Undertale: Wpadka na Imprezie i inne wstydliwe anegdoty - Wpadka ze skradzioną bielizną [The Party Incident and Other Embarrassing Anecdotes - The Stolen Underwear Incident - tłumaczenie PL]

Autor obrazka: artanddetermination

Notka od tłumacza: Opowiadanie Sans x Ty. Opowiadanie dostosowane pod kobiecego czytelnika. Akcja ma miejsce zaraz po pacyfistycznym zakończeniu gry. Potwory egzystują sobie na ziemi, chodzą, robią swoje potworne rzeczy i ... No i jesteś Ty. Wcielasz się w studentkę sztuk pięknych. I z pewnych głupich okoliczności musisz udawać dziewczynę Sansa.

Autor: poubelle_squelette

Tłumaczenie: Yumi Mizuno

Oryginał: klik

SPIS TREŚCI 

Wpadka na imprezie

Pijacka wpadka z psem

Wpadka z pseudo-buziakiem

Wpadka spaghetti

Wpadka przy pozowaniu

Wpadka z lodami

Wpadka METTATONA // Punkt widzenia Sansa

Wpadka Grillbyego

Wpadka przy przytulaniu

Wpadka Undyne

Wpadka z pocałunkiem

Wpadka ze skradzioną bielizną (obecnie czytany)

Wpadka przy kolacji

Wpadka w sklepie spożywczym

Wpadka METTATONA II

Wpadka przy anime  // Punkt widzenia Sansa

Wpadka w trakcie Halloween

Wpadka w galerii

Wpadka na wieczorze panieńskim

Wpadka w drodze

Wpadka na ślubie cz 1 // Punkt widzenia Sansa

Wpadka na ślubie cz 2

Wpadka Alphyne

Wpadka na randce

Wpadka w deszczowy dzień

Wpadka Papyrusa

Wpadka Mikołaja

Wpadka w śnieżny dzień

Wpadka w trakcie choroby

Wpadka w święta

Wpadka w Boże Narodzenie

Wpadka w Sylwestra

Wpadka treningowa

Wpadka z koszmarami // Punkt widzenia Sansa

Wpadka Burgerpantsa
 Wpadka przy automacie z przekąskami
 Wpadka w sądzie
Wpadka u fotografa
Wpadka.. zaraz, co? [+18]
Wpadka w Walentynki
~Rozdziały od 41 i dalej~

Miałaś długi i ciężki dzień. Pierwszy od kiedy wróciłaś do pracy. Twoja współpracownica była dość miła by przygotować dla Ciebie kubek kawy. Fajnie było wrócić do sklepu, miałaś zajęcie i nie myślałaś zbyt wiele. Wystarczyło skupić się na robieniu napojów. Sans i Papyrus przyszli jak każdego poranka. Napisałaś Santastyczny precelek na kubku Sansa. Zaśmiał się lekko. Bałaś się, że przestraszyłaś go wczoraj z tym całowaniem. Jego brat cieszył się swoim mlekiem i pączkiem. Bratty i Catty zatrzymały się i obserwowały was z kąta. Co jakiś czas pytając się, czy miziałaś się bardziej ze szkieletem. Pokazałaś im zdjęcie jakie Undyne wam wcześniej zrobiła, zadowolona i jednocześnie zawstydzona faktem, że wyszło całkiem słodko. (- Totalnie powinnaś zrobić z niego tapetę!; -O mój Boże, masz rację, totalnie powinna!; -Um, jak chcecie to mi ustawcie) Tak zrobiły, biorąc to w którym całowałaś policzek kościotrupa. Postanowiłaś zmienić ją jak tylko wrócisz do domu.

