała kierunku nowo poznanych przyjaciół, którzy próbowali rozjechać nowego lidera New Mighty Morphin Power Rangers lub jak kto woli New Super Sentai….

***

Minęło już piętnaście minut, chłopiec przez ten cały czas przemyślał cała sytuację i jednocześnie jego tyłek zamarzły na zimnej posadce ,przez ten czas nic nie wymyśl, nie znalazł rozwiązania , jedynie tylko uspokoił się.  Zrozumiał kilka faktów

Po pierwsze: Nie powinien nabijać się z Toriel oraz nazywać ją Pierdolniętą !  Od samego początku powień  ją wysłuchać i dowiedzieć więcej o tym miejscu. Może mówiła jak typowym Tutoriel ale ona z dobroci serca chciała mu pomóc.

Druga sprawa: Lepiej by było jak by  dokładnie przyjście sytuacji jakie jest, zapamiętać każdy szczegół pomieszczeń  żeby w razie potrzeby mógł wróci do punktu wyjścia! Przez to że uciekał przez głazem nie zapamiętał żadnego pomieszczenia ,ilość tych pomieszczeń i nie wie jak wróci do Sali gdzie miał czekać na Diablicę. Teoretycznie ona miała go chronić ale nic nie mówiła o chronię przed taki pułapkami z rodu  Indiana Jonsa..

Po trzecie: nigdy i prze nigdy nie kłócił z mrocznym głosem! Bo to coś lub ktoś to jakiś socjopata szukając rozrywki! I jak na ironię wybrał za ofiarę JEGO!

Tak szczerze to już norma jego życia i  od dawno powinie przyzwyczaić do tego  że jest wieczną ofiarą życia. Tej chwili czuł się trochę jak Alicja z Krain czarów tylko Alicja miała lepiej od niego, jedynie dziewczyna miała pod górkę i kręciło wokół niej kilku świrów, takich jak Tim Burton który chyba z korzystał z propozycji na herbatkę z marihuaną  od kapelusznika- bo film był daleko od oryginalnej historii. Jednocześnie Frisk czuł się troszkę jak Milo z kreskówki „Prawo Milo  Murphy’ego” ale on miał dziwne pecha  który zawszę dobrze się kończyło dla bohatera, tylko gorzej dla przechodni[8], a u niego nie koniecznie. Oparły głową o swoje kolana, jego zjechane dżinsy śmierdział od brudu i kurzu.  Oddychał powoli,  starał się znowu nie wpaść w panikę jak było 10 minut wcześniej.

-dlaczego  życie tak mnie nienawidzi?!- powiedział z zmęczonym głosem do siebie a potem po cichu zaczął płakać. Było mu ciężko, dzisiejsza dzień należał do tych dni kiedy każdy z nas mówi –JEST CHUJOWY DZIEŃ!!.  Naprawdę czuł się bez silny, bezradny i bardzo  samotny. Takie dni Frisk puszczał gardę i pokazywał że jest mały dzieckiem. Całe życie Friska ktoś wrzucał mu kłody pod nogi, nie ważne jak bardzo się starał nikt go nie doceniał, a jego starania szył na panewce . ale zawszę się nie podawał, unosił głowę do góry i szedł do przodu. Ile raz zdarzał mu się wypadki, przypadki inne cholerstwa, to chłopak nie podawał się i z całych siły pokazywał z determinacją że nie da się go złamać. Tej chwili ta granica została przekroczona!  Chłopiec marzył żeby ktoś go przytulił i powiedział „ będzie w porządku, zobaczysz” , ale nigdy tego nie usłyszał i nie usłyszy jak dalej będzie siedział w tym miejscu. Przez kilka minut płakał, przestało mu zależeć na przeżyciu , ani powrocie do miejsca którego nie podtrawił nazwać domem bo sierocińcu nie czuł jak w domu, tylko jak intruz który jest nie mile widziany w towarzystwie z powodu nieodpowiedniemu ubrania na przyjęcie wieczorowe do wyższych klasy społecznej.

Po chwili zdjąć swój niszczony plecak który cały czas miał na plecach, przetarły mokre policzki , cały czas płynęły ciepłe słone łzy, przez chwilę pogrzebał w plecaku i poczuł między palcami metaliczny płaski urządzenie. Ucieszył się , bo znalazł swoja ulubioną rzeczy która sprawiała przyjemność w czasie każdej nie znośniej podróży czy wycieczki, dawała mu chwilową wolność, jednocześnie była to pamiątka po pani Kasi która była jedną dorosłą która troszczyła się o niego. Panią Kasią bardzo za nią tęsknił , za jej silnym charakterem oraz cudowną osobnością. Dzięki niej nauczył najważniejszej lekcji w życiu- o Tolerancji i empatii. Szybciutko złapał swoją pamiątkę, było nią stara mp3, dokładnie Ipod Nano, od razu włożył słuchawki do uszu, z nowy położył głowę na rękach które opierały o kolana. Ustawił na urządzeniu ulubioną piosenkę, nucił  pod nosem przez klika minut, oczy co raz bardziej zrobił się morkę od przybywających łez, jedyne pod nosem nucił –(..)Something’s getting In the way,

Something’s Just about to break,

I will try to find my place

In the diary of jane

So,tell me

How it should be?(…)[9] –jego głosy ostanie zwrotce ,załamały się  pod pływem negatywnych uczuć,

