W mroku się narodziłeś i w mroku zostaniesz. Przemierzasz te same korytarze, te same sale, te same schody… Ciągle i ciągle, aż po kres czasu. Nic nie możesz zmienić. Już nie. Dawno temu miałeś wybór. Podjąłeś decyzje. Teraz już za późno. Błąkasz się po blankach. Widzisz setki, tysiące bitew. Widzisz kolejnych panów. W dali widzisz poddanych. Nadal mają wybór. Nadal mogą wybrać życie. Drzewa znowu tracą liście. Jesień. Kolejna. Znikąd nadziei. Zima. Śnieg. O zamku już nikt nie pamięta. O Tobie również. Stoisz wpatrzony w dal. Dwa sokoły kołują nad zamczyskiem. Chcą cię porwać ze sobą. Unosisz się. Nic Cię już tu nie trzyma. Wznosisz się. Przed oczami przelatują Ci wszystkie minione wieki. Dostrzegasz ją. Stoi tam. Czeka. Wyciąga dłoń. Tak bardzo tego pragniesz. Tyle lat. A jednak się wahasz. Nie jesteś godzien. Uśmiecha się delikatnie. Podajesz jej dłoń...
0 komentarze:
Prześlij komentarz