Wrzeszczy wrzesień, że już jesień.

Jak ten czas leci. Naprawdę. Mam wrażenie, że zaledwie kilka dni temu, mówiłam o tym jaki to będę miała zawalony wrzesień, a tutaj już można odliczać dni na palcach do jego końca. 

Załatwiłam co załatwiłam. 

Została mi jeszcze proseminarka i dokończenie rzeczy związanych z praktykami. Cieszę się, że moja opiekunka wykazała się wyrozumiałością wobec tego gdzie jestem i co robię. Dlatego nie martwię się nimi jakoś specjalnie, poza tym, że potem trzeba będzie wszystkie stosy papierzysk oddać nielubianej i ciapowatej psorce na uniwersytecie... 

A jak mi idą praktyki? Uhhhh, powiem w ten sposób. Zostałam wyrzucona na pełne morze, z racji na to, że mam ograniczony czas pani chciała, abym najszybciej jak się da weszła w praktykę. Słusznie stwierdziła, że nie ma co radzić, bo klasy się od siebie różnią. Tutaj trzeba działać na wyczucie i ... to prawda. 

Od strony nauczyciela widać i słychać wszystko. Każdy szept, każdy szmer. Widać kto słucha, kto udaje, że słucha, kto nie słucha. 

Pierwsza klasa z którą miałam przeprowadzać zajęcia to 4 podstawówka. Trudno było mi do nich dotrzeć. Przede wszystkim zaskoczyło mnie to, że w ogóle nie reagowały na metodę nagradzania. Wyszłam na środek i powiedziałam, że mam możliwość wystawiania piątek za aktywność. Z przyjemnością je rozdam. Skończyło się na tym, że nikt z klasy piątki nie dostał, za to musiałam im zadać karną pracę domową bo w ogóle nie słuchali. Zadanie było proste. Wymienić przynajmniej jedną przyczynę:

-II Wojny Światowej
-Powstania piramid
-Wynalazku elektryczności
-Powstania młyna
-Bitwy pod Grunwaldem
Mimo, że to 4 klasa, są to rzeczy jakie powinny być dla nich logiczne, a jak nie, to w google znajdą szybko odpowiedź. Lecz uznali iż praca domowa jest bardzo trudna.
Ta klasa była ciężka, głównie dlatego, że składała się z 14 chłopaków i 1 dziewczynki. Chłopcy dziewczynki wyraźnie nie lubili. Do tego wśród chłopców były trzy obozy - to wywnioskować można było już na pierwszej godzinie. Trzech najgłośniejszych i największych cwaniaków dookoła których siedzieli koledzy. W dodatku ta trójka również ze sobą rywalizowała. 

Kolejne zajęcia miałam w 2 gimnazjum. Tutaj klasa była... trudna. Po prostu, trudna. Brali udział owszem w tym co mówiłam, czytali lecz... na czytaniu się kończyło. I nie, nie nazwę tego czytaniem, tylko dukaniem. Byłam zaskoczona tym, że nie byli w stanie przeczytać ze zrozumieniem tekstu. Z nimi przerabiałam rozbicie dzielnicowe. Pani próbowała ich uspokoić, lecz to nie pomagało. Nie bali się ani uwag, ani też nagany, czy telefonu do rodziców.