Chłopiec co raz bardziej płakał i jego łzy był coraz gorętsze, starał pocieszyć ulubioną muzyka ale nic nie dawało. Wręczy przeciwnie po czuły się podle, czuł się źle i nie potrzebny. Wiedział tej chwili, nie -wiedział przez całe swoje życie że nikt na niego czeka, nikt go Niechciał. Znowu pomyślał o swoich życiu. Znowu pożałował że jego parszywa matka zamiast go zostawić sierocińcu w rękach wariatki to  od samego początkuj jego poczęcia powinna go zabić jak był jeszcze jej łonie. Może było lepiej dla niego, bo by nie poznał smaku cierpienia, okrucieństwa i smutku. Czasami zastanawiał się co by było jak by doszło do aborcji? Czy by się stały aniołem czy po prostu znowu został poczęty przez inną parę i urodził w szczęśliwej rodzinie. Załgał o cichu, policzki co raz bardziej  czerwone od łez. wiedział że myślenie o aborcji jest złe, nie zgodne z chrześcijaństwem, ale to bolało że jego własna matka go porzuciła, nie wierzył że jego matka umarła szpitalu czy coś, bo słyszał już kilkanaście inną historię, słyszał tyle wersji że przestał zastanawiać które są prawdziwe. Czarne myśl zaczęły wdzierały jego podświadomość , serca przepełniało rozpaczą i smutkiem, gdy nagle na ramieniu poczuł coś dziwnego, poczuł jak by coś, jakieś emocjonalne ciepło , jak by to coś chciało dać mu otuch, możliwe że jakaś ręka albo gałąź opadła na ramieniu, możliwe że ta gałąź poruszała samo istnie. Szybko podniósł głowę spojrzał za siebie. Ale przecież opierał się o ścianę a żaden z gałęzi lub korzeni, sam nie był do tego pewien, nie poruszała się . szybko wstał , włożył plecak. Przepną szarą niszczoną bluzkę, chłopiec z przerażenia że znowu mroczny głosy będzie chciał zabawić jego kosztem, pobiegły przed siebie do następnej Sali. Następnej Sali, chłopiec szybko wbiegły, i przez przypadek spadły na posadzkę , poczuł ból u lewym kolanie.

-hymmm boli- powiedział do siebie, próbował wstać ale kolano bolało tak bardzo że miał wrażenie że jakaś włócznia przebiła je na wylot, kiedy mu się udało wstać ujrzał że ma przedarte spodnie, i wpłynęły  kilka kropli krwi. – no pięknie- pomyślał w rozpaczy chłopiec. Nie wiedział co teraz począć ze sobą, nie wiedział co do cholery było! Czy to możliwe że jakaś gałąź była żywa, czy możliwe że próbował mu dać otuchy? Przecież ta gałąź była delikatna tak jak by chciała go przytulić. Nie ważne- odrzucił myśl Frisk – trzeba wiać, trzeba znaleźć Toriel!

Podniósł się , orientował się że przewrócił o  niszczoną posadzkę. Szybko wyrusz do przodu. Nie było czasu na zapamiętanie pomieszczenia, znowu ignorował to, ale tym razem świadomie bo bał się że coś złego nastanie. Nagle Usłyszał dzwonek.

-O mój Boże to , Toriel! Może mi pomorze! Może mnie znajdzie- i szybko  zaczął szukać telefon! Przetrzepał cały plecak i spodnie , znalazł telefon i  szybko odebrał.

-Hallo, To ja Toriel- przywitała się Toriel, miała troszkę inny ton ale to wciąż Toriel.

-Toriel to ty? Jak się cieszę że dzwonisz….- właśnie miał opowiedzieć co się wydarzyło gdy naglę Toriel mu przeszkodziła

-Kochanie mam na dzieję że nie wyszedłeś z pomieszczenia jak cie prosiłam?

- oczywiście Pani Toriel grzecznie czekam na panią- słodko skłamał Frisk, nie wiedział dlaczego to znowu to zrobił! Zawsze tak robi że kiedy powinien poprosić o pomoc to ukrywa problem i kłamie.

To jedna z rzeczy które w  nim denerwował a nie podtrawił tego od uczyć, czasami przydawało sztuka kłamania ale starał się jej nie używać.

-to dobrze, bo jest wiele puzzli i pułapek które jeszcze ci nie wyjaśniłam oraz nie pokazałam. Było by niebezpiecznie jak byś próbował sam je rozwiązać. –powiedziała Toriel

No bardzo niebezpieczne, zwłaszcza że mogą wpaść w ręce socjopatycznego szaleńczego mrocznego głosy który lubi siorbać Pepsi- pomyślał z ironią bohater.

-kochanie czy ty mnie słuchasz?

-Tak pani Toriel. –odpowiedział Frisk

-to dobrze, bądzi grzeczny,  już nie długo będę u ciebie, jeszcze mam kilka sprawy do załatwienia, bywaj kochaniutki- apotem rozłączyła się.

Frisk stał wryty, właśnie uświadomi sobie że jak typowy debil roku właśnie przepaści szansę na pomoc, podszedł spokojnie do najbliżej ściany i zaczął walić głową ścianę- Ty idioto, coś ty narobił?- mówił Frisk jak uderzał o ścianę.

Znowu to poczuł, swędzenie u lewej dłoni, miał wrażenie a może przeczucie że powinień spojrzeć lewą stronę, zrobił to, ujrzał tą samą gwiazde jak poprzednią. Jakiegoś powodu znowu musiał ją dotnąć, jak by ta gwiazda chciała coś powiedzieć. Kiedy już był przy niej , automatycznie dotną, znowu poczuł te przyjemne ciepło.