Niestety, spokój nie trwał długo ponieważ Mettaton postanowił nawiedzić Cię w pracy. Wepchnął się w kolejkę i zaczął zasypywać pytaniami dotyczącymi Twojego „związku”, nie szło mu to za dobrze. Pytał o wasze randki, o to co lubicie robić razem, jakich utworów słuchacie i jaki był wasz pierwszy pocałunek. Robiliście co mogliście lawirując między jego pytaniami, grzecznie udzielając odpowiedzi na wszystkie. Mettaton nie był zadowolony i obiecał wrócić po więcej. Na zajęciach nie było lepiej. Z trudem skupiałaś się nad materiałem a Wyatt tylko przeszkadzał. Inni Twoi znajomi robili co mogli aby za bardzo na Ciebie nie naciskać. Kupili Ci obiad i oglądali reklamę MTT pytając się dlaczego im tego nie powiedziałaś wcześniej. Czułaś, że masz kłopoty. Uczyłaś się, odrobiłaś pracę domową i pracowałaś nad obrazem jaki miał ukazać się w galerii sztuki w styczniu, lecz wena też postanowiła się obrazić. Postanowiłaś odłożyć to na dalszy plan, darować sobie i wrócić do domu by się zdrzemnąć. Spałaś przez kilka godzin, a kiedy się zbudziłaś było ciemno... nie... zaraz... to jakiś materiał na Twojej twarzy. Usiadłaś i ściągnęłaś go z siebie. Para bokserek z kreskówkowymi kośćmi. Poczułaś jak coś kotłuje Ci się w żołądku. Bielizna była podpisana – SANS (zapewne robota Papyrusa). Warknęłaś wpatrując się w podpis.

Twój kot był nieznośnym urwisem uwielbiającym przebywać w miejscach w których nie powinien. Ogródki sąsiadów, meble kuchenne, no i szafki na bieliznę to były jego ulubionymi. Przywykłaś do tego, że kradł Ci majtki i nosił je po całym starym mieszkaniu, lecz nigdy przez głowę Ci nie przyszło aby mógł wślizgnąć się do cudzego pokoju, ukraść i przynieść.... bieliznę Sansa. Nie kłopotałaś głowy pytaniem „po co” to robił. Zajmiesz się tym innym razem.

-Nie mogę pozwolić, aby ktokolwiek się o tym dowiedział. Muszę zanieść je na miejsce nim ktoś się dowie, że je mam – powiedziałaś do siebie. Założyłaś buty i udałaś się do mieszkania obok. Było ciemno, najwyraźniej właścicieli nie było w domu, całe szczęście. Drzwi i okna były zamknięte, musiałaś znaleźć zapasowy klucz. - Dobra... gdybym była Papyrusem... gdzie schowałabym klucz? - zerknęłaś pod wycieraczkę. Nie, nie ma, ale za to jest wiadomość: NYEH-HEH-HEH CZY TO NIE BYŁO NAJBARDZIEJ OCZYWISTE MIEJSCE, CZASEM TRZEBA SPOJRZEĆ PONAD GŁOWĘ, Z USZANOWANIEM, WIELKI PAPYRUS. Cieszyłaś się, że bracia lubią kawały, znalazłaś to czego szukałaś nad framugą. Jak tylko byłaś już w środku skierowałaś się do pokoju Sansa dzierżąc jego bieliznę. Przekręciłaś gałkę i ... zamknięte. - Kto do diabła zamyka swoją sypialnię? - mruknęłaś zdesperowana rozglądając się dookoła. Wyciągnęłaś wsuwkę do włosów i pomęczyłaś się z zamkiem nim usłyszałaś delikatny klik. Weszłaś do środka zapalając światła. Nigdy wcześniej Cię tutaj nie było. Bałagan, no i w końcu zrozumiałaś co Papyrus rozumiał pod pojęciem „śmieciowe tornado”. Łóżko niezasłane, ubrania porozrzucane po materacu. Brudne skarpetki na ziemi, dziwne papiery na stoliku i częściowo na posłaniu, na środku pomieszczenia bieżnia. Uzmysłowiłaś sobie, że musiała robić za wieszak na ubrania, bo nie byłaś sobie w stanie wyobrazić Sansa korzystającego z niej. Drzwi do jego szafy były lekko uchylone, w środku kilka pudełek i bluzy w różnych kolorach, no i stary teleskop na dnie. Jego pokój pachniał jak jego kurtka – której jeszcze nie oddałaś – keczup, pot i coś co pachniało trochę jak woda kolońska. Kilka rysunków miał powieszonych na ścianie. Pewnie Papyrusa. Właśnie wrzuciłaś do szafy bokserki, kiedy usłyszałaś jak otwierają się drzwi frontowe. Zamarłaś, modląc się aby był do Papyrus, który odnalazłby się w sytuacji znacznie lepiej niż Sans.

