7 kwietnia 2018

Gra: Pisz... - Ćwiczenie Pierwsze - Andgora

 Usłyszałem kolejny strzał, który odbił się echem w mojej głowie. Następna osoba zginęła, równie dobrze mógł być to mój bliski przyjaciel lub przypadkowy mieszkaniec, którego nigdy nie widziałem i nie zobaczę. Wojna, w której uczestniczyłem, zaczęła się tak nagle. Nie wiedziałem, co było jej powodem, kim są ci ludzie i dlaczego to robią, pewnie tak samo jak każdy, ale walczyłem, walczyłem za mój kraj, dom, rodzinę, a przynajmniej do czasu.
 Stałem właśnie naprzeciw wroga, a obok mnie inni schwytani. Zbliżała się moja kolej, aby zrzec się ojczyzny i dołączyć do nieprzyjaciela lub zwyczajnie zginąć.
- co wybierasz? – usłyszałem męski głos. Uśmiechnąłem się pod nosem, lecz nic nie odpowiedziałem.
- nie będziesz nic mówił? – znowu ta sama cisza. Mężczyzna przez chwilę wpatrywał się we mnie, po czym rzekł krótko.
- zastrzelić go – i udał się do następnej osoby. A ja? Nadal milczałem, uśmiechając się do wrogich żołnierzy, którzy właśnie celowali we mnie z luf swoich broni.
  Heh, widocznie taki był już mój los. Jedyne co pamiętam to huk, a potem nastała ciemność.
Share:

2 komentarze:

  1. Historia pojmanego niedobitka. Mmm bardzo mi się podoba. Jedyne do czego bym się przyczepiła to dialogi z małych liter i nie razem. Jak zdanie wypowiada jedna osoba, nie stosuje się kolejnej od nowego wiersza, tylko pisze się ciągiem.
    -Tak to jest - powiedział - jak jedna osoba mówi to samo, pisze się to razem - dodał
    -Bo jeżeli zrobisz to od nowej linii, czytelnik ma wrażenie, ze to dialog!

    OdpowiedzUsuń
  2. Za bardzo przyzwyczaiłam się do pisania RP Pinkiem, który wszystko mówi z małej litery i tak mi zostało XD właśnie zastanawiałam sie czy nie ciągnąć tego jak napisałaś, ale ostatecznie wyszło jak wyszło ^^ dzięki za radę / Andgora

    OdpowiedzUsuń

POPULARNE ILUZJE