„Wesołe Tarzanie się w liściach przepełnia cie determinacją”

-Jakie tarzanie w liściach?- powiedział sam do siebie, potem z rozumiał że pomieszczeniu jest pełno liść oraz dwie drogi. Pomyślał sobie, „ciekawe którędy ma iść oraz jak można sę bawić w liściach?- przez chwilę rozkwiniał myśl o tarzaniu się w liściach. Przemyśłąm sprawę i powiedział w duchu- czemu nie? Może na chwilę zostawię troski, i tak nikt na mnie nie czeka po za Piekłem. Jak mam umierać to przynajmniej te ostanie chwilę będą przyjemne. Od razu w padły w kupkę liści i zaczął się bawić jak zwyczajne dziecko. [10]

-rabit, Rabity-??

Chłopiec usłyszał jakiś dzięki, w Ted zauważył że nie był sam, był z nim Frogitt -mała żabka , szybciutko podbiegły do  żabki .-ooo jesteś taki słodki!

-rabitt, rabitt,, rabiitt- mówiła po swojemu żabka która dziwnie brzmiała, tak mrocznie.

-co chcesz mi powiedzieć? Albo pokazać?- zastanowił przez chwilę bohater, nie wiedział co chodziło żabce po głowie. Tak szczerze już nic nie wiedział! Malutki Frogitt skakał wokół niego jak mały piesek który chciał zaje… znaczy ubłagać właściciela o kawałek kurczaka, Frisk mu się przyglądał

Jak żabka dziwacznie skała, tak jak by chciała mu coś pokazać. Poszedł za nią jak głupia owca, znowu[11]. Frogit zaprowadził do jednego z pomieszczeni, na których ściany był zasłonięte  lnami i innym roślinami. Chłopiec znowu instynktownie podszedł do ścian, nie zwarzajac że miedzi posadziaką a ścianą przepływał strumyk. Chłopiec ogarną dłonią lnian, dostkną zimną ścianę, między palcami wyczuł zgrubienia i pękniecia. Zamkną oczy i przed oczami wyobraził krzatły, ruch, i kolory. Widział istoty nie z tego świata, niektóre z nich miał rogi, nietoperze skrzydła , ogony włochate, te istot bawił się, śmiały, jednocześnie był okrutne , walczył  z kimyś. Walczył z inny istotami o które  miął chyba inny krzątały skrzydeł, wydawało mi się że te skrzydła był puchate, jak by miał pióra. Nagle zaczął nuci piosenkę która dzisiaj usłyszał, tak wydawało, bo nic nie pamiętał od obudzenia się w podziemiu. miał wrażenie że słyszał kiedyś ale innej tonacji, miał wrażenie że słyszał w głowie głosy młodej dziewczynki, to dziwne bo jak wcześniej wpomniałam, już kiedyś słyszał tą melodię, tą piosenkę ale śpiewaną przez młodą kobietę. Im dalej nucił  , tym bardziej jego palce wyczuwał postacie, ruchy, wy rytmie melodii z głowy widział całą scenę, która na ścianie rozgrywała się. Widział zaiekłą walkę między istotami które mogły powiedzieć że to anioł a drugą frakcją której nie wiedział kim są. Poruszał się w rytmie nie słyszalnej melodii, wytwarzając ruchem na małym strumyku falę. Naglę zatrzymał się, przestał nuci tajemniczą melodię, coś go wybiło z tajemniczego transu, otworzył oczy i zarumienił się bo odkrył że między jego palcami, dotykał  biusty marmurowej-freskowej anielic. Od razu odskoczył jak Filip z Konopi i upadły prosto w strumyk.

-No pięknie, nie dość że jestem po obijany, zakurzony i zmęczony to jeszcze mokry, możemy zapisać do listy „co dzisiaj mnie złego spotka!”-powiedział Frisk, chłopiec przyjrzał się dokładnie otoczeniu, przez chwilę przyglądał całej Sali -ciekawe co to za miejsce?

Jeszcze przez chwilę zastanawiał nas Freskami, ciekawiło go co pokazują te freski, czy to możliwe że starożytne życie i zwyczaje diabłów? I dlaczego nucił tą melodię? Dlaczego wpadły taki dziwny trans! Naglę uświadomił sobie że do tego pomieszczenia przybył wraz Frogittem, ale froggita nie było! Szybko wyskoczył z wody, i zaczoł go szukać ale nie było żabki, kiedy bohater zagładał każdy kąty, chodził na czworaka jak pies, nagle uderzył pupą o coś twardego. Podniósł się i zauważył że na samym środku malutki filarek. Tak po chamsku na środku, gdzie nawet ślepy człowiek by to wyczuł swoją laską! Frisk podniosły i przed jego nosem stała szklana misa z tofii, chłopiec jak każde dziecko, nie ważne od wieku złapał za tofii ale okazało się że tofii mocno roztopiło i nie da się je wyjąć z miski.. nastolatek oblizał usta i złapał za misę….

:: 5 minut póżniej::

Naszy nastoletni bohater ledwie stał , dyszał jak szalony, ogień w oczach który by wypalił dziurę pracodawcy który z sztucznym uśmiechem informuje że „cię prosi żebyś został dłużej” co w normalnym tłumaczeniu „ bez wartościowy pracowniku, zostajesz dłużej w robocie, bo następna zmiana nie da rady bez twojej pomocy!”. Chłopiec był zły jak diabły, i za sprawą Toffi!

Całe pięć minut próbował wyjąć Toffi z miseczki, uderzał kamieniem, walił o ścianę miseczką, kilka raz z rzucił miskę na ziemie i nic to nie dało! Miał wrażenie że znowu przed światy daje mu prystczek w prosto w nos oraz pokazuje środkowy palec i jednocześnie krzyczy ten okrutny los- takiego WAŁA mała!