-...paps? - to był niski głos – drzwi są otwarte, jesteś w domu?

Cholera jasna. Zamknęłaś się w szafie. Powinnaś zacząć zastanawiać się nad swoimi czynami nim je wykonasz ponieważ łatwiej byłoby Ci wyjaśnić fakt dlaczego włamałaś się do ich mieszkania i byłaś w sypialni Sansa. Usiadłaś i przysunęłaś kolana pod brodę. Zastanawiając się jak wybrnąć z tej sytuacji. Była jakaś tam szansa, że Sans pójdzie spać i będziesz mogła się wymknąć. A może, jeżeli pomyśli, że ktoś się włamał to po prostu wyjdzie. Usłyszałaś, jak wchodzi do sypialni, wstrzymałaś oddech. Zatrzymał się, a potem otworzył szufladę. Miałaś nadzieję, że nie zajrzy do szafy. Zaczął chodzić po pokoju, sprawdzał niektóre szuflady. Tam musiał trzymać ważne rzeczy. Rozejrzał się po pokoju, jego wzrok zatrzymał się na Twojej kryjówce. Starałaś się wycofać, lecz nie mogłaś. Wyglądało, że skupia się nad czymś bardzo mocno. A potem, się odprężył.

-wiesz – wycedził – to zazwyczaj szkielety chowają się w szafie – podszedł i ją otworzył. Wpatrywał się w Ciebie z uśmiechem – tylko mi nie mów, że to nie tak jak mi się wydaje – Zaoferował swoją rękę. Zamiast ją chwycić ścisnęłaś mocniej jego bieliznę – mogę wiedzieć po co ci moje bokserki?

-Mój kot je ukradł! Wszedł przez otwarte okno i przyszłam je zwrócić nim ktokolwiek to zauważy. Chciałam uniknąć krępującej sytuacji i .... ugh, mniejsza o to, możesz się śmiać – skrzyżowałaś ręce

-dobra – zaczął chichotać. Wziął swoją bieliznę i rzucił nią przez ramie. Znowu podał Ci swoją rękę – streszczę się – chrząknął– miałem zamiar iść do ciebie i zapytać się, ale skoro jesteś już na miejscu – burknął – kupiłem jedzenie u grillbyego, dołączysz? - Oh.

-.... Włamałam się do twojego domu, a ty proponujesz mi kolację?

-i tak zamierzałem to zrobić, to że się włamałaś to plus, teraz nie muszę do ciebie iść, więc, chętna czy nie? - Chwyciłaś go za dłoń i stanęłaś na równe nogi

-.... burgery? - zapytałaś wspominając to jak pyszne były

-i frytki. - Jak można temu odmówić? Sans zamknął swoją sypialnię jak tylko poszliście do salonu,  czekała tam torba z logo baru, zapach posiłku był powalający. Zaraz zrobiło się więcej śliny w ustach. To tak smacznie pachniało. Usiadłaś na kanapie i chwyciłaś za burgera. Wgryzłaś się w niego, tak samo dobry jak poprzednio. Sans włączył telewizor i zaczął przerzucać kanały.

-Skąd wiedziałeś, że to byłam ja? - zapytałaś z pełnymi ustami

-masz bardzo charakterystyczną duszę – nadal był skupiony na telewizji. Klik. Klik. Klik.

-Ej, Sans...

-tak?

