Idzie raczek nieboraczek...

Idzie raczek...

...nieboraczek...

....jak ugryzie....

....będzie znaczek.

Ostatnio zauważyliście, że nie udzielam się tak często w komentarzach jak wcześniej, prawda? Powodów jest kilka - raz, że siedzę teraz cały czas nad kleceniem wszystkiego na event walentynkowy. Dwa, że zwyczajnie nie nadążam z pisaniem, czytaniem i odpisywaniem Wam wszystkim. Bo to jest tak. Wrzucę notkę, idę siku, wracam i już naście komentarzy, żyjących własnym życiem. Podoba mi się to bardzo i nie krępujcie się pisać o czym chcecie.

No prawie. Pozwólcie jednak, że bliżej się przyjrzymy pewnemu zwierzaczkowi. Dobrze? A więc, to jest Raczek o imieniu Krab.

Prawda, że jest słodki? Oczka świecą mu się jak perełki, rumieni się i jest taaaaaaaaki kochany i rozkoszny. Raczek lubi być wszędzie i o wszystkim wszystko wiedzieć.

Powiedzmy sobie szczerze i tak bez ogródek. Czy jesteśmy podobni do siebie? 

...

...

...

No właśnie. 

Tak więc, czy musimy lubić to samo?

...

...

...

...

E-e-e żadnych mi "ale". Odpowiedz na pytanie. 

...

DOKŁADNIE!

Już wiesz do czego biję, a-a? Ale nim przejdę do sensu, dam jeszcze belferską pogadankę. Jeżeli nie masz czasu, ochoty ani nic po prostu pomiń kolejny akapit. Zrozumiem. 

Każdy fandom składa się z ludzi. Im większy fandom tym więcej ludzi. Fandomy rodzą się i umierają. Czasami możemy wpaść do jakiegoś kiedy ten kona, albo kiedy nikogo nie ma, a wszystkie fora i blogi są ... nieczynne albo zawieszone. Jednak mówimy o takim żywym fandomie. Prawda? Tam gdzie są ludzie tam są różne rzeczy. 

Fandom poniaczy przeraził mnie makabrycznymi historiami z Pinkie robiącą ciasteczka ze swoich przyjaciółek. Oooo fabryce tęczy nie chcę nawet myśleć. Nie wspominając już o ... mniejsza. WIEM, że czytają mnie dzieci i WIEM, że WIECIE co fandom poniaczy zrobił dla zdesperowanych, zakochanych w kucykach facetów. 

Fandom Zootopii ... uh, właściwie to niczym mnie nie przeraził ani nie zaskoczył. Tzn ten polski. Bo ten zagraniczny to ... głównie brutalnymi komiksami szczególnie o związkach homoseksualnych, albo też takimi w których panna Judy... Nie, to ma być notka nie plus osiemnaście. Dlatego daruję sobie. Resztę można sobie dopowiedzieć. 

W zagranicznym fandomie UT przerażają mnie niektóre mroczne Uniwersa (HorrorFell, etc), jak też niektóre wyobrażenia postaci z Undertail. Nie powiem, że wszystkie, ale niektóre. Nie toleruję Sans x Sans, nie podoba mi się żadna krzyżówka Sans x Papyrus. Nie akceptuję Asriel x Toriel, czy Asriel x Asgore. Nie, nie po prostu nie-e. W polskim fandomie... przeraża mnie hejt. Z którym nigdzie indziej się nie spotkałam. Szczerze. W żadnym innym fandomie nie spotkałam się z hejtem. I to o rzeczy tak... tak... ugh. Ja lubię truskawki, ale ktoś ich nie musi lubić. Nie wiem czy to się bierze stąd, że poza granicami naszego kraju w większości otaczam się DOROSŁYMI graczami i osobami, a nie czarujmy się - WIEM, że większość z Was to dzieci poniżej tego magicznego wieku 18 lat i wiele rzeczy jeszcze nie rozumiecie. Jestem tutaj, aby zwrócić Wam uwagę na te kluczowe... A to jest nasz Krab. Popatrzcie co narobiliście!

Nasz raczek Krabek płacze przez WAS! Dlaczego? Powiedzmy sobie szczerze, bez ogródek. Najwięcej spin w polskim fandomie UT jest o dwa główne szipy Soriel (Sans x Toriel) oraz Frans (Sans x Frisk). Fanki tych dwóch szipów cisną po sobie, jak się da. Kiedy widziałam to na innych polskich stronach poświęconych UT ignorowałam zjawisko - nie mój cyrk, nie moje małpy. Jednak, kiedy zauważyłam, że ta wojna przenosi się do mnie powiedziałam sobie: Ooo mości panowie szlachta, tak się dziać nie będzie! 