 Pytacie po co naszemu bohaterowi te tofii? Już wam odpowiadam bo młody rzadko ma okazję zjeść Toffi. Jego determinacja daje mu siłę na walkę z stopionym tofii. Naglę miseczka w padła do wody, tofii roztopiło się!

*KLIK*

Znowu ,  Frisk usłyszał pracę tripików za ścianą, naglę za ściany wyleciał małe zatrute strzałki, bohater już wiedział-ma przerąbane!- od razu pobiegły do wyjścia, cudem unikał ostrzału. Z panikowany chłopak wypadły z pomieszczenia jak pryszczy na świeżo umytej buzi młodej nastolatki, dyszał chłopaczysko cieżko, ledwie złapał oddech, jedne co przeszło przez usta – Ja pierdolem nigdy, przenigdy nie obejrzę Indiana Jonsa jak wyjdę z tego bagna! To już wiem jak czuł się Jonsy oraz lara kiedy uciekali przed niebezpieczeństwa!! Nigdy więcej!!!!!!

-Rabity, Rabityy??-nagle odezwała się żabka która niewinnie patrzyła na chłopca, a potem jak nigdy nic zaczeła  uciekać przed bohaterem,

-Hej, nie uciekaj!- krzykną Frisk, i pobiegły za Rogitem do następnej Sali.

Zabka szybciej uciekała przed boaheterm, przed frogitem był „dywan z liści”, żabka przed liścimi naglę odskoczyła na bok, a nasz bohater nie zdarzył i wpadły na dziurę która była zasłonięta liśmi.

-aaaaa- krzykną bohater kiedy spadły przez dziurę.

 Naglę naszy bohater poczuł na ostrzej ból brzucha jak w poczuł przez całe krótkie życie, wypłynęła z jego ust krew, czuł metaliczny smak krwii oraz słone łzy, przerażając ból przeszywał go na wyloty. Słyszał tylko własny krótki oddech. Ledwie poruszył głową w dół i ujrzał najstraszliwszą rzeczy jako ostatni minut życia widzi. Kolec przebił jego brzuch na wylot, niszcząc mu wszystkie wewnętrzyna. Przez jego oczy przemijał obraz z jego życia.

To koniec! Tak zakończy moje marne życie?! Czy kiedykolwiek warto było walczyć o przetrwanie?

„Frisk? To ci nie pasuje!”

Zamkną oczy, starał zapamiętać każdy moment życia. Bo tylko to mu zostało.

„A jak byś chciała żeby mnie nazwali , Lolu?”

Łzy płyneł mu policzkach, strach przeszywał go. Bo wiedział że nadszedł jego czas…

„Xellos, bo masz identyczną fryzurę oraz identycznie też  mrużysz oczy jak on, tylko jeszcze trzeba cie ufarbować  włosy na filotewo”

Krew spływała, powoli po kolcu, nie czuł już niczego.

„ha ha bardzo śmieszne, ja wiem że jestem…”

Słyszał własny oddech który wraz krwią znikał powoli. Nikt nie usłys ostani odechy uciekającego życia.

„Nie prawda! nie przejmuj się debilami! Są zazdrośni!”

Nie czuł już nic, a przed oczami zaczęły znikać obraz.

„ ciekawe czego są zazdrośni?”

Jego ręce drętwiały , nie czujeł  już nic, tylko smutku i żalu do otaczającego świata.

 „Ba, Są zazdrośni że masz taką fajną koleżankę hi hi „

Ciemność zaczęła co raz bardziej go otaczać, już nic go nie obchodzi.

„ha ha, naprawdę za to cie uwielbiam Lolu, ty zawsze rozmieszyż. „

Czy warto życi? Czy warto dalej żyć?

„Ej , Frisk jak możesz? Jesteś wredny „

Czy warto tak starać?

„ha ha, ha ha „

Czy jego własne życie miało sensy? Czy kiedykolwiek ktoś przejmował się jego losem?

„Hej Frisk, jak wrócę z obozu, to pomożesz mi przejść Fire Emblem Awaning? Ktoś musi skopać Lordowi Grimowi duspko.”

Jest do czego wracać? Kto na mnie czeka?

„oczywiście ! z wielką chęcią, pokaże ci jak to się robi „

Czy komuś mu zależ? Może ktoś  naprawdę na niego czeka?

„ ha ha, prędziej ja ci pokaże! Hej Frisk ale Obiecaj mi  że spotkam się jak wrócę z obozu? Obiecaj mi na samego Harrego Potera „

Warto, warto dalej życić!

„Obiecuję ci zwłaszcza że to nasze ostanie wspólne wakacje, daj paluszek zrobimy pink –promise”

Chcę żyć! Chcę bawić i brać życie garściami! Chcę być Kochan!

Przepełnia cie determinacja!

Frisk Owned Count:1

***

Londing…..

Londing…..

***

Ciemnym miejscu, na samy  środku tego miejsca które  jednym małym punkcie przestrzeni było oświetlone leżał Frisk. Chłopiec pojękiwał , bolała go głowa, ledwie biedaczysko oczy otworzyło gdy sobie uświadomiło że nie żyje. Rozejrzał się , nic nie widział, tylko mroczną i zimną pustkę. Serce mu biło mocnej- czy tak wygląda za światy? Nie, nie możliwe, przecież wpadłem do piekła i przeżyłem upadek a teraz naprawdę  umarłem!

Naglę obok chłopca pojawił się 6 kolorowych jaskrawych światełek. Chłopca nie pewność i strach. Każde ze światełek miał swój kolor, tak migał kolor że ledwie było je odróżnić, na pierwszy rzuty oka.

