Undertale: Wpadka na Imprezie i inne wstydliwe anegdoty - Wpadka METTATONA [The Party Incident and Other Embarrassing Anecdotes - The METTATON Incident - tłumaczenie PL]

Autor obrazka: artanddetermination

Notka od tłumacza: Opowiadanie Sans x Ty. Opowiadanie dostosowane pod kobiecego czytelnika. Akcja ma miejsce zaraz po pacyfistycznym zakończeniu gry. Potwory egzystują sobie na ziemi, chodzą, robią swoje potworne rzeczy i ... No i jesteś Ty. Wcielasz się w studentkę sztuk pięknych. I z pewnych głupich okoliczności musisz udawać dziewczynę Sansa.

Autor: poubelle_squelette

Tłumaczenie: Yumi Mizuno

Oryginał: klik

SPIS TREŚCI 

Wpadka na imprezie

Pijacka wpadka z psem

Wpadka z pseudo-buziakiem

Wpadka spaghetti

Wpadka przy pozowaniu

Wpadka z lodami

Wpadka METTATONA (obecnie czytany)// Punkt widzenia Sansa

Wpadka Grillbyego

Wpadka przy przytulaniu

Wpadka Undyne

Wpadka z pocałunkiem

Wpadka ze skradzioną bielizną

Wpadka przy kolacji

Wpadka w sklepie spożywczym

Wpadka METTATONA II

Wpadka przy anime  // Punkt widzenia Sansa

Wpadka w trakcie Halloween

Wpadka w galerii

Wpadka na wieczorze panieńskim

Wpadka w drodze

Wpadka na ślubie cz 1 // Punkt widzenia Sansa

Wpadka na ślubie cz 2

Wpadka Alphyne

Wpadka na randce

Wpadka w deszczowy dzień

Wpadka Papyrusa

Wpadka Mikołaja

Wpadka w śnieżny dzień

Wpadka w trakcie choroby

Wpadka w święta

Wpadka w Boże Narodzenie

Wpadka w Sylwestra

Wpadka treningowa

Wpadka z koszmarami // Punkt widzenia Sansa

Wpadka Burgerpantsa
 Wpadka przy automacie z przekąskami
 Wpadka w sądzie
Wpadka u fotografa
Wpadka.. zaraz, co? [+18]
Wpadka w Walentynki
~Rozdziały od 41 i dalej~

Trzecia, czterdzieści dziewięć rano. Ktoś wali w Twoje drzwi o trzeciej czterdzieści dziewięć rano. I to nie wygląda na kawał upitych studentów, bo który rocznik dobija się w środę?! Nie byłaś też mimo wszystko aż tak zła, bo i tak wstałaś wcześniej aby nie spóźnić się do pracy. Miałaś zamiar powiedzieć do tej osoby za drzwiami, aby się odpukał i poszedł spać.

-Co ty sobie..

PSTRYK! FLASZ! 

-Jak to jest umawiać się z potworem?

-Jak zareagujesz na osądy pana Delaney?

-Czy restauracja zapłaciła odszkodowanie?

-Zawsze byłaś nekrofilką?

Przed Twoim progiem stało około tuzina reporterów, niektórzy przystawiali Ci mikrofon do buzi, inni oślepiali aparatami czy kręcili kamerami. Co się kurwa dzieje? Spanikowałaś i zakryłaś twarz. Tego jest za wiele, skąd oni się wzięli? Skąd oni kurwa wiedzą, gdzie mieszkasz?

-Jeżeli nie dacie spokoju tej młodej panience w ciągu dziesięciu sekund, przysięgam że usunę całe to przyjęcie! - usłyszałaś. Ktoś nadchodził inni reporterzy ustępowali mu niechętnie drogi. Proszę, nie rozwalcie mi domu, myślałaś zdesperowana. Chciałaś zacząć błagać, aby sobie poszli, ale nie umiałaś w tej chwili z siebie nic wykrztusić. - Nie denerwujcie mnie, skarbeńki. Bo inaczej będę znacznie gorszy. - Otworzyłaś oczy, przed sobą miałaś wielkiego robota. Opuściłaś zrezygnowana ręce. Maszyna poprawiła włosy. - Boże, wyglądasz gorzej niż myślałem. Tylko dlatego, że umawiasz się z trupem nie musisz wyglądać tak jak on. - Warknęłaś i trzasnęłaś mu w twarz drzwiami. Cóż, tak przynajmniej chciałaś zrobić, ale jego metalowa ręka znalazła się we framudze i z ponadprzeciętną siłą wszedł do środka. - Oh, tylko żartowałem, skarbie. Ale czyż nie zachowałem się wspaniałomyślnie pozbywając się tych paskudnych reporterów? Czy teraz mnie zaprosisz? - nie czekał na odpowiedź. Rozejrzał się dookoła po Twoim niewielkim saloniku i potrząsnął głową wyraźnie zawiedziony – Trzeba tutaj ogarnąć. Trochę zmienić, aby lepiej wyglądało – mruknął do siebie i klasną dwa razy w dłonie. Czterech mężczyzn przeniosło przez drzwi światła sceniczne, wazę z kwiatami, puchate krzesełka i sprzęt do nagrywania. Zaczęli je ustawiać.