Mówię otwarcie - nie lubię ani jednego, ani drugiego szipu. Mogłabym podać tutaj argumentów wiele, sypać nimi z rękawów i być może przegadałabym część z Was. JEDNAK, tego nie zrobię. Dlaczego? BO TO NIE MA SENSU! Jakkolwiek by to nie brzmiało okrutnie z mojej strony, bo mnie samej psychika i zmęczone, poranione i popękane serduszko odpoczywa przy tej durnej grze tak - TO JEST TYLKO GRA, to są TYLKO postacie, których... nie ma. 

Przelewamy na nie nasze emocje, niespełnione ambicje i pragnienia. Większość z Was, moje kochane grzesznice, umiłowało sobie Fransa, bo same jesteście jeszcze małymi dziewczynkami, utożsamiacie się z Friskiem i czujecie motylki w brzuszku do Sansa, świadomość że "ta druga" odbije Wam waszego ulubieńca Was denerwuje i stąd bierze się to paskudne uczucie nienawiści. Fanki Soriel znowu mają inaczej widzą we Frisku dziecko, może kto wie - miały złe doświadczenia w przeszłości i wiedzą co Toriel może czuć do Asgora, no i tak się rodzi konflikt. 

Ale czy to tak naprawdę ważne?  

Otóż moi kochani - nie. 

Nie, nie nie-e nie będę gadać tutaj, że o gustach się nie dyskutuje. Bo się dyskutuje. Głównie o gustach. Kto mówi inaczej to albo nie rozumie sensu tego powiedzenia, albo jest hipokrytą. W każdym razie - gadamy o gustach i można mówić - mnie się podoba to, nie podoba mi się tamto. Albo, nie rozumiem jak może Ci się podobać to, albo nie podobać tamto.

JEDNAK!

Kiedy wasze wypowiedzi w czymkolwiek, nie tylko w tej głupiej gównoburzy jaka jest w polskim fandomie - ale we wszystkich aspektach waszego życia - kiedy one zaczną atakować BEZPOŚREDNIO osobę, kiedy zaczną być chamskie, wulgarne, niesmaczne, obraźliwe - wtedy jesteście hejterami. A kim jest hejter? To człowiek zakompleksiony, niepewny własnych wartości oraz wyborów, czujący negatywne uczucia do świata, pragnący poprzez agresję wzbudzić albo strach, albo szacunek. Człowiek o niskiej samoocenie i nikłej samoświadomości. I to nie jest pocisk po nikim. To jest fakt obserwacji psychologicznej - co kieruje człowiekiem, kiedy ten zaczyna być hejterem w sieci. Kiedy zaczyna atakować innych tylko dlatego, że lubią to czego on nie lubi, tolerują to czego on nie toleruje. Dlaczego atakować uczucia innych osób, dlaczego krzywdzić inne, realne osoby - bo po drugiej stronie kabla siedzi człowiek z krwi i kości, z marzeniami, pragnieniami, obawami, snami - często o tym zapominacie. Ja nie piszę teraz do maszyny, bo wiem, że gdzieś tam JESTEŚCIE. Oddychacie, boicie się, a może i nie. Coś was zdenerwowało, chce się Wam płakać, a może siku? Może jest wam zimno? Może jesteście głodni? Ja zawsze pamiętam, że tam jesteście. Dlatego nie zapominajcie nigdy, że ... po drugiej stronie kabla... jest człowiek.

W opowiadaniach nie lubimy rasistów, którzy nie akceptują potworów w świecie, prawda? Więc dlaczego Wy, żyjąc tutaj, między ludźmi - nie akceptujecie inności? Dlaczego jesteście zamknięci? 

To jest utarcie nosa. Informuję oficjalnie, że nie życzę sobie przenoszenia głupich waśni z fandomu na łamy mojego bloga. Nie wymyślamy obraźliwych wierszyków na postacie, jakie są przez nas nielubiane, bo to może urazić innych. Nie obrażamy nikogo za to, że ten lubi to czego my nie lubimy. I co ważniejsze - akceptujemy siebie takimi jakimi jesteśmy. 

W każdym fandomie jest rak, w każdym jest coś... zepsutego, innego, dziwnego. Bo ludzka psychika sama w sobie jest ... zniszczona. Bo człowiek potrzebuje odreagować. Także ja tutaj tłumacząc nieco dziwne komiksy czy opowiadania jakie nie muszą przez wszystkich być akceptowane, a ja nie muszę być brana za w pełni poczytalną. Tak samo inne rzeczy, których nie jesteśmy w stanie zrozumieć. Jednak nasz raczek, ten którego każdy z nas ma w sercu - prezentujący nasze zboczenia i chore fantazje - a nie chorobę - powinien być szczęśliwy i uśmiechnięty. Bo go akceptujemy ORAZ bo akceptujemy raczki w sercach innych osób.

Można powiedzieć, że się nie lubi albo lubi coś, można podać argumenty, można nawet dyskutować, rozmawiać na ten temat, ale nie obrażać się. Zrozumiano? 

...

..

..

No, a teraz, te osoby, które czują jak im grzechy rosną na plecach - niech przeproszą naszego raka Kraba. Popatrzcie no na tego nieszczęśnika, aż wypłakał kałużę łez!