-Witaj- odpowiedziało jedno ze światełek.

Ale nastolatek nie zwracał uwagi na otaczającą puste oraz na światła które uważnie mu się przyglądał , bo tej chwili w padł jakiś paniczny amok, wpadły etapów  E.Kubler -Ross:

ETAP PIERWSZY:
Wyparcie!(Zaprzeczenie)

-to jest nie możliwe! Na przecież wpadłem do piekła, umarłem w piekle ! chyba że ja nie byłem w piekle! HA! A może ja nie umarłem w piekle tylko wpadłem w jakaś paranormalną parabolę, lub paranoję, He He He to chore! Jak można umrzeć w piekle? Czy też można wykitować w niebie. To nie możliwe żeby umarły, biorąc uwagę że spadłem z samej góry i przeżyłem He He He He… -mówił do siebie zrozpaczony nastolatek który nie mógł uwierzyć sytuację w której tej chwili był.

-Hallo czy widzisz nas? -zapytała się jeden ze światełko

-Chyba nas, nawet nie słyszy- odparło inne światło,

-no teraz będzie ciekawie- powiedziało jeszcze inne światło, które jak by bawiło ta cała panika chłopaka.

ETAP DRUGI!

Gniew!

-Ja pierdolę! Ale zemnie naiwniak! Mogłem olać żabkę , ale nie ,nie, musiałem iść jak debil na rzeż! Tak samo też było Toriel! Musiałem , musiałem skłamać że jest wszystko w porządku. Ale zemnie idiota, IDIOTA!!! Dlaczego Kurwa mać nie mogłem proposto siedzieć na miejscu i zamknąć mordę kiedy ten mroczny socjopatyczny głosy mówił do mnie -Frisk

-Ej, Słyszy mnie, ja do ciebie mówię!- ze złościło poprzednie światło które wcześniej zapytało na początku rozmowy.

-To , jest lepsze od kabaretu *chrup*- odparło jeszcze inne światło… zaczynam się gubić!

-skąd masz te chipsy?- zapytało pierwsze światło.

ETAP TRZECI

Negocjacje

-Bóże, Buddo, Allahu czy mroczny Sita , błagam was pomóżcie mi. Będę grzeczny, będę lepiej się uczył, będę całe dnie spędział bibliotece uczył Polskiego, Biologii i Fizyki. Nie będę oszukiwał na testach z matmy. Będę codziennie chodził do kościoła i modlił do was oraz będę zjadał każdą dania Siostry Fausty bez marudzienia, nie ważne że jej kuchnia to trucizna, a jej wątrupka z szparagami ugotowanymi na 5 kostkach smalca mogła zabić nie jednego człowieka. Błagam was pomóżcie mi , ja chcę żyć! -Frisk który tym momencie kląka na kolanach i modli się jak głupi.

-A z Pewexu te chipsy-odpowiedziało światełko które jadło chips..

-Skąd tu kurwa PEWEXS!!!!??? TUTAJ!?!?!

-dalej jestem ignorowany

ETAP CZWART:

Depresja

-łaaaaaaaaaaaaaaaaaaa ja niechęcę być trupem! Dlaczego mnie to spotkało!? Boże dlaczego ja? Ałaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa ha haaaaaaaaaaaa Ja chcę żyć, ja chcę jeszcze dorosnąć, łaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa -załgał Frisk który leżał na ziemi…

-wyjaśnij  nam łaskawie, skąd do huja tutaj ten Pewex?!

-bo ja wiem? Jest to jest

-ALE JAK!!!???

-Ech , dobra , ignorowali mnie to pobawię się, Jak spojrzę w lewo to mnie widać, jak spojrzę w dół mnie nie widać, widać mnie, nie widać mnie, widać mnie  

ETAP PIATY I OSTATNI:

Akceptacja:

-*chlip* widoczniej taki mój los, dostawać po dupie od losu, kopany przez życie, dupczony przez przeznaczeniem, musiało kiedyś to musiała do tego dojść że Siostra Faustyna mnie załatwi, wyląduje jakiś burdelu, dobrze że nie w pierdlu jak to prorokowała mi pani Ela. *chlip* szkoda tylko że nie wiem gdzie jestem *chlip* ale czy to ważne -Frisk który uspokajał się

-Jak widać nie dostanę informacji skąd są te chipsy i Pewex, Ale wyjaśnij mi jakim cudem trzymasz te CHIPS JEŚLI NIE MAM RĄK!?-

-czy to ważne?

-TAK!?

-Widać mnie, nie widać mnie, teraz trochę widać

-ZAMKNIJCIE SIĘ WREŚCIE!!- odezwał się tajemniczy głosy, Frisk wraz z szóstką światełek skierował swój wzrok w dal, nagle pojawiło się duże oświetlone miejsce, na tym miejscu stał wielki mroczny z koszmarów tron z kość i mieczy, nie , nie , nie taki jak z Gry o Tron, tylko większy. Na tron padał cień, który zasłaniał tajemniczą postać. Postaci ta trzymała kieliszek z ciemną substancją i delikatnie nią poruszał , tak że substancja poruszała koliście po wnętrzu kieliszka. Tajemnicza postać podniosła kieliszek i łyknęła napój. Odezwała mrocznym głosem- przyjemnie się oglądało Etap paniki czy kto woli żałoby według pani dr.Kubler, a chipsach i pewexe pogadam później z moim drogimi duszami, tej chwili mam ważniejsze sprawa do obgadania.

