Undertale: Wpadka na Imprezie i inne wstydliwe anegdoty - Wpadka z lodami [The Party Incident and Other Embarrassing Anecdotes - The Nice Cream Incident - tłumaczenie PL]

Autor obrazka: artanddetermination

Notka od tłumacza: Opowiadanie Sans x Ty. Opowiadanie dostosowane pod kobiecego czytelnika. Akcja ma miejsce zaraz po pacyfistycznym zakończeniu gry. Potwory egzystują sobie na ziemi, chodzą, robią swoje potworne rzeczy i ... No i jesteś Ty. Wcielasz się w studentkę sztuk pięknych. I z pewnych głupich okoliczności musisz udawać dziewczynę Sansa.

Autor: poubelle_squelette

Tłumaczenie: Yumi Mizuno

Oryginał: klik

SPIS TREŚCI 

Wpadka na imprezie

Pijacka wpadka z psem

Wpadka z pseudo-buziakiem

Wpadka spaghetti

Wpadka przy pozowaniu

Wpadka z lodami (obecnie czytany)

Wpadka METTATONA // Punkt widzenia Sansa

Wpadka Grillbyego

Wpadka przy przytulaniu

Wpadka Undyne

Wpadka z pocałunkiem

Wpadka ze skradzioną bielizną

Wpadka przy kolacji

Wpadka w sklepie spożywczym

Wpadka METTATONA II

Wpadka przy anime  // Punkt widzenia Sansa

Wpadka w trakcie Halloween

Wpadka w galerii

Wpadka na wieczorze panieńskim

Wpadka w drodze

Wpadka na ślubie cz 1 // Punkt widzenia Sansa

Wpadka na ślubie cz 2

Wpadka Alphyne

Wpadka na randce

Wpadka w deszczowy dzień

Wpadka Papyrusa

Wpadka Mikołaja

Wpadka w śnieżny dzień

Wpadka w trakcie choroby

Wpadka w święta

Wpadka w Boże Narodzenie

Wpadka w Sylwestra

Wpadka treningowa

Wpadka z koszmarami // Punkt widzenia Sansa

Wpadka Burgerpantsa
 Wpadka przy automacie z przekąskami
 Wpadka w sądzie
Wpadka u fotografa
Wpadka.. zaraz, co? [+18]
Wpadka w Walentynki
~Rozdziały od 41 i dalej~

Robienie za niańkę było proste. Dzieciaki lubią malować, więc mogłaś zostawić jakiegoś z kartą papieru i kredkami na kilka godzin. Ale nie te z imieniem Nathan, ten sześciolatek był bardziej wymagający. Nie chciał malować. Nie chciał oglądać telewizji. Nie chciał grać w gry. Ostatecznie zdecydowałaś wybrać się z nim do parku i właśnie w tym miejscu się teraz znajdujesz. Wzięłaś większy haust jesiennego powietrza, wszystkie drzewa zmieniły kolory. Różne odcienie czerwonego, pomarańczowego i żółtego. Chciałaś zabrać Nathana na plac zabaw, lecz ten miał coś zupełnie innego w głowie.

-Mogę loda? - pokazał na wózek z Nice Cream. Wzruszyłaś ramionami. Nie chciałaś nagradzać go smakołykiem, skoro nie był grzeczny, ale zemsta na matce za to, że kazała Ci się nim opiekować wydawała się świetnym pomysłem, niech dzieciak zje sobie trochę cukru

-Jasne. - pobiegł do wózka stając koło menu. Zaczęłaś się rozglądać za sprzedawcą, zazwyczaj był to wielki niebieski królik, ale teraz go nie było. Zauważyłaś przyczepioną kartkę do kasy: Aby wezwać sprzedawcę, zadzwoń dzwonkiem. Nathan już to zrobił, lecz zamiast głośnego „dzyń” usłyszałaś pierdnięcie. Dziecko zalało się śmiechem, zza stoiska leniwie wysunął się Sans. Zerkał między Tobą, a chłopcem.

-twoje? - popatrzyłaś na szkraba, który bawił się dzwonkiem. Wywróciłaś oczami.

-Przyjaciółki.

-lubię dzieci z poczuciem humoru – odparł wyraźnie rozbawiony

-Twoje poczucie humoru osiągnęło nowy poziom – zażartowałaś – Papyrusowi się to nie spodoba – musisz przyznać, że ucieszyłaś się mogąc się z nim spotkać. Nie miałaś okazji spędzić z nim za wiele czasu od wpadku z modelowaniem. Jasne, widywałaś go każdego ranka kiedy z bratem przychodzili po kawę (pisałaś na jego kubku snas, SANZ, S&S i podobne), ale nie miałaś okazji naprawdę z nim pogadać. No i jeszcze nie powiedziałaś Papyrusowi prawdy. Potwór zignorował Twój komentarz i popatrzył na małego chłopca.