-Co ty wyrabiasz? Kim jesteś? - znalazłaś język w gębie – Masz pojęcie, która jest godzina?!

-Wbudowany we mnie zegarek mówi, że jest trzecia pięćdziesiąt osiem rano, idealna godzina na wywiad! - odpowiedział – Im wcześniej zaczniemy tym szybciej skończymy, skarbie, zaufaj mi nie mogłem wybrać lepszej pory. Zostaniesz twarzą związków między ludźmi, a potworami przed świtem! A to wszystko dzięki mnie! - Znowu klasną i mężczyźni opuścili mieszkanie. Miałaś tysiąc myśli na minutę.

-Uh, dobra, daj mi sekundę. Po pierwsze, kim jesteś? - Przyglądał Ci się w otwartymi ustami, zdecydowanie nie spodziewał się takiego pytania. Chrząknął.

-Jestem boski Mettaton, gwiazda, aktor, piosenkarz, tancerz! Oglądałaś mój program Gotować z Mettatonem? - zaprzeczyłaś – Nie? To może Mettaton ma Talent? - znowu zaprzeczyłaś – Randka z Mettatonem? Cóż to może jakiś z moich filmów. Podziemna nowela? Śliczny mały Mettaton? Jak poznałem Mettatona? - wzruszyłaś ramionami – Oh moja Miłości księga XIII? Mettatonowe wojny? Poznaj mojego Mettatona? - znowu zaprzeczyłaś czując lekkie zawstydzenie. Czy on naprawdę ma tak wielki wkład w kulturę? Robot wyglądał na bardzo zdegustowanego – Więc skarbie, żyjesz w jaskini – raz jeszcze chrząknął poprawiając się – Ale teraz już wiesz. Masz nowego fana! Nigdy się czegoś takiego nie spodziewałem i teraz będę się tym rozkoszował przez wieczność! - postanowiłaś zignorować jego słowa.

-Dobra, Mettaton, co robią ci reporterzy przed moimi drzwiami? Dlaczego wypytują się mnie o mój... związek?

-Przez to wideo na YouTube, oczywiście! Nic nie wiesz, skarbie? Stałaś się bardzo popularna w środowisku potworów! Jeszcze nigdy nie było tak wspaniale przedstawionego związku potwora z człowiekiem! I kiedy pokazałem je w moim porannym programie, stałaś się jeszcze sławniejsza! - zrobił dramatyczną pauzę – Ale ze sławą idzie cena, a tą są paparazzi! Kochana, życie dało ci szansę!

-Uh...

-Zobacz, samo studio przyszło do ciebie! Normalnie byłbym zazdrosny, ale rankingi nigdy nie były tak wysokie!

-.... mam fanów?- Robot pstryknął palcami, jeden z jego podwładnych przyniósł wielkie pudło wypełnione listami. Poczułaś, jak coś wywraca ci się w brzuchu. Otworzyłaś kilka z brzegu.

Chciałem ci podziękować za Twoją reakcję! Dzięki Tobie postanowiłem ujawnić się ze swoim związkiem z potworem!

...

Jesteś inspiracją dla wszystkich, którzy są w związku z ludźmi!

...

Trzymamy za Ciebie kciuki!

…

Zawsze myślałam, że ludzie są straszni, ale widząc jak bronisz potwora zmieniłam zdanie. Życzę tobie i Sansowi tego co najlepsze.

...

Dziękuję, że się za nami wstawiasz. 

Oh. Po policzkach poleciało Ci kilka łez.

-Zachowaj je dla kamer, skarbie!

-Ja... przepraszam... to za wiele... - czknęłaś. Dlaczego, oh dlaczego nie wyjaśniłaś tej sytuacji wcześniej? W tym pudle jest z tysiąc listów od ludzi i potworów. Czułaś się okropnie. Nie chciałaś, aby zaszło to tak daleko.