-Kim jesteś ?-odezwał się Frisk który  wpatrywał postać, próbował przyjrzeć tej postaci ale cień który padał idealnie zamaskował tajemniczą postać. – czy ty jesteś diabłem? -zapytał nie pewnie bohater.

-można by rzec że tak i nie, ale to nie ważne, ważne że twoje martwe ciało zostało całkowicie przebite przez kolec z jedna z licznych pułapek. Ciekawy z ciebie szaszłyk biorąc pod uwagę że spływała z ciebie tyle krwi że powstało nowe krwawe jezioro, a twe martwe działo przestało poruszać w 2 minutach, to nowy rekord.-odpowiedział tajemniczy

-szaszłyk- odezwały się światełko od chipsów które wydało z siebie głosy jak by oblizywało.

-nie wtrącaj  się obżarstwo- ukróciło tajemniczy głosy

-okey, okey nie będę odzywać, jezz co z nim? -Obżarstwo

-wracając do tematu, jesteśmy tutaj, miejscu którego możemy nazwać  bo ja wiem panelu sterowania , menu albo i lepiej „na starcie”, nie wiem, jak nazwać, pożyczałem te nazwy od tych gier komputerowych i konsolowych. Które współczesne dzieciaki grają  –powiedział monszalacko postać, a potem znowu wziął łyk z kieliszka, przez chwilę spoglądał na bohatera oraz wokół niego kolorowe dusze, które cichu szeptał nie zrozumiałe słowami, postać cmoknęła i zaczęła mówić- jak sam zauważyłeś w tym świecie Zabijasz albo Giniesz.

-a nie przez przypadek Giniesz albo zabijasz? bo taką wersję usłyszałem – odpowiedział Frisk

-Kurwa! Pomieliłem się….- zaczął sam do siebie mówić postać.

-przepraszam, czy byś mógł powtórzyć?- zapytał zakłopotany bohater.

-Nieeee ważneeeee- powiedział tonem olewający postać, a potem przetarły usta palczami i kontynuował  rozmowę- Drogi kolego, jesteś tej chwili Martwy a tym miejscem czasy się zatrzymał. Na pewno zastanawia się co tutaj robisz

-Mam dużo pytań od dnia narodziny, po co się urodził, dlaczego wszyscy tak mnie nienawidzią i dlaczego siostra Faustyna mnie maltretuje, czy faktycznie po masturbacji chłopcy ślepną, albo czy faktycznie gluten ma zły wpływ na organizym ludziki oraz czy Garbriel Adrest jest Władcą CIĘ.. znaczy władcą Ciemy?? I dlaczego Eclipsa moon odeszła od męża i stała żoną potwora? Jak naprawdę ma na imię Samurai Jack? Dlaczego Misiek z Wakfu jest TYM BOGIEM LOPEM, jeśli jego nauczyciel jest połowie bogiem jednocześnie synem Boga Lopiem?  A jeszcze trzeba brać pod uwagę że jego nauczyciel wychowywał tak jak by Misia jak własnego Syna, to znaczy że syn wychował ojca? – zaczął wymieniać swoje pytania  Frik

-nie, nie , miałem na myśli dlaczego tutaj jesteś-powiedział zderientowana postać która jak widać spodziewał się innej odpowiedzi.

-aaaaa, to też można zaliczyć do listy pytań – odpowiedział niezręcznie Frisk.

- to taką posiadasz?

-Tak,  jest ich około 599 punktów, co na pierwszym miejscu jest „ czy ja jestem Cyganem czy Rumunem , czy Romem? Biorąc uwagę że Romowie mają swoje grupy etniczne itp.” . Oczywiście  połowę tych pytań z mojej list  mogły bym sprawdzić na Internecie ale według siostr Fausty to Internet to ZŁO i zabroniła wszystkim podopiecznych posiadania komórek, komputerów i tabletów. A złamanie tego będzie nie przyjemna Sankcja Karna… nie wiem co to znaczy Sankcja-

-Sankcja to Kara lub nagroda którą może wymierzyć organ administracji ewentualnie ktoś z bliski, coś w tym stylu- odpowiedziała jedna z duszy która naglę przeleciała obok fryska

-aaa- krzykną przerażony Frisk który naglę spadły na posackę, przez chwilę przyglądał się duszy która mu odpowiedziała, była to mała dusza która jasno świeciła się. Nie  uśmiechną w stronę duszy – dziękuję za wyjaśnienie, widać że lubisz czytać Wikipedia

-A co to jest Wikipedia??- zapytała się dusza.

-To taka internetowa encyklopedia, gdzie każdy może wstawić hasło, definicje itp lub zmienić na swoją modłę . Każdy może edytować bez żadnych konsekwencji- odpowiedział Frisk

-czy możemy wrócić do tematu, nie mam czasu a muszę ci wyjaśnić jak działa ten światy… -próbowała kontynuować mroczna postać ale naglę dusza przerwała mu-to bardzo ciekawe, może mi więcej opowiedzieć- odpowiedziała dusza która z entuzjazmem krążyła wokół Friska jak księży wokół planet ziemi, co w tym czasie pozostałe duszę przyglądał się jak jedna z ich sióstr z entuzjazmem pożera Chips  Pewexu.

-oczywiście, mogę nawet wyjaśnić co to jest wujek Google- powiedział dumnie Frisk który pierwszy raz w życiu poczuł że ktoś faktycznie chcę usłyszeć co ma do powiedzenia po za Lolą.

Tajemnicza mroczna postać dokładnie przyglądała całej rozmowę bohatera i duszy,  obserwował jak pozostałe dusze wysłuchują co ma dopowiedzenia Frisk. Nie do końca mu to podobało że został z ignorowany , ręce mu zadrżały ze złość, krzyknąć- DOSYĆ!!!!