-miło poznać smarku, masz imię? - Nathan podniósł głowę i popatrzył na Sansa z wielkim uśmiechem na twarzy. Byłaś troszeczkę zazdrosna, znasz go od chwili jego narodzenia i ledwo mu wargi drgały kiedy próbowałaś go rozśmieszyć. Dzieci.. - na co masz ochotę?

-Chcę czekoladowego Nice Cream'a – odezwał się

-jasne, a jej co mam dać?

-Jej... um.... - patrzył na menu – owocowe!

-cytryna, limonka czy jagoda?

-NIEBIESKIEGO! - Sans zaśmiał się.

-jasne, to nawet fajnie, wiesz? 5$ - wyciągnęłaś portfel z kieszeni by podać mu pieniądze. Lecz wtedy uśmiech Sansa się powiększył. - wybacz, miałem na myśli 10$.

-Piątaka za loda? Nie utrzymasz się tutaj długo – to mówiąc dałaś mu banknot. On przecież nie ustalał cen, prawda?

-właściwie to 15$ - uniosłaś brwi wysoko.

-Nie prawda

-prawda

-Więc pójdziemy do konkurencji. - odpowiedziałaś spokojnie. Byłaś przekonana, że żartuje, ale z tym typem nigdy nic nie wiadomo.

-NIEEEEE – krzyknął Nathan tupiąc nogą – MUSISZ kupić TE!

-właśnie, musisz kupić te – zawtórował mu szkielet – warknęłaś, ale dołożyłaś pieniędzy. Popatrzyłaś się na niego tak, jakbyś miała zaraz go rozszarpać na strzępy. Mrugnął do Ciebie.

-35$ - No kurwa, jaja sobie robi.

-Nie ma mowy.

-MUSISZ! - uciszyłaś bachora i zmierzyłaś ostrzegawczo Sansa spojrzeniem. Ten wzruszył ramionami, nie wydawał się przejmować czymkolwiek.

-musisz.

-Tak! Jak pan straszny szkielet powiedział! - Nathan pokazał na Sansa

-nie chcesz, aby pan straszny szkielet później cię prześladował, co nie? - Wywróciłaś oczami i dołożyłaś gotówki. - ... heh, serio? raaaaany, to miłe, ale droczyłem się, tylko 5$. - Zabrałaś resztę pieniędzy z jego otwartej dłoni i chwyciłaś za dwa zamarznięte smakołyki. Podałaś dziecku jego porcję i odprowadziłaś go wzrokiem na plac zabaw. Oparłaś się obok stoiska zaczynając jeść swój deser.

-więc co tam?

-Oooh – westchnęłaś – Cóż... jest powód przez który muszę się dzisiaj zajmować Nathanem

-hm? - popatrzył na Ciebie zaciekawiony

-Taaaa, wiesz chciałabym, abyś zrobił mi przysługę.

-nie jestem typem, który lubi robić przysługi

-Wpierw mnie wysłuchaj. Widzisz, cała moja rodzina została zaproszona na ślub mamy Natha, no i mam jakiegoś kuzyna, dziesiąta woda po kisielu. Nie wiem czy to ważne, ale nazywa się Milton i chcieli mnie wpieprzyć w randkę z nim – uniosłaś ręce do góry – Wtedy nie wiedzieli, że mam chłopaka, a muszę mieć osobę towarzyszącą. Nie za bardzo tego rozumiem ale tak to działa. Więc um, wiesz... Powiedziałam mamie, że umawiam się z tobą aby jakoś uciec przez Miltonem. I .. uh... teraz, tak jakby musisz jechać na wesele ze mną. Będzie za miesiąc. Udasz mojego chłopaka, błagam? - cała ta sytuacja sprawiała, że czułaś się niezręcznie. Lód zaczął się topić. Postanowiłaś powtórzyć mu całą rozmowę z mamą od początku do końca.

-Maaaaaaamo, nie będę szła z Miltonem! To Jerry naszej rodziny! - jęczałaś do telefonu

-Kto to Jerry?

-Ktoś kto jest skończoną ŚWINIĄ!

-Nie bądź taka chamska. Nie musiałabyś iść z Miltonem jeżeli miałabyś chłopaka – odpowiedziała matka – Wiecznie nie będziesz miała śliczną buzię, więc pośpiesz się bo nigdy sobie faceta nie znajdziesz - Wywróciłaś oczami. Gdyby tylko wiedziała o... Oh!

-Właściwie – praktycznie wymruczałaś – Chodzę z kimś – Tak jakby.