Dwie siódme klasy. Za geniusza uchodził ten, który potrafił czytać ze zrozumieniem. Który potrafił analizować i łączyć fakty, a także wyciągać wnioski. Byłam szczerze... zaskoczona. Pierwsza siódma klasa wydawała się dość dobrą i zgraną klasą. Siedzieli cicho, a jak już to szeptali. Wykazywali aktywność i chęć współpracy. Druga nie rozrabiała, ale też nie współpracowali. Podzieleni na trzy dwa razy po cztery i jedna trójka, do tego jeden chłopak który nie trzymał się z nikim. To właśnie ten na uboczu wykazywał ... cóż, aktywność, umiejętność myślenia i podobały mu się zajęcia jakie prowadziłam. Wśród jednej grupki czteroosobowej składającej się z chłopców, był jeden, który ... cóż... mogłoby z niego coś być, bo zgłaszał się, myślał i chciał. Przede wszystkim chciał... lecz otoczony trzema kolegami, którzy kopali go pod ławką - musiałam ich rozsadzić - oraz ciągle rozśmieszali... no i z dziewczyną z drugiej czteroosobowej grupy która ciągle z niego drwiła i mu dogryzała - nie wiem co z niego wyrośnie. Lecz ma potencjał. Wspomniałam o grupce dziewczyn. Ta czteroosobowa składała się z ... cóż.. zniechęconych dziewczyn. Nie przeszkadzały, jedna nawet się dwa czy trzy razy zgłosiła, lecz ich przywódczyni - albo ta którą uznałam za taką - wolała bazgrać koleżance po ręce. Kiedy poprosiłam ją o przeczytanie czytanki uznała, że nie umie czytać i chce uwagę. Byłam zaskoczona takim mmm... nie, nie nazwę tego lenistwem czy chęcią zdenerwowania mnie, raczej.. zobojętnieniem na wszystko. Trzecia grupka trzyosobowa to ... cóż, widać, słychać i czuć, że to otaku. One szeptały między sobą, ani nie żyły życiem klasy, ani nie przeszkadzały w zajęciach.

Potem miałam zajęcia w trzeciej gimnazjum. Pani dała mi przed lekcją z nimi karteczkę z wypisanymi pytaniami. Staję na środku, uśmiecham się głupio i mówię
-Nie wierzę, że to powiem, ale wyciągamy karteczki - patrzyli na mnie zbici z pantałyku. Rozbiór Polski. Crap. To nie mój konik, nie wiedziałam nic poza ogólnikami. Okeeeej. Podyktowałam pytania, pani musiała wyjść i popatrzyła na mnie, abym ich pilnowała. Nooo i tutaj... eeeehehehehehe. 

Uznałam, że obraz jaki wisi na ścianie jest tak wspaniały, tak piękny, tak cudowny i ogólnie zachorowałam, trochę mi wzrok przysłabł, słuch już nie ten i ukryłam swoją niewiedzę pod płaszczykiem sumienności. 

-Nie podpowiem wam, ale nic nie widzę i nic nie słyszę. Tylko nie bądźcie zbyt głośno aby się nie wydało.
No i to błogie
-Dziękujemy - od klasy. Mieli pisać kwadrans, pisali dwadzieścia minut. Jak pani wróciła, starałam się ją zagadać, zasłaniając swoją wielką dupą piszących. Nie miałam najmniejszych problemów potem z nimi. Aaaa jak wychodziłam! Boże. Przed szkołą ustawili się w kółeczku, wiadomo - na fajeczkę. Widzą, ja idę, to próbują się skitrać z tymi fajkami. Ja przechodzę, rozanielona i krzyczę
-Na zdrowie!
Zaśmiali się, przestali ukrywać, dopytywali kiedy do nich przyjdę i jak długo zostaję. Byli zaskoczeni pozytywnie, kiedy wyszło, że znam się na grach komputerowych i w ogóle. Polubili mnie.

Ogólne moje wnioski?
-Jeżeli klasa sama w sobie nie jest zgrana, nauczyciel nie poprowadzi zajęć
-Umiejętność czytania ze zrozumieniem wymiera
-Nauczyciel nie ma żadnego autorytetu. Do czego to doszło, aby z zawodu nauczyciela robić donosiciela? "Bo powiem mamie!" Pfff. Na przerwie gadałam z jednym z łobuzów z czwartej klasy, zupełnie na stopie neutralnej. Zapytałam się go, dlaczego się nie boi. Odpowiedział, że dlaczego ma się bać, skoro wszystko i tak idzie do dziennika internetowego i rodzice o wszystkim wiedzą? Dałam mu jednak zagwozdkę, czy nie wolałby, aby to co dzieje się w szkole było sprawą jego i nauczyciela? Rodzice informowani tylko w ostateczności. Czy byłby grzeczniejszy wiedząc, że może liczyć na zaufanie i pomoc pedagoga? Nie odpowiedział.