Głosy ucichły , nastała niezręczna cisza, bohaterowie tej całej scenki spojrzeli na mroczną postać która lewą dłonią trzymała dźwignie. – jak widać nie masz ochoty mnie wysłuchać, to twój problem. Ale tak się składa że ja nie lubię być ignorowany mój drogi Frisk.

-skąd znasz moje imię ?- zadały pytanie przerażony bohater, czuł w środku że dla niego nie skończy dobrze. Tajemnicza postać kontynuowała wypowiedzi- dużo wiem o tobie wystarczająco żeby wyciągnąć wnioski. No cóż , miałem nadzieje porozmawiam jak cywilizowane istoty przy filiżance herbaty z bratków i wyjaśnię ci niejasność tego uniwersum, ale ty woli bawić. A szkoda była by to ciekawa konwersacja. -naglę postać prykneła prawą ręką palcami, pojawiła między nogami friska wielki wiry, chłopiec teraz zauważył że  stoi na cienkiej belce, mroczna postać uśmiechnęła się ruszyła dźwignie jednocześnie mówiąc- jak mówią francuzi twego wymiaru „Au  revoir, mon cher”

Pod Friskiem niknęła belka i stracił pod nogami grudy, zaczął krzyczeć -JAAA PIERRRRDOLLLEEEEEEEEEEEEEEAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA- Przerażony  Frisk  wpadał do mrocznego wiru.

- A i bym zapomniał –krzakneła postać która z poważną minął skończyła wypowiedzi- „ zostań determinowany’- a potem postać pomachała na do widzenia bohaterowi, z uśmiechem godnym samego Jokera od Batmana.  Dusze przyglądało uważnie całe to wydarzenie, mroczna postać spojrzała na dusze, powodując że światełka „stanęły” idealnie w rządku.

- No kochane 5 duszy pogadam sobie teraz… chwila gdzie jest 6 dusza?- zapytała zdziwiona postać która swym wzrokiem jeszcze raz liczyła duszę.

Nagle odezwała się jedna z duszy która wcześniej nie odzywała się -Mój ukochany książę, władco ciemność, mroczna gwiazdo, panie wszystkie co złe.

-do rzeczy- rozkazała postać która uważnie przyglądała tej duszyczce, duszyczka tak jak by drygnęła, i szybko odpowiedziała -znowu gdzieś poleciał.

***

Tym czasie! W innym wymiarze, dokładnie w śnie pewnej postać!

Przed kasynem , pod ziemi, dokładnie przed jakimś pokojem , „stała” dusza która jakiś nie wyjaśniony sposób dla normalnego śmiertelnika , zapukała do czerwony drzwi .Drzwi otworzył i za nimi stał nie zwyczajna postać , człek o głowię kostki do gry w kości, ubrany filetową długą koszulę nocną oraz  szlafmycą na kostkowej głowie. Postać nie dowierzając patrzyła  swymi zielonymi oczami na duszę która wisiała przed nim.- Kto Przerywa sen King Dicowi! Kim jesteś istotą i dlaczego jesteś mym śnie!

Naglę światło zaświeciło tak jasno że Dice musiał zasłonić oczy, kiedy światło zbladło, kostkowa postać odsłoniła swe oczy i ujrzał że dusza „trzymała” Rewolwer i worek

-stać! TO NAPAD! ODDAJ WSZYTSKO CO MASZ!! OD ZŁOTA AŻ DO BIELIZNY!!!! PRZYJMUJE BI ŻUTERIE, KASĘ, BANKNOTY ,KARTY KREDYTOWE I DEBETOWE, CZEKI , KLEJNOTY KORONE, SZTABKI ZŁOTA, ŻETONY I TALON ZAKUPOWE, ZNACZKI POCZTOWE, KUPON DO TESKO LUB SODEXO INNE GÓWNA RÓWNOLEGŁEGO WYMIARU- krzyknęła dusza która nie udolnie trzymała rewolwer… nie wiadomo z skąd miał ten rewolwer.. widoczniej z dupy czy innego magicznej miejsce gdzie postacie z kreskówki biorą rzeczy czyli z fabryki ACME.

-Jak śmiesz mi grozi! Jesteś w moim śnie, w moim świecie, pożałujesz zaraz że istniejesz, zniszczę cie !

Postaci z politowaniem spojrzała na kostkę  i skierowała bron w prosto głowę Króla Dica, powiedział tonem godny Bogusława Lindy - co ty wież o Dinozaurach!!!

-Co do choler mają wspólnego Dinozaury !? Nawet nie wiem co to jest!!!- powiedział ze złoszczony Król Dice.

-Ja też nie wiem co to jest Dinozaury. Założymy klub „ co to jest Dinozaury”?- powiedział dziecięcym głosem dusza która tej chwili zachowywała jak typowe jednastolestnie dziecko.

Król Dice nie dowierzaniem stał przed duszą i zastanawia się co tej chwili dzieje się  w jego śnie…

***

Ciemny i Mrocznym pomieszczeniu, tym samy gdzie odbyła ostania akcja z naszym bohaterem  na samym środku oświetlonego pomieszczenia, stała sama mroczna postać, ta owa postać delektowała się słodką zawartością kieliszka. Stała samotnie tajemnicza istota, tak jak by na kogoś czekała, owa postać spoglądała w nicość, zastanawiać się dlaczego tak długo może czekać, przecież tylko wysłał pozostałe dusze odnalezieniu ich brata który znowu gdzieś poleciał na spacerki. Nie lubił kiedy ta dusza robi nocne spacerki w pełni księżyca, dzieją się w tedy dziwne rzeczy…. To był zły pomysł żeby ta dusza zadawała się Alucardem…

Z nudów prawą ręką zaczął bawić swym blady kosmykiem zakończony fioletowymi końcówkami, tylko tyle można opisać bo mrok i ciemność dramatycznie zasłaniała postaci tak żebyś nie widzieli kim jest.