-Nonsens! - Mettaton przyglądał Ci się przez minutę – Cóż, przyniosłem ze sobą stylistkę, abyś lepiej wyglądała w programie, ale wiesz co? Twoje naturalne piękno jest urocze. Będzie ono odpowiedniejsze.

-Odpowiedniejsze? - Robot pstryknął palcami i mężczyzna, który przyniósł listy popchnął Cię na krzesełko.

-Czas zabłysnąć, skarbie! - odezwał się Mettaton – Wchodzimy na żywo za trzy

-Czekaj!

-Dwa

-Nie!

-Jeden!

-Przestań!

-Akcja! - niewielkie światełko w kamerze się włączyło. Popatrzyłaś na swój stolik, czułaś że brakuje Ci tchu. Nie mogłaś uciec. Nie mogłaś się schować. To jest życie? - Jak wiecie, pewna młoda studentka, stała się oczkiem w głowie potworzej społeczności! - mówił do kamery – Nie bójcie się kochani, nie chodzi tutaj o mnie. Chodzi o bohaterkę główną pewnego nagrania z YouTube jakie pokazałem w moim programie. I tak jak chcieliście, oto i ona! - Światła skierowały się na Ciebie, w tle zaczęła grać muzyka. Czułaś się, jakbyś brała udział w jakimś teleturnieju, a nie wywiadzie. Serce chciało wyskoczyć Ci z piersi, bałaś się tego o co zapyta Cię robot. - Przywitaj się z fanami, skarbie! - niepewnie zerknęłaś w obiektyw.

-Um... cześć?

-Cudownie! Jesteś naturalna! - kamera skierowała się na Mettatona – Ale teraz czas na kilka ciężkich pytań. Zostały one nadesłane przez naszych widzów. A więc pierwsze. Naprawdę umawiasz się ze szkieletem? - Kłamstwo było już zbyt wielkie, by powiedzieć teraz prawdę. Wstydliwie przytaknęłaś, marząc o byciu gdziekolwiek indziej. Wsadziłaś ręce między nogi. Martwiłaś się tym, co może pomyśleć sobie Sans jeżeli ogląda program.

-I jak się nazywa, skarbie?

-... Sans.

-Jak się poznaliście? - Nie mogłaś powiedzieć, że poznaliście się na przyjęciu, bo Papyrus by się zorientował. Gdzie ludzie poznają się w tych czasach? Palnęłaś pierwsze co przyszło Ci na myśl.

-Bar. - I w tej chwili pożałowałaś. Czy przypadkiem Papyrus nie wspominał Ci, że szkielety nie mogą się upić? Po chuja Sans poszedłby do baru?

-A więc miało to miejsce u Grillbyego? - Cóż, czemu nie.

-Tak... dokładnie tam. - Minęła chwila nim Mettaton znowu się odezwał.

-Może coś dodasz? Jakieś ploteczki? Rozwiń myśl. Opowiedz swoim fanom jak to się dokładnie stało. Jesteśmy ciekawi, opowiedz o szczegółach!

-Um. Byłam... pijana? - przytaknął w zrozumieniu

-I oczarowałaś go swoim kobiecym seksapilem w barze?

-Uh... ha.. ha... Nie myśl tak... seksapil... Nie użyłabym tego słowa – mruknęłaś starając dać sobie czas na poukładanie w miarę wiarygodnej historii – Um, było późno. Wracałam z zajęć i ... weszłam do środka...? - patrzyłaś się na zegarek. Zdecydowanie spóźnisz się do roboty – I uh... Zobaczyłam go... w pomieszczeniu?

-A wtedy twoje serduszko zaczęło szybciej bić, w brzuszku pojawiły się motylki, a chór aniołków śpiewał ci w uszach? Czy Sans powalił cię z nóg i zabrał i nie wypuścił ze swych objęć aż do wschodu słońca?

-Um... nie – Zaczęłaś się zastanawiać, czy Mettaton w ogóle ma pojęcie o tym jak właściwie wygląda życie. - Zrobiłam z siebie pośmiewisko – Tak najprawdopodobniej rozpoczyna się większość związków. Robot znowu przerwał.

-Wstyd tylko przybliża do siebie istoty. Mów dalej, skarbie, wszyscy jesteśmy ciekawi. - Zaśmiałaś się lekko.