Jak kiedyś mówiłam. Strasznie nie podoba mi się współczesny system edukacyjny. Nas - młodych belfrów - starają się wyszkolić abyśmy byli idealni. Wyłapywali dzieci z patologii - za patologię uznają tylko i wyłącznie rodziny gdzie dzieje się źle. Gdzie dzieci są głodne. Owszem, to jest patologia. Bo jest bieda. Lecz zestawmy sobie rodzinę. Rodzice tyrają, aby dać dziecku jedzenie, choć jest go niewiele. Oraz rodzinę, w której dziecko wychowuje się samo bo rodzice nie poświęcają mu czasu gdyż pracują, zamiast tego posyłają na różne kursy dokształcające i miłość rodzinną chcą zastąpić grami, rzeczami etc? Sama nie wiem. 

Nie wiem też jak daleko i jak wyjdzie w praniu moja idea partnerskiego stosunku do dzieci. Bardzo, ale to bardzo uwielbiam Korczaka. Był to Żyd, który prowadził sierociniec dla dzieci. W jego placówce traktowano dzieci na równi z wykładowcami. Mówiono szczerze co się dzieje, co kto myśli, jeżeli opiekun przesadził, albo zrobił coś nie tak, podlegał takim samym karom jak dzieci. Każdego traktowano na poziomie, każdy pracował na ogólne dobro sierocińca. Korczak tylko raz oszukał swoje sierotki. Tylko jeden jedyny raz w życiu okłamał je. Hitlerowcy przyjechali po niego i sierotki, dzieci nie wiedziały gdzie ich przewożą, Korczak powiedział, że do nowego domu.... Powiedział tak, aby dzieci się nie bały, aby nie płakały... Nie muszę powiedzieć, co się stało...
W każdym razie Korczak to ktoś, kogo szanuję i ktoś, kogo podziwiam, ktoś kogo zamysł mi się bardzo podoba. 

Całe wychowanie współczesne pragnie, by dziecko było wygodne, konsekwentnie krok za krokiem dąży, by uśpić, stłumić, zniszczyć wszystko, co jest wolą i wolnością dziecka, hartem jego ducha, siłą jego żądań i zamierzeń.

To jedna z wielu jego myśli. Lecz.. nie wiem, sama zobaczę jak to dalej wyjdzie. Nie powiem, aby te praktyki były czymś, co miałoby mnie w jakikolwiek sposób przygotować do bycia nauczycielem. Nie wiem czy w ogóle coś takiego jest. 

A w pracy?

Uhhh, każdy z nas zakłada maski, prawda? Postanowiłam przybrać maskę tej, która nic nie mówi. W sensie, odzywa się mało,  robi co do niej należy i wychodzi kiedy trzeba. Szybko zorientowałam się, że nie uda mi się porozumieć ze współpracownikami. 
To takie zabawne, nasz zespół nie jest zgrany, każdy na każdego nadaje, każdy na każdego plotkuje, każdy na każdego jest zły, ale jak jesteśmy na jednej zmianie, to każdy udaje, że lubi drugiego człowieka. W dodatku wyczaiłam już jedną osę. Osę w znaczeniu osobę, której za grosz nie można zaufać. 
Dziewczyna, neh, kobieta. Zacznijmy od tego, że jest włazidupem wobec każdego kierownika. Ale nie o to chodzi. To osoba, która non stop plotkuje. Już mnie mają przez nią za lesbę tylko dlatego, że łoooh, mieszkam z Samael - która jest kobietą - no i nie mam faceta. Wielce zaskoczona była kiedy odparłam, że nie szukam też takowego bo nie czuję potrzeby i nie wiem, czy byłabym w stanie zaangażować się w jakikolwiek związek z facetem. Lecz to co zrobiła kilka dni temu to po prostu był meksyk. 