Nie czułaś się za dobrze wykorzystując Sansa. Milton to Milton taki Jerrowaty. Byłaś pewna, że został zaproszony na przyjęcie bo i tak sam by się wprosił. No i rodzina chce Cię z nim spiknąć tylko dlatego, że boją się iż zostaniesz starą panną. Paradoksem całej sytuacji było to, że chciałaś pojechać na wesele bo ... było tam darmowe żarcie. Ale kto dba o takie szczegóły? Zaczęłaś lizać loda, bo czułaś że zaraz całkiem się roztopi. Czułaś ten lepki sok dookoła ust. Ugh. Wiesz, że w tej chwili nie wyglądałaś atrakcyjnie, z deserem praktycznie kapiącym po brodzie.

-nie mają nic przeciwko temu, że jestem potworem? - zapytał drapiąc się po czaszce. Zaczął się powoli pocić, to wyglądało dość zabawnie.

-Przepraszam? Mówisz mi, że masz swoje plus jeden na miesiąc przed weselem?!

-Um....

-Jezu Chryste! A już się bałam, że będę musiała ci kogoś poszukać – słyszałaś jak odetchnęła z ulgą – Dobra, jestem szczęśliwa, naprawdę szczęśliwa, moja córeczka dorosła! Znaczy się, widziałam to nagranie na YouTube, ale nie byłam pewna czy to prawda.

-Co masz na myśli mówiąc, że widziałaś nagranie? - zmarszczyłaś brwi

-Wideo z tobą i dwoma szkieletami w jakiejś włoskiej knajpie. Myślałam, że wiesz. Ma teraz prawie dziesięć tysięcy wyświetleń! Chciałam do ciebie przedzwonić zapytać się o to, ale planowanie wesela tak mnie zajęło, że .. - cmoknęła – Właściwie to mam kilka ważnych spraw do załatwienia jutro i będziesz musiała poniańczyć Nathana. Jesteś jego ulubioną ciocią jakby nie patrzeć. - warknęłaś.

-No dajże spokój! Wiesz, że mnie nienawidzi. Wiem dobrze o co ci chodzi. Ja zaopiekuję się Nathanem, a ty pozwolisz przyjść Sansowi jako moje plus jeden! - zachichotała

-Ty to powiedziałaś, nie ja. Ale to prawda, taki miałam plan.

Wyciągnęłaś loda z buzi i oblizałaś wargi.

Autor obrazka: artanddetermination

-Tak to wyglądało. Bardziej się denerwowała myślą, że będzie musiała mi kogoś szukać. Nie dzwoniła zaalarmowana, nie ma nic do potworów. - Zaczęłaś lizać spód loda, kropla spadła na Twoją bluzę. Robiłaś co mogłaś, aby zlizać deser z brody. Powoli zwróciłaś się w stronę Sansa bardzo zawstydzona, szkielet był zadziwiająco cichy. Rumienił się, źrenice skupione na Twoich ustach. Wyciągnęłaś loda z buzi i popatrzyłaś na niego zagadkowo.

-Sans? Wszystko... dobrze?

-dawno nie było tak dobrze – mruknął nadal przyglądając Ci się z uwagą.

Autor obrazka: artanddetermination

Przeniosłaś wzrok z jego twarzy na trzymany przysmak... czy... czy to możliwe... Już samo myślenie o tym sprawiło, że chciałaś się śmiać. Nie przypuszczałaś, że takie coś może zostać przez niego odebrane jako zboczone zachowanie. No, ale facet, choć szkielet, to nadal facet, co nie? Oj za dużo czasu spędzam z Wyattem.

-Jak wygląda seks u szkieletów? - Zamarłaś.

-łoł to jedna z tych rozmów jakiej wolałbym nie przeprowadzać – odpowiedział nerwowo, jego źrenice praktycznie zniknęły

-Kurwa. Znaczy się. Nie. Um. Znaczy się... - zaczęłaś wariacko gestykulować rękami – Czy to było chamskie? Przepraszam, nie chciałam mówić tego głośno. To było dziwne co nie? Prawda? Ale nie rozumiem, bo nie masz chuja, którego mogłabym possać. Bo wiesz, widziałam cię nago. Um. Uh. Ale to nie tak, że chciałabym ssać. Znaczy się. To byłoby dziwne – rozglądałaś się dosłownie wszędzie byleby się na niego nie patrzeć – Wyatt robił po prostu głupie kawały, wiesz? Czy coś. Nie wiem. Nie pamiętam za bardzo. Przepraszam. - Przestań. Już. Gadać – No i nie wiem czy w ogóle MOŻESZ się pieprzyć. Tak jak ja, czy jestem zbyt bezpośrednia? Ja... um... dobra... było fajnie...będę się zbierać . - Wyrzuciłaś patyczek do kosza. Sans śmiał się nisko. Starał się zachować spokój, ale jego twarz była całkowicie niebieska.

-uh, ha, ok, dzięki za towarzystwo, i szkielety mogą, no wiesz, zrobić to i oto, skąd inaczej bym się wziął?