-Ah, cóż. Podeszłam do lady i zamówiłam sobie coś ... i... uh, on tam był... był szkieletem i takie tam... - mamrotałaś nie będąc pewną co chcesz powiedzieć – Więc zrobiłam to co na moim miejscu zrobiłaby każda osoba... i ... ja... - Popatrzyłaś na kilka róż postawionych w wazonie na potrzeby wywiadu, przypomniałaś sobie co Sans zrobił z taką podczas pozowania – Wsadziłam palec w jego oczodół.

…

Uśmiech mu nieco zadrżał.

-Przepraszam? ... ? - Nie wiedziałaś, czy dobrze odpowiedziałaś czy tylko nawarzyłaś więcej piwa.

-Tak. Dokładnie. To zrobiłam.

-... ale... dlaczego?

-Nie mam pojęcia – miałaś nadzieję, że już nigdy nie będziesz musiała się odzywać. Mettaton wyglądał na zagubionego.

-I jak dokładnie Sans na to zareagował? - Zażartowałby... chyba.. pewnie obróciłby to w jakiś żart.

-Widzę, że chcesz wpaść mi w oko, ale wolałbym abyś przestała – Ładnie, przyznałaś sobie rację. Robot się zaśmiał.

-Oh, skarbie, to zupełnie w jego stylu. I co było dalej?

-Um. Dalej? - mruknęłaś niepewnie. Z tego jak już go poznałaś, zdecydowanie zaczęliście rozmawiać aby przełamać pierwsze lody, Sans nie był osobą, która by się z kimś umówiła tylko z tego powodu. Oh, cóż. Ale nikt tego nie musi wiedzieć

-Cóż, historia wygląda na prawdziwie cudowną. Dramat! Pasja! Ale, skarbie, muszę się ciebie o coś zapytać. Mimo całego hejtu, czy żałujesz swojej decyzji, że chodzisz z potworem?

-Nie – powiedziałaś delikatnie – Nigdy tego nie żałowałam – to ostatnie było prawdziwe – Myślę, że ludzie są okrutni, cisnąc po tego typu związkachi. Nie... nie wybiera się tego, kogo się kocha. - Mettaton uśmiechnął się przebiegle

-Kocha? - wymruczał – Mówisz, że kochasz Sansa? - Zarumieniłaś się.

-Um, co? Tego nie powiedziałam! To.. Um... Za wcześnie dla nas na myślenie o ... miłości.

-Oh, nie ma się czego wstydzić, skarbie! Gdybym kochał kogoś tak bardzo, jak ty kochasz Sansa, wykrzyczałbym to całemu światu! Nie ma co się wstydzić własnych uczuć. Śmiało. Wyznajesz tylko swoją miłość przed ponad milionem widzów – Kamera skierowała się na Ciebie.

-Ja... my wolimy się nie śpieszyć! - krzyknęłaś – To... my chodzimy ze sobą tylko od miesiąca, za wcześnie, abym powiedziała, że kocham Sansa!

-Ooooh, ale właśnie to zrobiłaś! Zdecydowanie wytniemy te słowa do reklamy. Teraz wszyscy będą wiedzieli co dokładnie czujesz! - Mettaton w przyjaznej manierze zaczął gładzić Cię po plecach.

-Co... po co to robisz?! - krzyknęłaś – To... Ja.. - zaczęłaś się zastanawiać, jak z tego wszystkiego uciec.

-Ludzie są tacy głupi z tym całym „za szybko” albo „trzeba poczekać” Gdzie romans? Na co czekać? Chciałbym być w twojej skórze – odwrócił kamerę – Słyszeliście jako pierwsi, moi cudowni! Prawdziwe i szczere wyznanie miłości! Trzymajcie się ciepło i jak zawsze, bądźcie cudowni! - Robot posłał pocałunek do obiektywu, a wtedy maszyna się wyłączyła. -Poszło świetnie! - klasnął w dłonie, mężczyźni zaczęli wynosić dekoracje. - Wyślę zaproszenie, abyś z Sansem pojawiła się w moim studio by poznać się z widownią. Tak wiele potworów chce cię poznać! - Kiedy wszystko zostało już spakowane, robot pomachał Ci i wyszedł z mieszkania. Usiadłaś na podłodze w salonie, zastanawiając się nad tym co właśnie się kurwa zdarzyło. Podniosłaś telefon. Czwarta trzydzieści cztery. Zdecydowanie będziesz spóźniona. No i miałaś dwie wiadomości.

Snas: 4:16 | z tymi żartami o oczach przesadziłaś nie uważasz

Snas: 4:29 | kochasz mnie? to chujnia, mogłaś mi chociaż zafundować kolację

Rzuciłaś komórką przez pokój chowając twarz w dłoniach. Zaczęłaś krzyczeć.