Miałam przerwę i wpierdalałam na socjalu posiłek. Wraz ze mną siedziała ona, taki chłopak i kierowniczka. Chłopak nie lubi siedzieć na kasie, a miał być numer dwa, czyli jak robiła się kolejka miał przychodzić i zasiadać na drugiej kasie. Zaczął sobie na spokojnie żartować, że jak chcę, to mogę siedzieć na obu i skakać od jednej do drugiej. Wszyscy się śmiali, czując wobec niego odrobinę sympatii rzuciłam tekstem zwyczajnym
-A obił ci ktoś kiedyś ten słodki ryjek? - zaczął się śmiać. Ja też się śmiałam i było śmiesznie. Ledwo wyszłam i coś zaczęło się zmieniać. Po kilkunastu minutach musiałam zawołać go na kasę bo ludzi zrobiło się trochę sporo. Wszedł i jak zawsze do niego tekst walę
-Kochany masz rolkę bo mi się skończyła - no to wielce urażony do mnie - zaznaczam, że klienci dookoła
-Ty to sobie uważaj jak do mnie mówisz, za smarkata dla mnie jesteś - a ja takie wtf, o to kurwa chodzi? Potem, jak zeszłam z kasy to go dorwałam i zapytałam się, dlaczego jest na mnie zły. Z tego co powiedział, to wspomniana wcześniej dziewczyna uznała mój tekst, za obraźliwy, chamski i wulgarny i ona na jego miejscu by sobie na takie traktowanie nie pozwoliła. On oczywiście jej posłuchał i się na mnie rzucił. Wyjaśniłam mu, że jestem złośliwa dla tych, których lubię.
-Rozumiem, ale ja do tego nie przywykłem i dla mnie to było chamskie.
Przeprosiłam
-Wiesz, może to dlatego, że wywodzę się z bogatej rodziny, a ty nie.
No i tutaj miałam kolejne WTF?! Mówienie kto z jakiej rodziny pochodzi w przypadku kiedy oboje jesteśmy na tym samym stanowisku kasjera w Biedrze było dla mnie ... uh... zabawne? Żeby nie powiedzieć "żałosne"
-Myślałam, że dystans do siebie to coś, czego powinni uczyć w każdej rodzinie
-Ależ ja mam dystans do siebie!
-Oczywiście, że masz - bąknęłam nie będąc chętną na dalsze dyskusje - Wyjaśniliśmy już sobie. Nadal jesteś na mnie zły?
-Nie, już dobrze
-To dobrze
Dziewczyna która doprowadziła do tej gównoburzy podeszła potem do mnie i zapytała się, dlaczego się pochlałam z nim. Odparłam, że to było nieporozumienie i się z nim nie pochlałam. Wiecie, że nawet "cześć" na do widzenia mi potem nie powiedziała, wkurwiona, że jej plan wszczęcia konfliktu między mną, a nim nie wypalił. 

A klienci? Różni, jedni fajni inni nie. Generalnie uważają mnie za wolną w pracy, bo wolno to robię jeszcze, wolno - w porównaniu do pozostałych - ale wolą stać w mojej kolejce wiedząc, że będę uprzejma, szczera i pomocna. Dla przykładu, jest taki pan bez ręki. Woli czekać u mnie dłużej wiedząc, że go rozpakuję, skasuję, spakuję i wezmę z portfela tyle pieniędzy ile się należy mówiąc i pokazując ile biorę ile wydam i ile zakupy kosztowały. Pozostali zmuszają go do tego, aby sam się pakował i wykładał forsę jeszcze go ponaglając, aby się pośpieszył... Yhhh... 

Ludzie.

A na domiar złego, zachorowałam! Alleluja! Jest już też grafik na przyszły miesiąc. Będę pracować na samych drugich zmianach, czyli od 14:00 do nawet 23:00. Fajnie, nie?