-Możemy zacząć od początku? - Zatrzymał się. Popatrzył na Ciebie. Czekał, aż będziesz mówić dalej. - Chodzi o to.... no wiesz. Nie zaczęliśmy dobrze, nawet u Grillbyego. Pomyślałam, że jest miło, kiedy jesteśmy przyjaciółmi, ale ostatecznie wszystko kończy się albo źle albo ja czuję się jak... jakbym nie panowała nad sytuacją. Nie wiem. Może to tylko moje wrażenie. Naciskałam z tym całowaniem no i Mettaton jest... cóż... jak Mettaton i ja... tylko częściowo się śmiałeś, kiedy napisałam Santastyczny precelek na kawie dzisiaj rano i ja naprawdę... Uwielbiam wymyślać ci jakieś przezwiska, ale chyba ci się już nie podobają. - Przełknęłaś z trudem. Sans nic nie mówił, więc nawijałaś dalej – No i wiem, że się o to nie prosiłeś, ja też się nie prosiłam. Ale my .... jesteśmy częścią tej dramy i musimy się skupić nad tym jak dalej być przyjaciółmi którzy mają wspólny sekret? Odkąd... więc... um.... uh – wyciągnęłaś rękę – Cześć nazywam się... - Nim skończyłaś mówić Sans chwycił za nią, usłyszałaś donośne pierdnięcie. Cofnęłaś dłoń w szoku, a ten zaczął się śmiać

-kawał z poduszką pierdziuszką, nigdy się nie zestarzeje – uśmiechnął się – nazywam się sans, szkielet sans

-Sans Ciało – poprawiłaś go przypominając sobie, że takie ma nazwisko.

-starałem się dać ci trochę czasu i miejsca abyś wszystko sobie poukładała, ale wygląda na to, że mi się nie udało, wygląda na to że nie jestem dobrym verte-bae? - poprawił się na kanapie, jego źrenice lekko zamigotały.

-Bez ironii – mruknęłaś – Gdzie trzymałeś tę poduszkę pierdziuszkę?

-kawalarz nigdy nie zdradza swoich sztuczek

-No weź, nawet swojej ... ugh, verte-bae?

-zwłaszcza swojej verte-bae – uśmiechnął się szerzej – wiesz, utknęłaś ze mną odkąd jesteś jedyną, która znosi moje wspaniałe dowcipy – wyglądał na zadowolonego z własnych myśli – Jak się nazywa rosół z wielu kur?

-Nie wiem, bulion? - opowiedziałaś, ale ten szturchnął Cię

-rosół skurwielu! - przyglądał Ci się trochę poruszony, trochę rozbawiony, a potem zaczął się śmiać. Miał miły śmiech, pełny, szczery, który sprawiał, że naprawdę wierzyłaś iż jego kawały są zabawne. Nim się zorientowałaś zaczęłaś chichotać. To był dobry śmiech. Lubiłaś sposób w jaki powodował uśmiech na Twojej twarzy, ale jeszcze bardziej lubiłaś to jak on się szczerze uśmiechał.

-nie możemy zacząć od nowa – zaczął w końcu – żyjemy z wyborami jakich dokonaliśmy, ale, uh, heh, ej, mogło być gorzej, mogłaś umawiać się z jerrym – szczęka Ci opadła

-NIGDY! - Znowu zaczęliście się śmiać. Skończyłaś jeść, Sans wyciągnął kilka listów od fanów jakie przyszły do was ze studia MTT. Było wiele fajnych i miłych, kilka fanartów (i fanficków, ale postanowiłaś je przejrzeć innym razem). Ktoś wysłał wam nawet koszulki, które wyglądały na miękkie, ale jednocześnie zawstydzające.

-chodź, przymierzmy je – powiedział pokazując na nie. Warknęłaś ale się zgodziłaś. Faktycznie były słodkie.

-Zróbmy sobie zdjęcie – zaproponowałaś wyciągając telefon. Przybliżył się i podniósł dwa palce do góry. Mrugnęłaś i wystawiłaś język. Zdjęcie było naprawdę udane, znacznie lepsze niż to, które zrobiła Undyne. Ustawiłaś je jako tapetę.

  anu8is

-ej – odezwał się nagle zerkając na Ciebie znad kartek papieru – jutro wieczorem, robisz coś? - Wzruszyłaś ramionami

-Odrabiam lekcje?

-chciałbym przedstawić cię kilku innym znajomym, chcesz? - przytaknęłaś. Wróciliście do czytania listów, aż usnęliście. Papyrus przyszedł niedługo potem, przechodząc bardzo cicho i okrył was kocem. Choć raz, wieczór był fajny.