Mój Słodki panie, widzie że się nudzisz, czy to tak ładnie zabawiać włosami?

Postać uśmiechnęła się jak usłyszała słodki tajemniczy głosy, ten głosy który tak rzadko słyszał i tylko on jedyny może usłyszeć

 - witaj moja droga, widzie że ci humor dopisuję?

Tak Jaśnie panie mój, cieszę się twego  szczęścia, biję od ciebie na kilometr.

-moja jaskro o rubinowych płatkach, już tle lat czekaliśmy na niego.

Czy sądzisz że to on? Czy spełnia twe wymagania?

-tak, tak sądzie. Nasz plan nie długo wypełni i spełnia nasze oczekiwania.

Masz wobec niego wielkie plan, mója Stokrotko! A może się założymy się?

- hmm, to wspaniały pomysł– uśmiechała mroczna postać która wzięła ostatni łyk z kieliszka.

---

[1] - FABUŁA SSIEEEE!-?? Turpistyczna

- Nie twój interes! To nie piekło dla krytyków i hejterów! Jest po drugiej stronie galaktyki Omega!! Obok Starbucksa galaktyki Beta. – Autorka

- Ortografia jest tragiczna, pełno literówek, od cholery niejasności, nagłe zmiany narracji, nie wspominając, że tekst obraża różne mniejszości! Czekaj, jeszcze te emotki w tekście, to takie nie profesjonalne, kobieto, ilę Ty masz lat? Takich rzeczy używają nieuki oraz uczniowie szkoły podstawowej?? - Turpistyczna

- Masz pięć minut do ucieczki, bo będę u Ciebie w domu i od razu informuję - nie będę miała ze sobą ciastek tylko szklankę bólu i talerz rozczarowania! – Autorka

- Źle znosisz krytykę, co? - Turpistyczna

- Yep - Autorka

- Grim, wracaj do fabuły, proszę Cię. Nie wystarcza, że muszę poprawiać po Tobie teksty (tak, przypisy też)?! -Turpistyczna

- Dobra, dobra, Turpi, już wracam do tekstu, to gdzie ja skończyłam? ::czyta szybko tekst::

Już wiem!

[2] To jest sprawa sporna, bo nie wiadomo czy to galaktyka czy  wymiar, wielu fanów Disgaea poważnie dyskutuję na te tematy i sami autorzy nie mają ochoty powiedzieć co to dokładnie jest! Japońscy autorzy to wredne małpy! to twierdziłam że to będzie galaktyka- nie patrzeć całe te AU jest w świecie Disgaei! Co ja poradzie że pomysł wpadły jak tłukłam Bossa z Disgaea to w tym czasie słuchałam „Megalomanii”- i tak powstał płatki Chocapic.

[3] Jest to Aluzja do gry Disgaea 5: Alliance of Vengeance  która według fanów tej serii , ten tytuł jest prequelem poprzednich część całej serii. Można więcej przeczytać na stronie:

[4] Nawet  diabły mają wyjebane na pracę, jak by nie patrzeć to właśnie one zainspirowało  robotników w latach 50-80 opierdalanie w pracy oraz teksty „ panie kierowniku zalepi się i będzie dobrze” – a nie ważne rura leciała środek salonu tak że można było legalnie wieszać na nich pranie…..

[5] Fragment tekstu piosenki Edyty Górniak „Jestem Kobietą”.

[6] To jeden z wielu epitetów, jakie usłyszały kobiety na Czarnym Proteście. Ja tylko zacytowałam, ale to było najbardziej łagodne. Pozostałych epitetów nie powinnam cytować ze względu na młode osoby poniżej 18. roku życia.

[7] Krótko i na temat - dawniej SABAN  Entertaimnet, a teraz jako Saban Capital Group, Ale dla fanów oglądających ten show na Polsacie, Polsacie 2, FoxKids, Jetix it to wciąż Saban. Dziękuję ci, Ciociu Wikipedio C:

[8] Ciekawe że ten pech nie udzielił się Fineaszowi ani Ferbowi biorąc pod uwagę że są z tego samego uniwersum to jeszcze mieszkają w tym samy mieście!  jednie mogę spekulować że Milo mógł kręcić gdzieś w okolic kiedy Fredka chciała dopaść braci…..

[9] Dobra dzieci zgadnijcie co to za pokemon …ee znaczy jaka to piosenka?

:: 15 minut później::

To Kuźwa Pichaczu!

Nie, nie, nie gram Pokemon Go! To piosenka od zespołu Breaking Benjamin- The diary of Jane. Nikt  nie wygrał Devil Suprime Muffina . 

[10] Biedny Frisk ma przykłady jak Zyrafa która wpadła do   ruchomych piasków. Tylko nie pamiętam jak nazywa taki stan…… chwilowo mieliśmy pseudo stan paniki ,depresji i akceptacji. Troszkę nie po kolei ale to początek i nie raz to pojawi xD

[11] - O boże , Frisk! Znowu robisz ten sam błąd!!!-G.A

-Grim nie rozwalaj tej ścian! Nie stać nas postawienie nowej ściany!!-Turpi!

Read More