-Oszczędź mi tematu o ciąży kościotrupów. Udam, że nigdy nie było tej rozmowy! - starałaś się nie rumienić. Sans przytaknął całkowicie zawstydzony.

-może powinnaś powtórzyć materiał z podstawówki, nie przypuszczałem, że będę musiał z tobą przerabiać rozmowy o kwiatkach i pszczółkach – zaśmiałaś się i lekko rozluźniłaś. No, ale wiedziałaś tego, że szkielety mogą się pieprzyć, pozostało tylko dowiedzieć się jak, ale postanowiłaś odstawić to pytanie na inny raz. Choć byłaś naprawdę ciekawa.

-Um, dobra. Cóż, dzięki za Nice Cream – powiedziałaś słabo, kopiąc powietrze – Muszę zabrać dzieciaka do domu.

-jasne, uh... powiedz mi o szczegółach wesela, dobra? pójdę z tobą jeżeli... jeżeli naprawdę chcesz- byłaś zaskoczona. Myślałaś, że odrzuci zaproszenie po całej tej głupiej paplaninie.

Tego samego wieczora zadzwoniła Twoja mama. Teraz miała zdecydowanie więcej czasu na pogadanie o Twoim „chłopaku” i o rany, chciała o nim więcej wiedzieć.

-To jak się nazywa?

-Sans.

-Czym się zajmuje?

-Ma kilka prac.

-Skończył szkoły? - ... nie mam pojęcia? Skończył liceum? W podziemiu mają jakiś Uniwersytet? Był dość mądry, więc powinno to wystarczyć Twojej matce.

-Tak, ma szeroką wiedzę – Cóż... przynajmniej to ostatnie było prawdą.

-Od jak dawna się spotykacie? - Minęły jakieś trzy tygodnie od imprezy, ale postanowiłaś dodać kilka dni.

-Miesiąc.

-I nie powiedziałaś o tym swojej matce?

-Przepraszam – Nie spodziewałaś się, że będziesz musiała udawać jego dziewczynę tak długo – To był zwariowany czas...

-To żadna wymówka – warknęła mama. Oh miała głupi zwyczaj wciskania nosa w nie swoje sprawy – No i to potwór? - przygryzłaś wargę.

-Tak. To potwór... Czy to... cię martwi?

-Nie. I nie zrozum mnie źle, ale to dość dziwne nawet jak na ciebie – nie wiesz jak masz to rozumieć – Oh, prześlij mi jakieś jego zdjęcie. - O kurwa.

-Zdjęcie?

-Tak! Bóg raczy wiedzieć, jak bardzo nienawidzisz Miltona, chcę mieć pewność, że to nie jest jakaś twoja wymówka. Chcę wiedzieć, że naprawdę chodzisz z tym... jak mu tam?

-Sans.

-Że chodzisz z tym Sansem. Daj te zdjęcia! - Wyłączyła się. Cóż...

Ja: 11:43 | Cześć

Snas: 11:43 | cześć verte-bae*

Ja: 11:44 | Sprytnie. Mam do ciebie kolejną prośbę.

Snas: 11:44 | ?

Ja: 11:45 | Możesz wysłać mi selfie?

Ja: 11:45 | Nie dla mnie!

Ja: 11:45 | Dla mamy!

Ja: 11:45 | Zaraz, to źle zabrzmiało.

Ja: 11:45 | Przysięgam, że to nic dziwnego.

Ja: 11:46 | Potrzebuje po prostu dowodu, że z tobą chodzę

Ja: 11:50 | Sans?

Wzruszyłaś ramionami. Było późno, a on lubił spać. Pomyślałaś, że poszedł już do łóżka. Wyłączyłaś światła i okryłaś się kocem. Po jakimś czasie usłyszałaś dźwięk wiadomości w telefonie.

Snas: 12:01 | przepraszam, że zajęło to tyle czasu, kości nie są fotogeniczne

[Załącznik: 1]

Przełknęłaś ślinę i odpaliłaś zdjęcie.

Pa bum. Pa bum.

Poczułaś, że się rumienisz. Nie, nie, nie to nie pomaga. Wywal te uczucia z siebie. Już wystarczająco wiele nabałaganiłaś w swoim życiu. Przesłałaś zdjęcie matce mając nadzieję, że to ją zadowoli. Odstawiłaś telefon i w ciszy zaczęłaś głaskać kota po głowie.

Pa bum. Pa bum.

Zdałaś sobie sprawę, że ciekawość to faktycznie pierwszy krok do piekła. Zaprowadziła Cię do myśli jakie nigdy nie powinny przewinąć się przez Twoją głowę.

Pa bum. Pa bum. 

---

* - verte-bae to żart słowny od „vertebrae” oznaczającego – kręg w kręgosłupie